สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๔
คาดไม่ถึงว่าง่าย : ต้องง่าย ๆ แตะใจนิ่ง ๆ ไม่ต้องทำอะไร แล้วใจละเอียดขึ้นไปเอง ง่าย ๆ ความจริงมันเป็นอย่างนั้น เพราะความจริงมันง่าย แต่เราคาดไม่ถึงว่ามันง่าย แล้วเราคุ้นเคยกับความยาก เพราะงานหยาบมันต้องลุ้น ต้องทำอะไรพวกนั้น งานหยาบมันต้อง force ต้องลงแรง อย่างนี้ไม่ต้อง แต่เราไม่คุ้น และเราก็ไม่เคยคิดว่ามันมีสิ่งที่ง่าย ๆ ในโลก ที่จะทำให้เราเข้าถึงสิ่งที่ดีที่สุดในโลก มันนึกไม่ถึง เพราะเราไม่เชื่อ ก็เราไม่เคยคิดน่ะ ตรงนี้ทำให้มองข้าม ความจริงมันเป็นอย่างนั้น
เริ่มต้นใหม่ : (ตอนแรกที่เห็นดวงขึ้นมา ก็ปีติใจ แต่พอมาหลายดวง พรึ้บ ๆ ก็เอ๊ะสงสัยครับ เริ่มมีความคิดมากำกับครับ เอ๊ะ ต้องเห็นชัดเลยสิ ไม่ใช่ค่อย ๆ เห็น แล้วค่อยมาชัดอย่างนี้ ก็เลยล้างประสบการณ์แล้วมานับหนึ่งใหม่ครับ) ถูกต้อง มาเริ่มต้นใหม่ บางคน พรึ้บ ชัดเลย บางคนค่อย ๆ ชัด อย่างนี้นะ เหมือนฟ้าเริ่มสางแล้ว ค่อยชัดขึ้น หลวงพ่อถึงบอกไว้ ให้ดูเฉย ๆ มีอะไรให้ดู ก็ดูไปดูเฉย ๆ โดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น จำเอาไว้ใช้ มันทำให้เลื่อนการเข้าถึงไป เกือบจะสมบูรณ์แล้ว
วิธีการที่เราพึงพอใจที่สุด : อย่าลืมนะ วิธีการคือ เราต้องจำสิ่งที่เราพึงพอใจที่สุด วิธีการที่เราพึงพอใจที่สุด ที่จะนำใจเราไปนิ่งตรงนั้น เพราะตอนนี้เรายังฝึกหยุดนิ่งอยู่ ดังนั้น แล้วแต่เรา ทำสิ่งที่เราสบายใจ ชอบตรงไหน เมื่อได้ก็ทำอย่างนี้ไปก่อน แล้วพอไปถึงจุดที่ใจนิ่งแล้ว มันจะเหมือนกันหมดทั้งหมดเลย
คุณครูไม่ใหญ่
