สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๖๔
ดูไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ : ดูให้ดีก่อนนั่งว่า ได้เปิดไฟหรือมีแสงอะไรหรือเปล่า ถ้ามีแสงสว่างเกิดขึ้น ไม่ต้องไปสนใจว่าเป็นแสงภายในหรือภายนอก ของจริงหรือคิดไปเอง เพราะถ้าเราสงสัย เป็นการใช้ความคิด จิตก็จะหยาบ ให้เป็นผู้ดูที่ดี อย่าเป็นผู้กำกับ มีอะไรให้ดูก็ดูไป ดูไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น อย่างนี้ แค่นี้เท่านั้น เมื่อดูโดยไม่ใช้ความคิด จิตก็จะหยุดนิ่ง และก็จะหายสงสัยด้วยตัวเองได้
กระแสแห่งความปลื้มปีติ : (เมื่อก่อนตอนลูกฝึกใหม่ ๆ นั่งในรอบก็จะเพ่งโดยที่ไม่รู้ตัว ทำให้ใจกดจนเป็นนิสัย มีความชัด แต่ไม่ได้อารมณ์สบาย แต่พอมาฝึกนอกรอบ แตะ ๆ ใจไว้ตรงกลาง หลุดบ้าง ติดบ้าง แต่ใจก็วนเวียนอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ทำให้ เวลามานั่งในรอบ จึงนั่งได้ดี ใจก็จะนิ่งสบายไปเองครับ ) เราจะได้ อานิสงส์ในการนึกถึงดวงหรือองค์พระ ทำให้ใจเราติดแน่น ทนนานและทำให้ใจไม่ฟุ้งด้วย เพราะฉะนั้น เหลืออีกครึ่งพรรษา ถ้าใครไม่ได้ทำแบบนี้ก็แสดงว่าไม่คิดถึงจริง ๆ ต้องตรึกให้ใจมันปลื้ม จนเกิดกระแสแห่งความปลื้มปีติ ใหม่ ๆ ก็จะไม่คุ้น แต่พอทำบ่อย ๆ ก็จะคุ้นไปเอง การฝึกนอกรอบสำคัญ ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของเราว่า เอาจริงหรือเปล่า ถ้าเอาจริง ไม่ยาก ฝากไปถามลูก ๆ ทุกคนว่าเอาจริงหรือเปล่า ถ้าเอาจริง ทำได้ทุกคน ให้เราเกื้อกูลซึ่งกันและกันในการสร้างบรรยากาศของการปฏิบัติธรรม ใจจะได้วนเวียนอยู่กับการปฏิบัติธรรมตลอด หลวงพ่อขอเน้นว่า ขึ้นอยู่กับความตั้งใจ ถ้าตั้งใจก็ไม่ยาก ทำได้ทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
