พุทธการกธรรม
ดังที่กล่าวมาแล้วในบทที่ผ่านมาว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ก่อนก็เป็นคนธรรมดาเหมือนอย่างมนุษย์ทั่วๆ ไป เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วนตามแต่ผลกรรมที่สร้างเอาไว้ เมื่อเวียนว่ายตายเกิดมาหลายภพหลายชาติอย่างนี้ ทำให้สั่งสมปัญญาเอาไว้มาก จึงเกิดความเข้าใจที่ถูกต้อง สามารถ จับแนวทางได้ถูกว่า โลกมนุษย์นี้มีแต่ความทุกข์ ตั้งแต่การเกิดและการดำรงชีวิตอยู่ ทั้งของตนเองและของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ทำให้เกิดความคิดที่จะออกจากโลกใบนี้ ซึ่งเปรียบเสมือนคุกแห่งความทุกข์ทั้งสิ้น แต่ก็ไม่ได้คิดจะออกไปคนเดียว จะพาผู้อื่นให้ออกไปด้วย จึงได้เริ่มพยายามหาหนทางด้วยการทำความดีสร้างบารมีในทุกรูปแบบ ตั้งแต่ชาติแรกที่คิดจะออกจากคุกแห่งความทุกข์นี้ การสร้างบารมีจึงเป็นสิ่งที่จะช่วยตนเอง และช่วยเหลือสรรพสัตว์ ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากวัฏสงสารได้ ซึ่งต้องอาศัยใจที่มุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวพร้อมที่จะสวนกระแสกิเลส เพื่อมุ่งสู่กระแสแห่งธรรม เฉกเช่นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกพระองค์ที่ได้สร้างบารมีกันมาอย่างยากลำบาก แต่ด้วยใจที่มุ่งมั่นเพื่อการตรัสรู้ธรรม จึงอดทนสร้างบารมีเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ตนปรารถนาอย่างแรงกล้า คือ การบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ
ดังนั้น การสร้างบารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ จะต้องใช้ความเพียรพยายาม ความตั้งใจที่มุ่งมั่น และมีความอดทนอย่างมากในการสร้างบารมี จะต้องประกอบด้วยธรรมที่เรียกว่า พุทธการกธรรม คือ ธรรมที่จะทำให้ได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ธรรมอันบ่มโพธิญาณ หมายความว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ จะต้องผ่านการบำเพ็ญธรรมหมวดนี้ให้บริบูรณ์ทั้งหมดก่อน จึงจะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ ถ้าหากปราศจากพุทธการกธรรมแล้ว ก็ไม่สามารถที่จะทำให้บารมีที่สั่งสมมาบริบูรณ์พร้อมที่จะบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณได้ แต่ที่รู้จักกันโดยทั่วไป คือ คำว่า บารมี
-------------------------------------------------------------------
GL 204 ศาสตร์แห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
กลุ่มวิชาเป้าหมายชีวิต
