สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๙๖
ลองไปทบทวนตัวเอง : จำวิธีการ ไม่ใช่จำอารมณ์นะ จำวิธีการที่จะทำให้เราไปถึงจุดที่เราพอใจได้ ลูกลองไปทบทวนดูนะ สังเกตดูว่า เราให้เวลากับศูนย์กลางกายแค่ไหน เรามีอุปกิเลสที่เป็นมลทินของใจไหม มีลุ้นไหม หรือว่าเราประมาท ลองไปทบทวนดู เพราะ ณ จุดนี้ลูกต้องนิ่งแน่นมากกว่านี้ เพราะที่ลูกตอบหลวงพ่อว่า เคยทำได้บางครั้ง แต่ไม่ทุกครั้ง เพราะตอนนี้เราไม่มีเรื่องหยาบที่เป็นเครื่องกังวลของใจ นอกจากจะไปหามา ก็เป็นสัปปายะทั้งหมด แล้วก็แก้ไข ปรับปรุงด่วนจี๋เลย หลวงพ่อยืนยันว่า ลูกทั้งหมดได้แน่นอน
ภาพทางใจ : เรานึกถึงมหาธรรมกายเจดีย์ เราก็นึกธรรมดา ซึ่งมันก็เป็นภาพทางใจ แต่มันก็ไม่ชัดเจนหรอก บางคนชัดเจนมาก บางคนชัดเจนน้อย ตรงนี้แหละถ้าหากเราทำความเข้าใจได้ แล้วก็ทำเป็น เดี๋ยวใจก็จะหยุดนิ่งขึ้นมา เพราะมีอารมณ์เดียว ดังนั้นการนึกถึงดวงใส หรือพระแก้วใส ๆ ก็ในทำนองเดียวกัน คือ เราก็ต้องใจเย็น ๆ ค่อย ๆ นึก นึกเท่าที่เรานึกได้ นึกแล้วเรายังรู้สึกสบาย แล้วก็ผ่อนคลาย ระบบประสาทกล้ามเนื้อมันผ่อนคลาย ไม่เกร็ง ไม่ตึง อย่างนั้นถูกวิธี แล้วก็ต้องทำใจเย็น ๆ อย่าไปรำคาญ ถ้าเรานึกไม่ชัด เห็นไม่ชัด อย่าไปรำคาญ แล้วก็อย่าไปฮึดฮัดว่า ทำไมเรานึกอะไรก็นึกได้ชัด ทำไมมานึกอย่างนี้มันไม่ชัด นึกเท่าที่นึกได้นะ
คุณครูไม่ใหญ่
