คอลัมน์ท้ายเล่ม

เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์

คำแถม

          จากการศึกษาเรื่องราวกฎแห่งกรรมผ่านเคสสตัดดี้ทางช่อง DMC เมื่อคำถามที่เจ้าของเคสถามมาถูกตอบครบหมดทุกข้อแล้ว

          หลังจากนั้นหลวงพ่อมักจะมีคำถามพิเศษแถมเพิ่มขึ้นมา เราคุ้นเคยกับคำถามเหล่านี้ในชื่อว่า คำแถม

          คำแถม คือ สิ่งที่ใคร ๆ ก็อยากรู้ อยากฟัง แต่ไม่ได้ถาม และไม่มีใครถาม

          คำแถม เป็นสิ่งที่เราได้รับแถมพิเศษเฉพาะ ซึ่งเกือบร้อยเปอร์เซนต์ของคำแถม ทั้งถูกใจและถึงใจทุกคน

          หากมองคำแถมให้ลึกลงไป ความน่าสนใจคงเป็นเรื่องของการรู้ใจ ไม่ว่าทั้งคำพูดหรือการกระทำของคำแถม ล้วนแต่เป็นสิ่งที่พุ่งเข้ากลางใจตรงเป้าอย่างแม่นยำ จนถึงกับทำให้ผู้รับสารต้องเกิด ความรู้สึกประหลาดใจ

          มีเรื่องราวมากมายที่จัดเข้าอยู่ในหมวดคำแถม ซึ่งหนึ่งนั้นคือคำทักทายของครูบาอาจารย์

          สมัยที่ยังเป็นอาสาสมัครมาช่วยงานบุญในวัดช่วงปิดเทอม สายวันหนึ่งผมช่วยรับบุญนำของไปส่งที่ โรงครัว ระหว่างเดินทางได้ผ่านเจ้าหน้าที่ซึ่งกำลังรับประทานอาหาร ขณะนั้นผมทั้งเหนื่อยและหิวแต่ไม่กล้าเข้าไปร่วมวง เพราะทราบว่าพื้นที่ส่วนนี้จัดไว้เฉพาะเจ้าหน้าที่ประจำของวัด

          เมื่อเข้าไปในครัวก็ได้พบคุณยาย ท่านเห็นของที่ผมหิ้วมาแทนที่ท่านจะถามผมว่านำอะไรมาถวายพระ หรือคำทักทายอื่น ๆ ท่านกลับทักตรงใจมาในเรื่องของความหิวว่า ทานข้าวมาหรือยัง แล้วท่านก็พูดเปิดทาง ให้ได้เข้าไปร่วมรับประทานในส่วนพื้นที่เฉพาะที่ได้เดินผ่านมา

          คำทักทายของคุณยายนี้ คงไม่ต้องบอกว่าได้สร้างความตื้นตันใจแก่เด็กหนุ่มคนหนึ่งเพียงใด หากจะมองผิวเผิน คำทักนี้อาจเป็นเรื่องความบังเอิญ แต่ถ้ามองในแง่ของคำแถม กลับเป็นเรื่องที่สร้างความประทับใจไม่รู้ลืม

          เช่นเดียวกับอีกหลายต่อหลายท่าน เมื่อมากราบคุณยายเป็นครั้งแรกในช่วงที่สุขภาพท่านยังแข็งแรง ท่านได้ออกรับแขก แม้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เพียงแค่ท่านมองหน้า

          ท่านจะทักทายด้วยคำพูดที่พุ่งเข้ากลางใจแถมเป็นพิเศษเสมอ ซึ่งแต่ละคนแตกต่างกันไป แล้วแต่วาระและสถานการณ์

          บางท่านยังไม่ทันได้เอ่ยปากเล่าความทุกข์ใจให้คุณยายฟัง ท่านกลับทักพุ่งเข้าเป้าชนิดเข้าถึงจิตใจของคน ๆ นั้นอย่างน่าอัศจรรย์

          เรื่องราวทำนองนี้เกิดขึ้นเป็นปกติ ทั้งนี้คงเป็นเพราะท่านมองเห็นสิ่งที่อยู่ในใจผู้นั้น

เช่นเดียวกับที่หลวงพ่อก็มักจะมีคำแถมทักดักใจให้ต้องชะงักในสิ่งที่คิดและกำลังจะทำ

โดยเฉพาะเรื่องการประคับประคองไม่ให้ผู้นั้นหลุดจากเส้นทางการสร้างบารมี

           คำแถม แม้ไม่ใช่สาระสำคัญหลักดังเช่นคำถาม แต่ก็ไม่ใช่เรื่องไร้สาระที่จะมองข้าม

          คำแถม แม้เป็นเรื่องไม่ใหญ่ แต่มีพลังในตัว เปรียบเหมือนชนวนจุดเล็ก ๆ ที่ปลายหัวไม้ขีดไฟ

          เมื่อถูกจุดติดเวลาใดย่อมเกิดประกายความสว่าง ก่อเกิดประโยชน์และกำลังใจอย่างมากมาย

          คงเป็นสิ่งที่ดีหากเถ้าแก่มีคำแถมที่รู้ใจให้แก่ลูกจ้าง คงเป็นเรื่องที่อบอุ่นหากพ่อแม่มอบคำแถม ให้แก่คนในครอบครัว และความรักและสามัคคีคงแน่นแฟ้นขึ้น หากผู้บังคับบัญชามีคำแถมมอบให้แก่ ผู้ใต้ปกครอง

          แม้เราจะยังไม่สามารถรู้ใจ ยังไม่รู้วาระจิตอย่างครูบาอาจารย์หรือผู้ทรงอภิญญา แต่เราก็สามารถ มีคำแถมมอบให้แก่กันและกันได้ เพียงแค่หมั่นสังเกตและศึกษาเรื่องของสภาพจิตใจภายในเพิ่มขึ้น

          การรู้ใจผู้อื่นเป็นเสน่ห์อย่างยิ่ง ผู้ที่มีคนรู้ใจนับว่าเป็นผู้โชคดี เราต่างก็หวังอยากเป็นผู้โชคดี มีคนรู้ใจ ด้วยกันทั้งนั้น แต่ใช่ว่าความโชคดีจะเกิดขึ้นกับทุกคน

          การจะมีคนรู้ใจได้นั้น เราอาจต้องเริ่มมาเรียนรู้ใจคนอื่นเสียก่อน

          และการจะรู้ใจคนอื่นได้ อาจต้องเริ่มต้นเรียนรู้ใจของเราเองก่อนเป็นลำดับแรก พื้นฐานใจเราเป็นอย่างไร มีเป้าหมาย มีความต้องการอะไร

          เมื่อรู้แล้ว เราย่อมไม่ใช่คนโชคร้ายที่ไม่มีคนรู้ใจ เพราะอย่างน้อยก็ยังมีตัวเราเองที่รู้ใจตัวเรา

          และอาจเป็นคนรู้ใจที่ดีที่สุดที่เราเคยมี

เมื่อเรารู้ใจ เราก็ย่อมไม่ขาดคำแถมที่จะมอบให้กับตัวเอง ในยามที่ต้องการกำลังใจ

          ผู้ที่รู้ใจผู้อื่นได้ ย่อมเป็นผู้น่าสรรเสริญ

          แต่ผู้ที่ไม่รู้ใจของตนเองเลย ย่อมเป็นผู้น่าสงสาร

เมื่อรู้ใจ เข้าใจตนเองดีแล้ว

          การจะรู้ใจ เข้าใจผู้อื่น ทำให้ผู้อื่นเชื่อใจ และไว้วางใจ พร้อมกับมอบคำแถมที่พุ่งเข้าเป้ากลางใจ ผู้อื่นนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องเหลือวิสัย