อยู่ในบุญ : ฉบับที่ ๑๓๕ เดือนมกราคม ๒๕๕๗

Case Study : กัลฯ องุ่น สุขเจริญ ๘ ตุลาคม ๒๕๔๘

Case Study กรณีศึกษา
กัลฯ องุ่น สุขเจริญ
๘ ตุลาคม ๒๕๔๘

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง

ลูกคือลูกหลานแท้ ๆ ของหลวงปู่ ที่ขออนุญาตส่งเรื่องราวของท่านมาอีกเป็นครั้งที่ ๔ ค่ะ เพราะหลังจากที่ลูกฟังเฉลยเรื่องราวจาก ภพอดีตในครั้งที่ผ่าน ๆ มาแล้ว ยิ่งทำให้ลูกซาบซึ้งถึงประวัติการสร้างบารมีของหลวงปู่ จนเกิดแรงบันดาลใจสามารถนึกถึงเรื่องราวอันทรงคุณค่าของท่าน และบุคคลสำคัญที่เกี่ยวข้องกับท่านได้ไม่รู้จบ ซึ่งลูกจะขอเล่าดังต่อไปนี้ค่ะ

คุณยายทองสุข สำแดงปั้น มีต้นตระกูลทางแม่เป็นเชื้อเจ้า พ่อเป็นลูกมหาเศรษฐีแถวหัวลำโพง มีที่ดินและเงินทองมากถึงขนาด เอาทองคำใส่ไว้ในกระจาด และเอาเงินตวงใส่กระบุง แม้แต่ขันใส่ข้าวตักบาตรยังทำด้วยทองคำแท้ ๆ คุณยายมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขจนกระทั่ง ๕ ขวบ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่ทำให้ชีวิตต้องพลิกผัน คือ พ่อแม่ของท่านเสียชีวิต ทำให้ญาติพี่น้องต่างก็มาขนเงินทอง เสื้อผ้า และสมบัติไปจนหมด นับจากนั้นคุณยายก็มีชีวิตที่ระหกระเหินไปอยู่กับคนโน้นทีคนนี้ที ต้องตรากตรำทำงานบ้านให้กับคนที่ไปอาศัยเขาอยู่ตั้งแต่เด็ก ๆ แถมเวลาโดนแกล้ง โดนเอาเปรียบ ก็ปริปากบ่นไม่ได้เลย จนกระทั่งน้อยเนื้อต่ำใจ หาทางออกโดยการไปผูกคอตาย แต่ลูกของอาถามขึ้นมาว่า “จะไปไหน?” ท่านตอบว่า “เราจะไปผูกคอตาย เรามันไม่รวยเหมือนกับเจ้านี่ เจ้าน่ะร่ำรวย กินก็เป็นสุข นอนก็เป็นสุข ข้าทาสชายหญิงก็มีใช้ เรานี้ยากจน ต้องกินต้องนอนอยู่ใต้ถุน”

พอลูกของอาฟังอย่างนี้ ก็เกิดสงสาร จึงยื่นเงินให้ ๑ บาท แล้วบอกว่า “เอ็งอย่า ไปฆ่าตัวตายเลย เพราะมันจะตกนรก” จากนั้นคุณยายทองสุขจึงมาอยู่กับอา และต่อมาได้แต่งงานกับศัลยแพทย์โรงพยาบาลจุฬาฯ มีลูกด้วยกัน ๒ คน แต่ไม่นานนัก สามีก็ตายจากไป ภาระเลี้ยงดูลูกเล็ก ๆ ๒ คน จึงตกอยู่กับท่าน จนผู้อำนวยการโรงพยาบาลสงสาร เลยให้ท่านไปทำงานในโรงพยาบาล แต่รายได้ก็ยังไม่พอใช้ ท่านจึงออกมาค้าขายมะพร้าว ซึ่งเป็นเหตุให้ท่านได้ยินกิตติศัพท์ของหลวงปู่ ท่านจึงไปกราบหลวงปู่และได้เรียนสมาธิ แต่สมาธิก็ไม่ก้าวหน้า เพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกันได้ธรรมะกันหมด ท่านน้อยเนื้อต่ำใจ คิดว่าตัวเองบาปหนาที่ไม่ได้ธรรมะกับเขาสักที จึงโมโหไปเก็บกระโถนในวัดปากน้ำทั้งวัดมาขัด ขัดไปก็บ่นไปว่า “กิเลสมันหนามากนัก ขัดมันเสียบ้าง เจ็บใจนัก ใคร ๆ เขาก็ได้กันหมด เหลือคนเดียว เจ็บใจ ต้องขัดมันออกไปเสียไอ้กิเลสนี่” พอขัดเสร็จมาตรึกธรรมะ จนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกายในที่สุด แล้วได้ไปบวชอยู่ที่วัดปากน้ำ ได้ต่อวิชชากับหลวงปู่

ตอนที่อยู่วัดปากน้ำ คุณยายทองสุขต้องเข้าเวรทำวิชชากะดึก ซึ่งวิชชาของท่านเชี่ยวมาก สามารถไปนรกไปสวรรค์ได้คล่องแคล่ว เมื่อหลวงปู่ให้ลองวิชชาอะไรใหม่ ๆ ท่านจะเป็นคนแรกที่อาสาลองทุกครั้ง เช่น วิชชาแปลงเพศ ซึ่งท่านก็ทำสำเร็จจริง ๆ และยังสามารถทำจันทรคราส ดับเดือน ดับดาว ได้เก่งมาก ซึ่งวิชชาดับดาวนี้ลูกเคยได้ยินมาว่า หากดาวดวงไหนจะเป็นภัยต่อมนุษย์ หลวงปู่ก็จะทำวิชชา ดับมัน

คุณยายทองสุขเป็นมือเผยแผ่วิชชาธรรมกายมือหนึ่งของหลวงปู่ เพราะนอกจากเชี่ยวชาญในวิชชาธรรมกายแล้ว เมื่อใดที่ หลวงปู่ส่งท่านไปเผยแผ่ในสถานที่ต่าง ๆ ท่านจะมีลูกศิษย์เยอะมาก ๆ

คุณยายทองสุขยังเป็นคนสำคัญ เป็นอาจารย์คนแรกที่สอนธรรมะให้คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง และเป็นผู้พาคุณยายไปพบกับหลวงปู่

หลังจากได้ศึกษาประวัติหลวงปู่แล้ว ลูกนึกถึงบุคคลสำคัญที่เกี่ยวเนื่องกับท่านอีก คนหนึ่ง คือ ลุงประยูร สุนทารา ที่มีตำแหน่งเป็นไวยาวัจกรของวัดปากน้ำ ก่อนหน้านั้น ลุงประยูรทำงานเป็นกองคลังของอัยการมณฑล ต่อมาลาออกมาอยู่ที่บ้านพระภิรมย์ราชา ซึ่งอยู่ตรงข้ามวัดปากน้ำ จึงมีโอกาสเข้ามาช่วยเหลืองานหลวงปู่หลายอย่าง เวลาหลวงปู่เดินตรวจ วัดปากน้ำตอนเช้ามืด ลุงประยูรเดินตามมาด้วยแทบทุกครั้ง ลุงประยูรทำหน้าที่การเงินและบัญชีทั้งหมดเป็นเวลาถึง ๓๐ ปี ท่านมีนิสัยที่ซื่อตรงและทุ่มเททำงานมาก บางทีทำบัญชีจนไม่ได้นอน ต่อมาในช่วงบั้นปลายชีวิต ท่านเป็นลมบ่อย และเป็นโรคความดัน จึงขอลาพักงานและหันมา ปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง จนสามารถเข้าถึง พระธรรมกายได้ในที่สุด

ป้าอู๊ด น้องสะใภ้ของหลวงปู่ มีความเลื่อมใสในหลวงปู่และวิชชาธรรมกายมาก ท่านตักบาตรทุกเช้า แต่มีอยู่ช่วงหนึ่ง ท่าน ล้มป่วยหนัก เป็นฝีที่ท้องขนาดใหญ่มาก เจ็บปวดทรมานปางตาย จนต้องให้คนแจวเรือเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปผ่าตัด ระหว่างทางทรมาน จนคิดว่าไม่รอดแน่ ๆ ท่านจึงนึกถึงหลวงปู่ และนอนทำภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อย ๆ แล้วอยู่ ๆ ท่านก็เห็นภาพหลวงปู่มาอยู่ บนหัวนอน คอยโบกมือปัดให้ท่านหาย พอหลวงปู่ปัด ท่านก็หายทรมานขึ้นมาทันที อย่างไม่น่าเชื่อ ท่านเห็นอย่างนี้ไปตลอดทาง

จนกระทั่งถึงมือหมอ และได้รับการผ่าตัด จนกระทั่งรอดชีวิต ต่อมาเสียชีวิตด้วยโรคชรา เมื่ออายุได้ ๘๐ ปี

มีอีกเรื่องหนึ่งที่แสดงให้เห็นความเมตตาของหลวงปู่ ที่เป็นห่วงลูกหลานอย่างมาก และแสดงให้เห็นคำพูดของหลวงปู่ที่ศักดิ์สิทธิ์มาก ๆ พูดคำไหนคำนั้นไม่มีเปลี่ยนแปลง ดังเรื่องของแม่ชีท่านหนึ่ง แม่ชีท่านนี้เป็นหลานแท้ ๆ ของหลวงปู่ ซึ่งลูกเองก็รู้จักท่านดี ท่านเข้าวัดปากน้ำตั้งแต่เด็ก ๆ หลวงปู่จึงให้บวชชี ท่านนั่งสมาธิได้ดีถึงขั้นทำวิชชาได้ ต่อมาพอโตเป็นสาว ท่านแอบหนีไปเที่ยวและไปอาศัยอยู่กับเจ้าภาพใหญ่ของวัดปากน้ำ และคงสนุกมาก เลยรู้สึกอยากสึก ต่อมาหลวงปู่จับได้จึงทำโทษ และสั่งไม่ให้สึก เพราะสึกไปจะต้องลำบากเลือดตาแทบกระเด็น แต่ห้ามไม่อยู่ สุดท้ายแม่ชีแอบสึกไปจริง ๆ และไม่นานก็มีชีวิตที่ลำเค็ญจริง ๆ

แม่ชีไปได้สามีเป็นช่างเชื่อมเหล็กที่ เดินไม่ได้ และจนมาก ไม่ค่อยมีกิน ท่านต้องเก็บมะขามเทศเร่ขาย ต้องเลี้ยงทั้งลูก ทั้งสามี และบั้นปลายชีวิตตาของท่านก็มองไม่เห็น ซึ่งลูกเคยไปเยี่ยมและนั่งคุยกับท่าน ท่านบอกว่า หากท่านเชื่อหลวงปู่ตั้งแต่ตอนนั้น ชีวิตท่านคง ไม่ลำบากแบบนี้ ท่านบอกว่าที่ตัดสินใจผิด ตอนนั้นเพราะมารมันแทรก

ลูกมีเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับสมบัติใต้แผ่นดินที่วัดสองพี่น้อง ซึ่งเป็นวัดที่หลวงปู่บวช ในสมัยที่หลวงพ่อเนียนเป็นเจ้าอาวาส ที่วัดนี้มีเปรตเยอะมาก บางทีกลางคืนก็มา ส่งเสียงร้องอย่างน่ากลัว บางทีมาปรากฏตัวให้เห็น ยืนสูงลิบเหนือหลังคาโบสถ์ ท่านจึงต้องทำบุญอุทิศให้เป็นประจำ

มีอยู่วันหนึ่ง อยู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาก ดังครืน ๆ เหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ใต้พื้นโบสถ์ จากนั้นพื้นโบสถ์ก็ทรุดตัวลง จนหลังคาเอียง หลวงพ่อเนียนท่านบอกว่า เรือชะล่ามันเคลื่อน (เรือชะล่าเป็นเรือท้องแบนชนิดหนึ่ง) ในเรือมีทองอยู่เต็ม แต่มันเคลื่อนไปที่อื่นแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่เล่าขานมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ

๑. คุณยายทองสุข สำแดงปั้น เกิดในตระกูลร่ำรวย แต่ภายหลังถูกเอาสมบัติไปหมด และมีชีวิตลำบากจนคิดฆ่าตัวตาย เพราะใน อดีตชาติชาติหนึ่ง ท่านเป็นลูกชายเศรษฐีที่ค่อนข้างเกเรมาก เพราะถูกตามใจและได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี ดังนั้นท่านจึงเจ้าชู้มาก หล่อและรวยด้วย