ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น
Case Study กรณีศึกษา
ฟื้นฟูศีลธรรมโลก หน้าที่เดิม ๆ
ตอนที่ ๓ (๑๖-๒๐ มกราคม ๒๕๕๖)
กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง
คุณพ่อคุณแม่ของลูกเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนอนุบาลสุธีธรขึ้น ต่อมาคุณพ่อถูกยิงด้วยความเข้าใจผิดจนเป็นอัมพาต และเสียชีวิตในอีก ๓ เดือนต่อมา คุณแม่และลูก ๆ จึงช่วยกันบริหารโรงเรียนต่อ
ตัวลูกเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรกตั้งแต่ปี ๒๕๒๔ สมัยที่เป็นนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และมาวัดอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี ๒๕๕๐ จากการไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์หลังจากนั้นตัวลูกก็ได้ร่วมสร้างบุญทุกบุญกับหมู่คณะมาโดยตลอด เช่น บุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว และชักชวนผู้อื่นให้สร้างด้วยกว่า ๓๐ องค์ บุญกฐินของทางวัดตั้งแต่ปี ๒๕๕๐ เป็นต้นมา บุญหล่อรูปเหมือนทองคำหลวงปู่ ในปี ๒๕๕๕ เป็นต้น
นอกจากนี้ทางโรงเรียนอนุบาลสุธีธรก็ยังส่งเสริมสนับสนุนกิจกรรมทางพุทธศาสนาอย่างเต็มที่เต็มกำลัง เช่น โครงการเด็กดี V-Star ตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน โครงการสอบตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้าตั้งแต่ครั้งที่ ๖ จนถึงปัจจุบัน จัดปฏิบัติธรรมครูทั้งโรงเรียนนิมนต์พระอาจารย์ไปสอนธรรมะและสมาธิจัดตั้งชมรมพุทธฯ ขึ้นในโรงเรียน เป็นต้น
D M C ช่องนี้มีคำตอบ
หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ดังนี้
๑. สาเหตุที่ทำให้มีเหตุการณ์แปลก ๆ เกิดขึ้นภายในบ้านของลูกนั้น เป็นเพราะบ้านของลูกมีเหล่าภุมเทวดาระดับล่าง (พวกผีบ้านผีเรือน) คอยดูแลรักษา ภายใต้การปกครองของท่านภุมเทวดาระดับไฮโซหัวหน้าเขตในแถบนั้นซึ่งก็คือคุณพ่อของลูกนั่นเอง
๒. “ผีบ้านผีเรือน” ก็คือ อดีตมนุษย์ที่ไปบังเกิดเป็นภุมเทวดาระดับล่าง ที่อาศัยบ้านของมนุษย์อยู่ ซึ่งโดยทั่ว ๆ ไปแล้ว พวกผีบ้านผีเรือนที่มีกำลังบุญไม่มากก็จะอาศัยโครงสร้างของเรือนหยาบหรือบ้านของมนุษย์ทั่ว ๆ ไปอยู่
โดยส่วนใหญ่แล้วผีบ้านผีเรือนมักจะไปบังเกิดอยู่ในสถานที่ที่มีคน สัตว์ สิ่งของ ที่พวกเขาค้นุ เคยในสมยั ที่ยงั มีชีวติ อยู่ เชน่ เคยเปน็บ้านเดิมของตนหรือเป็นบ้านของคนที่เขารักและผูกพัน และถ้าหากวันใดเจ้าของบ้านย้ายไปอยู่ที่อื่น พวกเขาก็จะย้ายตามไปด้วย หรือถ้าหากเรือนหยาบถูกทำลายไป พวกเขาก็จะต้องย้ายไปหาที่อยู่ใหม่เช่นกัน
๓. พวกผีบ้านผีเรือนแม้ไม่มีการทำมาหากินเหมือนมนุษย์ แต่ก็ยังต้องรับประทานอาหาร เข้าสังคม และพักผ่อนนอนหลับเหมือนมนุษย์ ลักษณะอาหารของพวกเขาก็คล้าย ๆกับอาหารบนโลกมนุษย์ แต่เป็นอาหารทิพย์ที่เกิดขึ้นด้วยกำลังบุญของแต่ละตน
สำหรับบุญที่มาหล่อเลี้ยงชีวิตหลังความตายของพวกเขาก็คือ บุญที่เคยสั่งสมไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นหลัก และบุญที่หมู่ญาติอุทิศมาให้ รวมถึงบุญที่ได้อนุโมทนากับมนุษย์ที่ทำความดี นอกจากนี้ยังมีบุญพิเศษอีกบุญหนึ่ง คือ บุญที่เกิดจากการคุ้มครองมนุษย์ที่อาศัยอยู่ภายในบ้านให้รอดพ้นจากอันตราย จะได้มีโอกาสในการสั่งสมบุญให้ยิ่ง ๆขึ้นไป ซึ่งการปกป้องคุ้มครองคนที่อาศัยอยู่ภายในบ้านขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่นได้รับคำสั่งมาจากหัวหน้าเขต หรือมีความผูกพันกับคนในบ้านหลังนั้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
๔. ถ้าหากเจ้าของบ้านหลังไหนมีจิตใจดี ชอบสร้างบุญสร้างกุศล พวกผีบ้านผีเรือนก็จะเกิดความปรารถนาที่จะมาปกป้องคุ้มครอง เพราะอยากมีส่วนในบุญกับเจ้าของบ้านหลังนั้นด้วย และถ้าหากพวกผีบ้านผีเรือนได้มาปกป้องคุ้มครองเจ้าของบ้านที่มีจิตใจดีชอบสร้างบุญสร้างกุศล พวกเขาก็จะซึมซับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องบุญเรื่องกุศลจากเจ้าของบ้านหลังนั้นไปด้วย
เมื่อเข้าใจเรื่องบุญกุศลมากขึ้นแล้วพวกเขาก็จะคอยอนุโมทนาบุญกับคนที่ทำความดี ซึ่งจะส่งผลให้บุญของพวกเขาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดก็จะได้ไปบังเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีและละเอียดยิ่ง ๆ ขึ้นไป
๕. สำหรับผีบ้านผีเรือนที่อาศัยอยู่ภายในบ้านของตัวลูกนั้น ย้อนกลับไปหลายชั่วอายุคน พวกเขาเป็นมนุษย์ที่นับถือพระพุทธศาสนา และเคยอาศัยอยู่ในบริเวณนี้มาก่อน
สมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขามักจะฝึกสมาธินอกตัวและศึกษาวิชาอาคมและมนต์คาถาต่าง ๆ เมื่อเสียชีวิตไปแล้ว ด้วยกำลังบุญที่แต่ละตนเคยสั่งสมเอาไว้ รวมกับความผูกพันที่พวกเขามีต่อคน สัตว์ สิ่งของที่อยู่ในบริเวณบ้านและโรงเรียนของลูก จึงทำให้พวกเขามาเกิดเป็น “ผีบ้านผีเรือนสายวิทยาธร” อยู่ในบริเวณดังกล่าวหลายร้อยปีมาแล้ว
๖. เมื่อคุณพ่อของลูกเสียชีวิตลง แล้วมาบังเกิดเป็นเทพบุตรภุมเทวดาไฮโซที่ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองเขตอยู่ในพื้นที่แถบนั้นด้วยความห่วงใยที่ท่านมีต่อทุกคนในครอบครัวทำให้ท่านมาสั่งให้ผีบ้านผีเรือนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นคอยเฝ้าคุ้มครองทุกคนในครอบครัวรวมทั้งคุณครูและนักเรียนทุกคน ไม่ว่าตัวลูกและทุกคนในครอบครัวจะเดินทางไปแห่งหนตำบลใดก็ให้ตามไปคอยคุ้มกัน ภารกิจดังกล่าวนี้จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวแปลก ๆที่เกิดขึ้นภายในบ้านของตัวลูก
๗. เรื่องแรกก็คือ ในวันทำบุญขึ้นบ้านใหม่ หลังจากพระฉันเสร็จแล้ว พื้นที่ที่อยู่ใต้โต๊ะอาหารก็พลันมีน้ำโคลนผุดขึ้นมาเจิ่งนอง ทั้งนี้เกิดจากฤทธิ์ของผีบ้านผีเรือน
วันนั้นพวกเขามาร่วมงานบุญขึ้นบ้านใหม่ด้วย เมื่อตัวลูกเลี้ยงพระเสร็จแล้ว พวกเขาก็ใช้มนต์บันดาลให้เกิดน้ำโคลนผุดขึ้นมาจนเต็มพื้น เพราะพวกเขาอยากบอกให้รู้ว่า พวกเขาอยากได้บุญ และอยากให้ทุกคนอุทิศส่วนกุศลส่งไปให้อีกบ่อย ๆ
๘. สำหรับเรื่องที่สวิตช์คัตเอาต์ภายในบ้านเกิดการสับเองแบบอัตโนมัติโดยไม่ทราบสาเหตุเป็นประจำเวลาที่ตัวลูกจะออกจากบ้านเป็นเพราะผีบ้านผีเรือนใช้มนต์ปนสมาธินอกตัวสับสวิตช์คัตเอาต์ลง เพื่อความปลอดภัยของบ้านนั่นเอง
๙. ส่วนเรื่องเสียงกระซิบที่ตัวลูกมักจะได้ยิน ก่อนที่จะมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นนั้น เป็นเพราะเมื่อผีบ้านผีเรือนทราบเหตุการณ์ล่วงหน้าก็จะรีบมาบอกตัวลูกด้วยการเข้าไปกระซิบที่ข้าง ๆ หูแบบซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ หลาย ๆ ครั้งจนกว่าตัวลูกจะรับรู้ถึงเหตุการณ์ดังกล่าว หรือใช้มนต์ควบคู่กับสมาธินอกตัวบันดาลให้ตัวลูกสามารถรับรู้ถึงสิ่งที่พวกเขาอยากจะบอก
ที่ตัวลูกได้ยินเสียงกระซิบเตือนจากผีบ้านผีเรือนว่าจะมีเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับลูกชายของตัวลูก ก่อนหน้าที่ลูกชายจะถูกใส่ร้ายเรื่องคดีความนั้น เกิดจากการที่เหล่าภุมเทวดาได้ไปเห็นเหตุการณ์ที่ผู้ไม่ประสงค์ดีวางแผนจะเล่นงานลูกชายของตัวลูก
ทันทีที่ภุมเทวดาเหล่านั้นได้ทราบแผนการดังกล่าวแล้ว พวกเขาก็รีบมาแจ้งให้ท่านเทพบุตรภุมเทวดาระดับหัวหน้าเขตที่เป็นหัวหน้าของพวกเขาทราบทันที ซึ่งท่านก็รีบมาส่งข่าวให้ท่านเทพบุตรภุมเทวดาไฮโซทราบเมื่อท่านเทพบุตรภุมเทวดาไฮโซรับทราบแล้วท่านจึงสั่งและกำชับให้พวกผีบ้านผีเรือนรีบมาเตือนให้ตัวลูกทราบถึงเรื่องราวดังกล่าว
๑๐. ส่วนสาเหตุที่ทำให้ผีบ้านผีเรือนไม่สามารถช่วยป้องกันเรื่องที่ไม่ดีดังกล่าวได้นั้นเป็นเพราะวิบากกรรมที่ลูกชายของลูกเคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในอดีตชาติได้ช่องตามมาส่งผลในช่วงนั้นพอดี กอปรกับพวกผีบ้านผีเรือนเองก็ไม่ได้มีฤทธิ์มากเพียงพอที่จะช่วยได้
๑๑. สำหรับสาเหตุที่ทำให้ลูกชายของตัวลูกถูกใส่ร้ายจนเป็นคดีความนั้น เป็นเพราะในช่วงนั้นลูกชายของตัวลูกไปคบกับเพื่อนที่เป็นคนพาล แล้วไปติดกระแสโลก ซึ่งเป็นผลให้กำลังบุญในตัวของเขาหย่อนลงไป และเมื่อกำลังบุญหย่อนลง วิบากกรรมเก่าที่เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในอดีตจึงได้ช่องตามมาส่งผล
ในหลาย ๆ ภพ หลาย ๆ ชาติ ก่อน ๆโน้น ลูกชายของตัวลูกได้เกิดเป็นกุลบุตรในครอบครัวนักธุรกิจที่มีฐานะร่ำรวย โดยมีตัวลูกเป็นคุณแม่ของเขาในชาตินั้น เมื่อเติบใหญ่ขึ้นเขาพลาดพลั้งไปคบกับเพื่อนที่เป็นคนพาล ชอบเที่ยวเตร่เฮฮา ติดเหล้า เล่นการพนัน และด้วยอัธยาศัยที่รักเพื่อนพ้อง รักความสนุกสนานมีน้ำใจ และมีเงินให้เพื่อนฝูงนี่เอง ทำให้เขาถูกยกให้เป็นหัวหน้าใหญ่ประจำแก๊ง
๑๒. อยู่มาวันหนึ่ง ในขณะที่ลูกชายของตัวลูกและกลุ่มเพื่อน ๆ กำลังเที่ยวชมงานมหรสพประจำปีในหมู่บ้านข้างเคียง พวกเขาก็ได้ไปเจอกับกลุ่มอันธพาลท้องถิ่น แล้วมีเรื่องทะเลาะวิวาทกัน กลุ่มลูกชายของตัวลูกได้รับบาดเจ็บ แล้วพากันวิ่งหนีแยกย้ายเอาตัวรอดในขณะที่กำลังวิ่งหนีกลับบ้านนั้น เพื่อนคนหนึ่งเกิดวิ่งเสียหลักลื่นไถลตกลงไปข้างทางจนได้รับบาดเจ็บ เพื่อน ๆ ในกลุ่มรีบวิ่งตามกลับมาช่วยแล้วหามกลับไปส่งที่บ้าน แต่เวลานั้นลูกชายของตัวลูกวิ่งหนีไปอีกทางหนึ่ง จึงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นี้
๑๓. วันต่อมา เมื่อลูกชายของตัวลูกเจอกับเพื่อน ๆ และทราบว่ามีเพื่อนในกลุ่มประสบอุบัติเหตุตอนวิ่งหนีกลับบ้าน ความโกรธแค้นพวกอันธพาลเหล่านั้นก็คุกรุ่นและทวีความรุนแรงขึ้นมาในใจของเขา เขาจึงวางแผนที่จะจัดการและสั่งสอนอันธพาลเหล่านั้นให้หลาบจำโดยนัดแนะให้เพื่อน ๆ นัดหมายให้คุณพ่อคุณแม่ของแต่ละคน (ยกเว้นคุณพ่อคุณแม่ของตัวเขาเอง) มาฟังเรื่องราวที่ตัวเขาสร้างขึ้นมาในทำนองที่ว่า...
ในคืนนั้น นอกจากพวกเขาจะถูกกลุ่มอันธพาลรุมทำร้ายจนบาดเจ็บแล้ว พวกนั้นยังปล้นทรัพย์สินเงินทองและของมีค่าในตัวลูกชายของตัวลูกไปจนหมดอีกด้วย ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ลูกชายของตัวลูกนำของมีค่าไปขายแล้วเอาเงินมาเลี้ยงเพื่อน ๆ ไปจนหมดแล้ว
เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของเพื่อน ๆ เข้าใจตรงกันตามนี้แล้ว ลูกชายของตัวลูกกับกลุ่มเพื่อน ๆ จึงเอาเรื่องที่แต่งขึ้นมาเล่าให้ตัวลูกฟัง
๑๔. ทันทีที่ตัวลูกได้ฟังเรื่องราว ด้วยความที่ยังไม่ได้พิจารณาไตร่ตรองเหตุการณ์ต่าง ๆ ให้ละเอียดถี่ถ้วน ทำให้ตัวลูกหลงเชื่ออย่างสนิทใจ
หลังจากนั้น ตัวลูกจึงเดินทางไปยังเมืองหลวง เพื่อเข้าพบกับข้าราชการทหารชั้นผู้ใหญ่ที่มีตำแหน่งสูง พร้อมกับนำเรื่องราวไปรายงาน เพื่อเรียกร้องขอความเป็นธรรม
เมื่อข้าราชการทหารชั้นผู้ใหญ่ทราบข้อมูลเบื้องต้นแล้ว จึงนัดหมายให้ตัวลูกนำผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมดมาให้ปากคำ ตัวลูกจึงรีบกลับไปพาลูกชายและกลุ่มเพื่อน ๆ มาให้ปากคำทันที ซึ่งพวกเขาได้ให้ร้ายใส่ความอันธพาลกลุ่มนั้นสารพัด
ด้วยพยานเท็จและหลักฐานเทียมที่ลูกชายของตัวลูกและเพื่อน ๆ สร้างขึ้นมานี้เองทำให้ข้าราชการท่านนั้นหลงเชื่อและสั่งให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองจับตัวอันธพาลกลุ่มนั้นมาสอบสวน ซึ่งในช่วงที่คดีความกำลังดำเนินการอยู่นั้น ลูกชายของลูกก็ติดสินบนเจ้าหน้าที่อยู่เป็นระยะ ๆ ในที่สุดอันธพาลกลุ่มนั้นก็ถูกจับไปขังคุก อีกทั้งยังต้องชดใช้ค่าเสียหายในเรื่องทรัพย์สินที่สูญหายไป โดยที่พวกเขาไม่ได้รู้เรื่องเลยอีกด้วย
พวกอันธพาลโกรธแค้นลูกชายของตัวลูกมาก แต่ก็เก็บความแค้นไว้ในใจ โดยไม่ได้ลงมือแก้แค้น เพราะพวกเขาเข็ดขยาดและเกรงกลัวอิทธิพลของตัวลูก
๑๕. หลังจากที่ลูกชายของตัวลูกได้ชำระแค้นสมดังที่ตั้งใจเอาไว้แล้ว ความแค้นที่ค้างคาอยู่ภายในใจก็ค่อย ๆ ลดลง และเมื่อเขาทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ทำให้เขาคิดได้ว่า สิ่งที่เขากระทำลงไปนั้นเป็นบทเรียนที่รุนแรงเกินไป ทำให้พวกอันพาลและครอบครัวได้รับความเดือดร้อนมาก
เมื่อเขาเกิดความรู้สึกผิดเช่นนั้นแล้วและด้วยความที่เขามีพื้นฐานจิตใจดีเป็นทุนเดิมจึงทำให้เขาเริ่มหันหน้าเข้าวัด โดยมีตัวลูกเป็นยอดกัลยาณมิตรชักชวนให้เขามาสั่งสมบุญในพระพุทธศาสนา ลูกชายของตัวลูกตั้งใจสั่งสมบุญทุก ๆ บุญอย่างเต็มที่จวบจนกระทั่งหมดอายุขัย
๑๖. วิบากกรรมที่คบคนพาลและวิบากกรรมที่ลงมือแก้แค้นพวกอันธพาลต่างหมู่บ้านกลุ่ม นั้น ด้วยการใส่ร้ายจนได้รับความเดือดร้อนในสิ่งที่พวกเขาไม่ได้กระทำ ได้ถูกเซตเป็นผังสำเร็จ และกลายเป็นวิบากกรรมที่ติดตามตัวเขานับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา ทำให้ในภพชาติต่อ ๆ มา ลูกชายของตัวลูกถูกใส่ร้ายและถูกกักกันให้เสื่อมเสียอิสรภาพ อีกทั้งยังต้องสูญเสียทรัพย์สินเงินทองเป็นจำนวนมากติดต่อกันมาหลายภพหลายชาติแล้ว
ในชาติปัจจุบัน ถึงแม้ว่าวิบากกรรมดังกล่าวเบาบางลงไปแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคอยหาช่องตามมาส่งผลอยู่ตลอดเวลา และเมื่อวิบากกรรมได้ช่องมาส่งผลร่วมกัน จึงทำให้ลูกชายของตัวลูกถูกใส่ร้ายจนกลายเป็นคดีความอย่างที่เป็นอยู่ ส่วนจะสามารถรอดพ้นจากคดีความได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับกำลังบุญในปัจจุบันนี้ ว่าจะสามารถไปตัดรอนวิบากกรรมดังกล่าวที่กำลังส่งผลอยู่ได้หรือไม่
เพราะฉะนั้น ณ ช่วงเวลานี้ให้หมั่นอยู่ในบุญและตั้งใจสั่งสมบุญทุกบุญอย่างเต็มที่แบบถี่ ๆ และทำอย่างต่อเนื่อง และจะต้องนั่งธรรมะให้เห็นดวง เห็นองค์พระแบบชัด ๆเพื่อที่บุญจากการนั่งธรรมะและบุญทุก ๆ บุญในปัจจุบันจะได้ไปดึงดูดบุญเก่า ๆ ที่เขาเคยสั่งสมไว้ให้มาตัดรอนวิบากกรรมดังกล่าวให้เจือจางและอ่อนกำลังลงไป
๑๗. ส่วนสาเหตุที่ทำให้ตัวลูกและคนในครอบครัวประสบพบเจอเหตุการณ์แปลก ๆโดยเฉพาะตัวลูกที่สามารถรับรู้และสื่อสารกับผีบ้านผีเรือนได้นั้น เป็นเพราะบุพกรรมที่ตัวลูกเคยชอบศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับวิชาสายวิทยาธรในหลาย ๆ ภพ หลาย ๆ ชาติ ก่อน ๆ โน้นนั่นเอง
ด้วยความที่ตัวลูกในชาตินั้นมีความเชี่ยวชาญทางด้านวิชาของวิทยาธรสายขาวที่ใช้ในการช่วยเหลือคนเป็นอย่างมาก จึงทำให้ใครต่อใครต่างยกให้ตัวลูกเป็นอาจารย์วิทยาธรสายขาว ผีบ้านผีเรือนที่อยู่ในบ้านของตัวลูกในปัจจุบันชาติ ก็ล้วนแต่เคยเป็นลูกศิษย์ของตัวลูกในชาตินั้นกันทั้งสิ้น
๑๘. ในภพชาติหลัง ๆ เมื่อตัวลูกได้มาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะแล้ว ก็เกิดความเข้าใจเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต จึงหันมานับถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกสูงสุดในชีวิตเพียงอย่างเดียวทำให้ตัวลูกในภพชาติถัด ๆ มาเริ่มถอยห่างจากวิชาของวิทยาธรออกมาเรื่อย ๆ จวบจนกระทั่งมาถึงชาติปัจจุบัน
แม้ว่าตัวลูกในปัจจุบันนี้ไม่ได้สนใจวิชาของวิทยาธรแล้วก็ตาม แต่เชื้อที่เคยศึกษาเรียนรู้วิชาของวิทยาธรก็ยังคงมีอยู่ ทำให้พวกผีบ้านผีเรือนสายวิทยาธรที่อาศัยอยู่ในบ้านและโรงเรียน รวมถึงผีบ้านผีเรือนสายวิทยาธรในทุก ๆ ที่ที่ตัวลูกเดินทางไปถึง สามารถที่จะติดต่อสื่อสารกับตัวลูกได้
๑๙. ส่วนสาเหตุที่ทำให้สมาชิกคนอื่นในครอบครัวสามารถสัมผัสกับผีบ้านผีเรือนสายวิทยาธรได้บ้างไม่ได้บ้างนั้น ก็เป็นเพราะเชื้อเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวของพวกเขามีปริมาณที่น้อยกว่าตัวลูกนั่นเอง
จดหมายจากเจ้าของเคส
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ลูกชื่อขวัญเนตร สุธีธร หรือที่เด็ก ๆ ชอบเรียกว่าครูแก้วค่ะลูกทำหน้าที่เป็นคุณครูเหมือนคุณครูไม่ใหญ่ค่ะ โดยลูกทำหน้าที่เป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลสุธีธร จ.นครปฐม โรงเรียนของลูกเปิดสอนนักเรียนตัวเล็ก ๆ ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงประถมศึกษาปีที่ ๖ มีนักเรียน ๒,๐๐๐ กว่าคนค่ะ ลูกเป็นแฟนพันธ์ุแท้ของโครงการทางก้าวหน้า เพราะพาเด็กมาสอบตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๓๐ ที่ศาลาพระเกี้ยว จุฬาฯ สอบมาเรื่อย ๆ ทุกปี จนถึงปัจจุบัน จากเริ่มต้นพาเด็กมาสอบในปีแรก ๕ คน ปัจจุบันลูกพาลูกศิษย์ตัวเล็ก ๆ และคุณครูตัวใหญ่ ๆ สอบทางก้าวหน้ากันหมดทั้งโรงเรียนค่ะ หลวงพ่อคะ ลูกฝันอยากเป็นครูมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กๆ ค่ะ เพราะครอบครัวของลูกเป็นครูกันทั้งบ้าน ตอนเด็ก ๆ ตั้งแต่จำ ความได้ เวลาใครมาถามลูกว่า “หนูแก้วโตขึ้นหนูอยากจะเป็นอะไรจ๊ะ” ลูกก็จะตอบด้วยความมั่นใจว่า “โตขึ้นหนูอยากเป็นครูค่ะ”
ลูกชอบเล่นหน้ากระจก ชอบคุยกับตัวเองในกระจก ฝึกสอนทำท่าทางเหมือนคุณครู แม้ว่าตอนเป็นเด็กยังไม่มีใครให้คุณครูตัวเล็ก ๆ อย่างลูกสอน แต่ลูกก็ซ้อมสอนตัวเองในกระจกก่อนค่ะ ชอบมากและจะชอบเลียนแบบท่าทางของคุณครูที่โรงเรียน พอลูกเรียนจบมัธยมปลายที่โรงเรียนสตรีวิทยา ลูกก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ สอบติดมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ได้เข้าเรียนในคณะศึกษาศาสตร์ (KU39) ลูกได้มาวัดเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. ๒๕๒๔ อาจารย์ที่สอนวิชา “การสอนจริยศึกษา” ได้พาลูกและเพื่อน ๆมาเยี่ยมชมวัดพระธรรมกาย ทำให้ลูกประทับใจมาก ยิ่งพอทราบว่าหลวงพ่อทั้ง ๒ องค์จบเกษตรด้วยแล้วลูกยิ่งปลื้มใจว่า รุ่นพี่ของเราเก่งจัง
หลวงพ่อคะ ลูกได้เห็นวิวัฒนาการของวัดมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่ศาลาหลังเล็ก ศาลามุงจากหลังใหญ่จนตอนนี้กลายเป็นศาลาหลังใหญ่ที่สุด คือ สภาธรรมกายสากล ทุกครั้งที่มาวัด ลูกจะรู้สึกว่าวัดของเราใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เปลี่ยนแปลงพัฒนาขึ้นตลอด หลวงพ่อเก่งมากเลยค่ะ ลูกประทับใจที่หลวงพ่อบอกว่าเราทำได้ ถ้าเราได้ทำเราก็ทำได้ ทุกอย่างหลวงพ่อวางเป็นระบบ มีการสร้างทีมให้เชื่อมต่องาน และให้โอกาสลูก ๆ ทุกคนทำงาน มีส่วนร่วมในบุญทุกบุญ ยิ่งได้เห็นพระภิกษุที่วัด เห็นเสขิยวัตรของท่านงดงามลูกก็ยิ่งศรัทธามากขึ้น และที่ลูกชอบมากอีกอย่างก็คือ เวลาที่มาวัดวันอาทิตย์ เห็นเด็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ มายืนพนมมือต้อนรับ “สวัสดีค่ะ” “สวัสดีครับ” ทำให้ลูกคิดว่า ถ้าเด็กได้มาวัดได้ใกล้ชิดพระพุทธศาสนาอย่างนี้ต้องดีแน่นอนเลย พอกลับมาที่โรงเรียน ลูกก็กลับมาสอนลูกศิษย์ของลูกให้ทำอย่างน้อง ๆ ที่วัดบ้างหลวงพ่อคะ ลูกมีความสุขกับการเป็นครูมากค่ะ ลูกบอกกับตัวเองเสมอว่า เราไม่ใช่เป็นแค่ครูนะ ถ้าเราเป็นครูแล้ว เราต้องเป็นครูที่ดี เป็นผู้ให้แสงสว่างในการดำเนินชีวิตแก่ลูกศิษย์ด้วย ทุกวันนี้ลูกก็ยังติดตามดูลูกศิษย์ที่จบจากโรงเรียนของลูกแล้วไปเรียนต่อที่อื่น ดูความเติบโตให้เขากลายเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันหน้า เด็ก ๆ จะรักและผูกพันกับลูกมาก มันเป็นอะไรที่ภาคภูมิใจมาก ๆ ค่ะ เด็ก ๆ จะบอกลูกว่า“คุณครูคะ หนูรักครูนะ คิดถึงครู ครูยังสอนให้น้อง ๆ สวดมนต์ นั่งสมาธิ อยู่ไหมคะ ทุกวันนี้หนูยังทำอยู่นะคะ” ลูกปีติใจมาก เพราะลูกได้มีส่วนร่วมกับความสำเร็จในชีวิตของลูกศิษย์ ลูกได้ให้แสงสว่างแก่เขาทั้งวิชาชีพและวิชาชีวิตที่ลูกศิษย์ไม่เคยลืมลูกเลย และความปีติใจของลูกที่มีต่อความก้าวหน้าของชีวิตลูกศิษย์นี้เอง ทำให้ลูกคิดถึงเพื่อนครูที่ลูกดูแลเป็นเหมือนครอบครัวใหญ่ในโรงเรียนอนุบาลสุธีธรอยากให้เขามีความสุขอย่างลูก บ้าง ลูกเริ่มวางแผนขยายทีมงานสอนมงคลชีวิตจากเดิมที่ลูกสอนคนเดียวก็ขยายทีมงาน อยากให้ได้บุญกันทุกคน ตอนนี้ลูกมีทีมงานสอนมงคลชีวิตทุกห้องเรียน จำนวน ๕๐ ห้องเรียนเรียกว่าครูประจำชั้นทุกคน ทุกห้องเรียน ต้องสอนมงคลชีวิตให้แก่เด็ก ฯลฯ
