นิทานอีสป เรื่อง ดอกกุหลาบกับดอกบานไม่รู้โรย
ผู้แต่ง : อีสป
 

          ณ  สวนแห่งหนึ่ง มีดอกบานไม่รู้โรยและดอกกุหลาบปลูกอยู่ติดๆ กัน ดอกบานไม่รู้โรยกล่าวชมดอกกุหลาบว่า "เจ้าเป็นดอกไม้ที่สวยงามมาก ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมนุษย์ทั้งหลายถึงชอบเจ้า ข้าอิจฉาในความงามของเจ้าเหลือเกิน"   ดอกกุหลาบได้ยินเช่นนั้นก็ตอบดอกบานไม่รู้โรยด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยว่า "ความงามของฉันมันเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น อีกไม่นานกลีบก็จะเหี่ยวเฉาและร่วงลงสู่ดินไปในที่สุด แต่เจ้าสิ ยังคงสีสันสดใสอยู่เสมอแม้จะถูกเด็ดไปก็ตาม"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

สิ่งที่เราเห็นว่าดีกว่า อาจไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอไป

:: พุทธภาษิต ::

อิจฉา โลกสฺมิ ทุชฺชหา. 
ความอยากละได้ยากในโลก. 

สํ . ส. ๑๕/ ๖๑.