นิทานอีสป เรื่อง เต่ากับเป็ด
ผู้แต่ง : อีสป
 

        ใครๆ ก็รู้ว่า เต่าเป็นสัตว์ที่แบกบ้านไว้บนหลัง ไม่ว่ามันจะพยายามอย่างหนักเพียงใด มันก็ทิ้งบ้านของมันไปไม่ได้ เล่ากันว่าเทพเจ้าจูปิเตอร์ลงโทษให้มันเป็นเช่นนี้ เพราะมันเป็นสัตว์ที่เกียจคร้านอยากอยู่กับบ้านจนไม่ได้ไปงานวิวาห์ของเทพเจ้าจูปิเตอร์  ถึงแม้ว่ามันจะได้รับเชิญเป็นพิเศษก็ตาม

          หลังจากนั้นอีกหลายปี เจ้าเต่าก็เริ่มอธิษฐานให้มันได้ไปงานวิวาห์ในครั้งนั้น เมื่อมันเห็นฝูงนกบินไปมาอย่างร่าเริง อีกทั้งกระต่ายป่า กระรอก รวมถึงสัตว์อื่นๆ ก็โลดแล่นอย่างแคล่วคล่องว่องไวด้วยความกระตือรือร้นที่จะได้เห็นทุกสรรพสิ่งที่พึงได้เห็น เจ้าเต่าจึงรู้สึกเศร้าสลดหดหู่ใจยิ่งนัก มันก็อยากเห็นโลกกว้างเหมือนกัน ทว่ามันมีบ้านอยู่บนหลังของมัน ทั้งยังมีขาอันแสนสั้นจนยากจะพามันไปไหนต่อไหน

           วันหนึ่งมันได้พบเป็ดคู่หนึ่ง และเล่าให้พวกเป็ดฟังถึงปัญหาทั้งมวลที่มันต้องเจอ

       "พวกเราช่วยให้ท่านเห็นโลกกว้างได้" เป็ดกล่าว "แค่งับไม้ท่อนนี้ไว้ แล้วพวกเราก็จะพาท่านลอยขึ้นไปบนอากาศ ซึ่งท่านจะมองเห็นภูมิประเทศทั้งหมด แต่จงอยู่เงียบๆ ไว้นะ มิฉะนั้นท่านจะต้องเสียใจ"

       เจ้าเต่าได้ฟังก็สุดแสนจะยินดี มันงับไม้ท่อนไว้แน่นด้วยฟันของมัน แล้วเป็ดสองตัวก็ช่วยกันยกไม้ตัวละด้าน พร้อมกับร่อนขึ้นไปยังก้อนเมฆ

       และแล้วก็มีอีกาตัวหนึ่งบินผ่านมา มันประหลาดใจเหลือประมาณเมื่อได้เห็นภาพแปลกๆ และร้องว่า "นี่ต้องเป็นราชาเต่าแน่ๆ!"

         "อ้าว แน่สิ..." เจ้าเต่าเริ่มเอ่ยปาก

        ทว่าทันทีที่มันอ้าปากเพื่อเอ่ยคำโง่งมเหล่านี้ออกมา มันก็หลุดจากไม้แท่งนั้นแล้วร่วงลงสู่พื้นดิน ก่อนที่ร่างของมันจะแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเมื่อกระทบก้อนหิน

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความอยากรู้อยากเห็นและหยิ่งทะนงมักนำไปสู่ความหายนะ

:: พุทธภาษิต ::

อิ จฺฉาย พชฺฌตี โลโก อิจฺฉาวินยายุ มุจฺจต อิจฺฉาย วิปฺปหาเนน สพฺพํ ฉินฺทติ พนฺธนํ
โลกถูกความอยากผูกพันไว้ จะหลุดได้เพราะกำจัดความอยาก
เพราะละความอยากเสียได้ จึงชื่อว่าตัดเครื่องผูกทั้งปวงได้

THE TORTOISE AND THE DUCKS

       The Tortoise, you know, carries his house on his back. No matter how hard he tries, he cannot leave home. They say that Jupiter punished him so, because he was such a lazy stay-at-home that he would not go to Jupiter's wedding, even when especially invited.

         After many years, Tortoise began to wish he had gone to that wedding. when he saw how gaily the birds few about and how the hare and the Chipmunk and all the other animals ran nimbly by, always eager to see everthing there was to be seen, the Tortoise felt very sad and discontented. he wanted to see the world too, and ther he was with a house on his back and little short legs that could hardly drag him along.

          One day he met a pair of ducks and told them all his trouble.

          "We can help you to see the world," said the Ducks. "take hold of this stick with your teeth and we will carry you far up in the air where you can see the whole countryside. But keep Quiet or you will be sorry."

         The Tortoise was very glad indeed. He seized the stick firmly with his teeth, the two Duck took hold of it one at each end, and away they sailed up toward the clouds.

           Just then a Crow flew by. He was very much astonished at the strange sight and cried.

           "This must surely be the king of Tortoises!"

           "Why certainly--" began the Tortoise.

          But as he opened his mouth to say these foolish words he lost his hold on the stick, and down he fell to the ground, where he was dashed to pieces on a rock.

:: The moral of this story is ::
Foolish curiosity and vanity often lead to misfortune.