ลูกหลวงพ่่อ
เรื่อง : พระมหาภูรัช ทนฺตวํโส
 

สิ่งใดที่คุ้ม.. สิ่งนั้นจึงควร..

                  “...มนุษย์ทุกคนในโลกนี้ ต่างก็แสวงหาความสุขที่แท้จริงด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่ในระดับไหนก็ตาม ต่างก็อยากกินอย่างมีความสุข นอนก็อยากนอนอย่างมีความสุข เที่ยวก็อยากเที่ยวอย่างมีความสุข แม้กระทั่งจะตาย ก็ยังอยากตายอย่างมีความสุข ตายไปแล้วก็ยังอยากเกิดในที่ที่มีความสุข นี้คือความปรารถนาของมนุษย์ทั้งหลาย

                   “แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่า ความปรารถนาของมนุษย์ทั้งหลายนั้นหาได้สมหวังไม่ เขาทั้งหลายเหล่านั้นกลับไม่เคยพบความสุขที่แท้จริงเลย แต่มักจะพบกับความสุขอันจอมปลอมทั้งสิ้น เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ ก็เพราะว่าเขาไม่รู้เลยว่า ความสุขที่แท้จริงมีลักษณะอย่างไร อยู่ตรงไหน และจะเข้าถึงได้อย่างไร ?

                 “เมื่อไม่รู้จักสิ่งเหล่านี้ ซึ่งเป็นความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับชีวิตมนุษย์ เขาก็แสวงหาความสุขไปตามรสนิยมเท่าที่ความรู้แจ้งในใจเขาจะเกิดขึ้น ซึ่งเป็นความรู้ที่ไม่สมบูรณ์ เมื่อเป็นเช่นนี้เขาก็จะแสวงหาไปเรื่อย เหมือนนกที่กระโดดจากกิ่งนี้ไปสู่กิ่งโน้นจนกระทั่งหมดลม แล้วก็ตายไปฟรี ๆ โดยไม่พบความสุขที่แท้จริงเลย

              “แต่ประสบการณ์ภายในที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติธรรม ได้สอนให้เรารู้จักกับความสุขที่แท้จริงที่มนุษย์ทั้งหลายแสวงหา และเมื่อใดเราได้เข้าถึงธรรมกาย เมื่อนั้นเราก็จะค้นพบได้ด้วยตัวของเราเอง หรือพูดง่าย ๆ ก็คือ ธรรมกายเป็นที่รวมแห่งความสุขที่แท้จริง ที่มนุษย์ทั้งหลายพึงปรารถนาและกำลังแสวงหานั่นเอง..” (ทบทวนโอวาทหลวงพ่อธัมมชโย )    
 

 ตรึกให้ได้ตลอดเวลานะลูกนะ
มองดูพระมองดูดวงสว่างไสว
อิริยาบถทั้ง ๔ นี้เรื่อยไป
แต่อย่าใช้นัยน์ตาเวลามอง
ทำเหมือนว่าไม่มีหัวและดวงตา
มีเพียงหนึ่งกายาและใจสอง
ค่อยค่อยหยุด ค่อยค่อยนิ่ง ค่อยค่อยมอง
เดี๋ยวจะร้องก้องฟ้า สุขจังเล้ย !
(ตะวันธรรม)

                   ดังเช่นการตั้งใจจะบวชวันต่อวันจนตลอดชีวิตของ พระซีซาเรส ธีรงฺกุโร (Cezariusz Platta) อดีตนักธุรกิจ อายุ ๕๓ ปี ชาวโปแลนด์ หลังจากที่ท่านได้ตัดสินใจเลือกสิ่งที่คุ้มค่าและคู่ควรที่สุดให้แก่ชีวิตของตัวเอง

                    “ย้อนไปเมื่อประมาณ ๑๐ กว่าปีที่แล้ว อาตมาเริ่มสนใจที่จะพัฒนาจิตใจตัวเองให้ดียิ่งขึ้น โดยเริ่มจากการอ่านหนังสือเป็นร้อย ๆ เล่มเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา และเข้าร่วมพิธีกรรมของพุทธศาสนิกชนในประเทศต่าง ๆ จนได้เรียนรู้เทคนิคการทำสมาธิอย่างหลากหลาย ซึ่งนี้เองเป็นเหตุผลสำคัญที่สุดที่อาตมาต้องการจะบวชพระ เพราะตระหนักได้ว่า ถ้าจะพัฒนาการนั่งสมาธิให้ดียิ่งขึ้น อาตมาไม่เห็นแนวทางอื่นนอกเสียจากการหาคำแนะนำจากผู้สอนสมาธิที่ดี

                    “ในตอนนั้น อาตมาทราบข่าวการบวชของโครงการไอดอป ( IDOP ) จากสื่อวิดีโอบนโซเชียลเน็ตเวิร์กเรื่อง การจะมาเป็นพระสงฆ์ในประเทศไทยได้อย่างไร ? - โดยหลวงพี่นิค ( How to Become a Monk in Thailand by Nick Keomahavong) ทำให้อาตมาเริ่มศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับวัดพระธรรมกายในทันที จนเกิดการตัดสินใจว่าจะบวชที่วัดแห่งนี้ เพราะตรองดูแล้วว่าวัดนี้เป็นอีกที่หนึ่งที่ดีที่สุด

                 “เมื่ออาตมาได้บวชเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของคณะสงฆ์ กิจวัตรผ่านบทฝึกที่สงบเรียบง่ายช่วยสร้างบรรยากาศที่ดีแก่การประพฤติปฏิบัติธรรม และยังมีพระพี่ชายมาเป็นติวเตอร์ช่วยให้คำแนะนำตั้งแต่พื้นฐานการปรับท่านั่ง จนทำให้อาตมามีพัฒนาการในการนั่งสมาธิได้ดียิ่งขึ้น

                   “และเมื่อใจหยุดอยู่ในกลางตัวอย่างสม่ำเสมอ ก็ทำให้เกิดความสุขขึ้นจากภายใน แม้ในช่วงเวลาการนั่งสมาธิในรอบหรือระหว่างทำกิจวัตรต่าง ๆ ตลอดวัน ทั้งในระหว่างการเดินหรือการนั่ง ใจของอาตมาก็ยังคงมีความสุขสงบอยู่ภายในตัวตลอดเวลา

                  “ความสุขที่ไม่มีสิ่งใดทดแทนได้ นั่นคือ การค้นพบความสุขในชีวิตจากภายในตัวของเรานั่นเอง ซึ่งสิ่งคุ้มค่านี้ จึงเป็นสิ่งที่คู่ควรแก่ชีวิตของคนเราทุก ๆ คน”