นิทานอีสป เรื่อง หมากับเงา
ผู้แต่ง : อีสป
 

       หมาตัวหนึ่ง เมื่อคนขายเนื้อโยนกระดูกให้ มันก็รีบวิ่งกลับบ้านเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้พร้อมกับรางวัลของมัน ขณะข้ามสะพานแคบๆ แห่งหนึ่ง มันก็บังเอิญมองลงไปเห็นเงาของตัวเองอยู่ในแผ่นน้ำเรียบนิ่งราวกับกระจก แต่เจ้าหมาจอมตะกละกลับคิดไปว่ามันเห็นหมาจริงๆ อีกตัวกำลังคาบกระดูกชิ้นใหญ่กว่าของมันมาก 

      หากมันหยุดคิดสักนิดก็คงจะรู้ดีกว่านี้ แต่แทนที่จะใช้หัวคิด มันกลับทิ้งกระดูกของมันและกระโจนลงไปหาเจ้าหมาในน้ำเพียงเพื่อพบว่าตัวมันต้องว่ายน้ำตะเกียกตะกายให้ถึงฝั่งอย่างสุดชีวิต ท้ายที่สุด เมื่อมันตะกายขึ้นมาได้ มันก็ได้แต่ยืนคิดถึงกระดูกชิ้นดีที่มันทำหล่นหายไปอย่างเศร้าสร้อย และสำนึกว่ามันช่างเป็นหมาโง่เง่าอะไรเช่นนี้
 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ความโลภมากช่างโง่เขลาสิ้นดี

:: พุทธภาษิต ::
ลุทฺโธ อตฺถํ น ชานาติ ลุทฺโธ ธมฺมํ น ปสฺสติ
อนฺธตมํ ตทา โหติ ยํ โลโภ สหเต นรํ.
ผู้โลภ ย่อมไม่รู้อรรถ ผู้โลภย่อมไม่เห็นธรรม,
ความโลภเข้าครอบงำคนใดเมื่อใด ความมืดมิดย่อมมีเมื่อนั้น.
( พุทฺธ ) ขุ. อิติ. ๒๕/ ๒๙๕. ขุ. มหา. ๒๙/ ๑๗.

THE DOG AND HIS REFLECTION

        A Dog, to whom the butcher had thorwn a bone, was hurrying home with his prize as fast as he could go. As he crossed a narrow footbridge, he happened to look down and saw himself reflected in the quiet water as if in a mirror. But the greedy Dog thought he saw a real Dog carrying a bone much bigger than his own.

       If he had stopped to think he would have know better. But instead of thinking, he dropped his bone and sprang at the Dog in the river, only to find himself swimming for dear life to reach the shore. At last he managed to scrumble out, and as he stood sadly thinking about the good bone he had lost, he realized what a stupid Dog he had been.

:: The moral of this story is ::
It is very foolish to be greedy.