นิทานอีสป พร้อมคติสอนใจ

กระต่ายกับหูของมัน

นิทานอีสป เรื่อง กระต่ายกับหูของมัน
ผู้แต่ง : อีสป
 


            สิงโตตัวหนึ่งบาดเจ็บสาหัส  เพราะโดนเขาแพะที่มันกำลังขย้ำทิ่มแทงเข้า มันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เมื่อคิดว่าสัตว์ตัวใดก็ตามที่มันเลือกมาเป็นอาหารช่างไร้ยางอายถึงกับมีของอันตรายอย่างเขาสัตว์ ซึ่งขูดข่วนทำให้มันบาดเจ็บขณะกลืนกิน ดังนั้นมันจึงออกคำสั่งให้สัตว์ทุกตัวที่มีเขาออกจากอาณาจักรของมันภายใน 24 ชั่วโมง

           คำบัญชาดังกล่าวจุดความหวาดกลัวขึ้นท่ามกลางหมู่สัตว์ทั้งหลาย สัตว์ผู้โชคร้ายทุกตัวที่มีเขาเริ่มเก็บข้าวของและย้ายออกไป แม้กระทั่งเจ้ากระต่าย ซึ่งอย่างที่รู้ว่ามันไม่มีเขาและไม่มีสิ่งใดต้องกลัว แต่มันเพิ่งผ่านค่ำคืนอันแสนว้าวุ่นเมื่อฝันร้ายถึงสิงโตผู้น่าสะพรึง

              และเมื่อมันออกมาจากโพรงในเข้าตรู่ของวันที่มีแสงอาทิตย์สาดส่อง    มันก็มองเห็นเงาหูที่แหลมยาวของตัวเอง ความหวาดผวาก็เข้าเกาะกุมจิตใจเข้ากระต่าย

               "ลาก่อน จิ้งหรีดเพื่อนบ้าน" มันเอ่ยเรียก "ข้าจะไปแล้วนะ เจ้าสิงโตจะต้องเหมาเอาว่าหูของข้าเป็นเขาแน่ๆ ไม่ว่าข้าจะพูดอย่างไรก็ตาม"


:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่ายอมให้ศัตรูโจมตีเกียรติยศชื่อเสียงแม้จะด้วยเหตุผลเพียงน้อยนิด
เพราะศัตรูจะใช้ทุกข้ออ้างโจมตีเราจนได้

:: พุทธภาษิต ::
สงฺเกเถว อมิตฺตสฺมึ มิตฺตสฺมิมฺปิ น วิสฺสเส.
ควรระแวงในศัตรู แม้ในมิตรก็ไม่ควรไว้ใจ.

ขุ . ชา. ทุก. ๒๗/ ๕๗.

 



THE HARE AND HIS EARS

               The Lion had been badly hurt by the horns of a Goat, which he was eating. He was very angry animal that he chose for a meal, should be so brazen as to wear such dangerous things as horns to scratch him while he ate. So he commanded that all animals with horns should leave his domains within twenty-four hours.

                  The command struck terror among the beasts. All those who were so unfortunate as to have horns, began to pack up and move out. Even the Hare, who, as you know, has no horns and so had nothing to fear, passed a very restless night, dreaming awful dreams about the fearful Lion.

                  And when he came out of the warren in the early morning sunshine, and there saw the shadow cast by his long and pointed ears, a terrible fright seized him.

                 "Goodby, neighbor Cricket," he called. "I'm off. He will certainly make out that my ears are horns, no matter what I say."


:: The moral of this story is ::
Do not give your enemies the slightest reason to attack your reputation.
Your enemies will seize any excuse to attack you.

 

บทความนี้ ถูกใจคุณหรือไม่ + -
 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล