ในปัจจุบันนี้ โลกเรามีประชากรประมาณหกพันกว่าล้านคน ดูแล้วช่างมากมายเสียจริงๆ แต่เมื่อเทียบกับปริมาณสิ่งมีชีวิตทั้งหมดแล้ว มนุษย์เรามีจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น เพราะการเกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นเรื่องยาก มนุษย์ที่ตายไปแล้ว ได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ หรือไปเกิดเป็นเทวดา เมื่อเทียบกับที่ไปเกิดเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย และสัตว์เดียรัจฉาน อุปมาเหมือนเขาโคกับขนโค ดังนั้นโอกาสที่มนุษย์จะต้องเผชิญกับภัยลึกลับที่ ร้ายแรง คือ การไปเกิดในทุคติภูมิ จึงมีเปอร์เซ็นต์ สูงมากๆ

                 แต่ถ้าเรามีบุญได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีก ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะปลอดภัยเสมอไป เพราะเราอาจจะต้องไปเจอกับภัยร้ายแรงอีกชนิดหนึ่งเข้าก็ได้ นั่นคือ ภัยจากการที่ไม่ได้พบพระพุทธศาสนา เพราะพระพุทธศาสนาไม่ใช่ศาสนาที่มีอยู่ประจำโลก แต่บังเกิดขึ้นเป็นครั้งคราวและดำรงอยู่เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น
ถ้าเราไม่ได้พบพระพุทธศาสนา เราก็จะต้อง พบกับลัทธิอื่น เพราะการประกาศคำสอนของเจ้าลัทธิ ต่างๆ ย่อมมีขึ้นทุกยุคทุกสมัย ตัวเราเองที่เกิดเป็นมนุษย์ในยุคนั้นๆ ก็จะได้ฟังคำสอนผิดๆ จากเจ้าลัทธิทั้งหลาย เช่น นรกไม่มี สวรรค์ไม่มี บุญบาปไม่มี บิดามารดาไม่มีคุณ ตายแล้วสูญ ใครอยากทำอะไรก็ทำได้ตามใจชอบ ลุยไปเลย!

                 ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ อะไรจะเกิดขึ้นกับเรา.. ตัวเราเองในชาตินั้นก็อาจจะเลื่อมใสในคำสอน เหล่านั้นเป็นอย่างยิ่ง ตั้งอกตั้งใจประพฤติปฏิบัติตามไปด้วยความไม่รู้ ตายไปแทนที่จะขึ้นสวรรค์ กลับต้องไปลงนรก ทนทุกข์ทรมานอยู่นานแสนนาน พ้นโทษจากนรกก็มาเกิดเป็นมนุษย์ใหม่ เจอคำสอนผิดๆ ก็ไปลงนรกอีก วนเวียนอยู่เช่นนี้ไม่มีที่สิ้นสุด

                 ภัยสองชนิดนี้เป็นภัยลึกลับ ที่จ้องจะทำลายมนุษย์อยู่ในอนาคต ทำให้ต้องพบความทุกข์ทั้งในปัจจุบันชาติ และยังบีบคั้นให้ไปพบภัยในอบายภูมิอีกนานแสนนาน น่ากลัวกว่าโจรภัย อุบัติภัยและภัยธรรมชาติต่างๆ ซึ่งสร้างความทุกข์ให้เราได้แค่ในชาตินี้เท่านั้น

                 ณ วันนี้ เรามีหนทางรอดจากภัยลึกลับทั้งสอง ชนิดแล้ว เพราะเราได้อยู่ในยุคที่มียอดกัลยาณมิตร คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาบังเกิดขึ้น และเรายัง โชคดีอีกหลายชั้นที่ได้มาเกิดเป็นลูกหลานของ พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ พระเดชพระคุณ พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) และคุณยาย อาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ทำให้เรา ได้รู้และได้ประพฤติปฏิบัติตามแนวทางการดำเนินชีวิตให้ปลอดภัยในสังสารวัฏ

                 ถ้าเราไม่ได้พบพระพุทธศาสนา ไม่มีกัลยาณมิตร เราก็จะได้รับการชี้นำที่ผิดๆ จากเจ้าลัทธิ ทั้งหลาย จนกระทั่งเดินผิดทาง เหมือนคนเดินป่าที่เดินไปตามเข็มทิศที่วางตัวอักษรผิด (ดังรูปที่อยู่ใน หน้า ๗๒ ) จนหลงเข้าไปในป่าดงดิบที่เต็มไปด้วยภยันตรายทุกอนุวินาที ยิ่งนานยิ่งถลำลึก ยากที่จะหาทางรอดออกมาได้
ดังนั้นกัลยาณมิตรจึงเป็นบุคคลสำคัญ ที่คอยช่วยชี้ทางที่ถูกต้องให้แก่ชาวโลก