ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : อิ่มธรรม

ไม่ตกหลุมพรางอดีต-อนาคต

หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส ปเรติ ปริหายติ
อนาคตํ เนตมตฺถีติ ญตฺวา
อุปปนฺนจฺฉนฺทํ โก ปนุเทยฺย ธีโร

มัวร พึงถึงความหลังก็มีแต่จะหดหาย มัวหวังข้างหน้าก็มีแต่จะละลาย
อันใดยังมาไม่ถึง อันนั้นก็ยังไม่มี
รู้อย่างนี้แล้วเมื่อมีฉันทะเกิดขึ้น คนฉลาดที่ไหนจะปล่อยให้หายไปเปล่า
                                                                                             (๒๗/๒๒๕๒)

อดีตอาจเลือนหาย อนาคตอาจไปไม่ถึง
จะคำนึงเนิ่นนานให้เสียเวลาปัจจุบันไปไย
เวลาปัจจุบันมีค่ามากเพราะ คือเวลาจริง เรื่องจริง ชีวิตจริง
ที่พร้อมจะกำหนดความจริงมากมายได้
มัวจมกับอดีตก็เสียเวลาปัจจุบัน
มัวฝันกับอนาคต เวลาปัจจุบันก็ถดถอยไปเรื่อย ๆ
คนฉลาดจึงไม่หลงใหลอดีต ไม่เพ้อพกอนาคต
มีเป้าหมายแล้วดำเนินไปอย่างเต็มที่
ใช้เวลาปัจจุบันสร้างอนาคตอันงดงาม
สร้างอดีตภายหน้าอันสดใสด้วยสติปัญญาและพละกำลังอย่างเปี่ยมล้น
อนาคตที่อยู่หน้าเราก็สำคัญ อดีตที่อยู่หลังเราก็สำคัญ
แต่สิ่งที่อยู่กลางตัวเราสำคัญกว่า
เป็นความสุขภายในจากการทำใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
เป็น “ปัจจุบันสุข” อันเป็นสุขทันที
สุขในปัจจุบัน ที่ความทุกข์มิอาจมาย่ำยี
ผู้ฉลาดจึงไม่ตกหลุมพรางอดีต-อนาคต
ไม่ปล่อยปัจจุบันสุขให้จางหายไป
ด้วยการรักษาใจให้หยุด นิ่ง สงบ กลางตัวของเรา..