Case Study กรณีศึกษา
ตกขบวน แต่ไม่พลัดจากหมู่คณะ
๒ มีนาคม ๒๕๔๘
กราบแทบเท้าคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ
ลูกเป็นชาวชัยนาท ปัจจุบันอายุ ๘๐ ปี มาวัดตั้งแต่ตอนอายุ ๖๐ ปี เพราะพระลูกชายชวนมาตั้งแต่เขายังเป็นนักศึกษา ลูกมาอยู่ธุดงค์เป็นประจำ ต่อมาปี ๒๕๓๖ พระลูกชายให้เลิกขายของ ชวนมาช่วยงานวัด ให้มาดูแล จัดอาหารถวายพระดีกว่า ก็ดีใจ เข้าวัดมาช่วยจัดผลไม้อยู่ที่ครัว และจัดอาหารที่ทานบดี กองโภชนาการ
เมื่อลูกมาอยู่วัดแล้ว ก็ไม่ทิ้งหน้าที่ ผู้นำบุญ ชวนคนสร้างพระได้เกือบร้อยองค์ ทุกอาทิตย์ต้องกลับไปชัยนาทเก็บบุญที่เจ้าภาพทยอยสะสมบุญสร้างองค์พระ จนหลวงพ่อทัตตะท่านถามว่า ป้าแก่แล้วทำไมขยันกลับบ้านนัก
ลูกเข้ามาวัดอยู่ในโครงการเจ้าหน้าที่ รักวัด ซึ่งเป็นโครงการที่หลวงพ่อทัตตชีโวประกาศให้สาธุชนที่ไม่มีภารกิจทางบ้านมาอยู่ประจำเพื่อช่วยงานวัด ซึ่งปัจจุบันนี้เรียกว่า “ศรัทธาวาส” แรกเริ่มโครงการในปี ๒๕๓๑ มีสมาชิกในโครงการ ๒๖๐ คน ปัจจุบันเหลืออยู่ ๖ คน (บางคนออกไปเลี้ยงหลาน บางคนกลับไปให้ลูกหลานเลี้ยง บางคนออกไปเป็นผู้นำบุญ บางคนก็กลับวิมาน) ที่เหลืออยู่แต่ละคนอายุ ก็เป็นสาวน้อย ๗๐ ย่าง ๘๐ ปี ค่ะ
ในจำนวน ๖ คนที่เหลือ ลูกมีเพื่อนสนิทอยู่ ๒ คน รวมกับตัวลูกแล้วเราก็เป็นแก๊งสามทหารเสือ ร่วมบุญกันจัดผลไม้อยู่ที่ครัว จนกระทั่งเพื่อนคนหนึ่งลาโลกไปก่อนแล้วค่ะ เพื่อนคู่บุญที่ลาโลกไปก่อนนี้ เดิมเขามีบ้าน อยู่ที่ ต.ตลุก อ.สรรพยา จ.ชัยนาท ประวัติก่อนเข้าวัดของเขาน่าศึกษาเจ้าค่ะ เขามีชื่อว่า มณี มณีแต่งงานเมื่ออายุ ๒๒ ปี ไม่มีบุตร มีอาชีพเปิดร้านตัดผ้าหลายแห่งในจังหวัดนครสวรรค์ เปิดปั๊มน้ำมันเชื้อเพลิงเล็ก ๆ ที่หน้าสนามบินอู่ตะเภา ขายให้จีไอสมัยนั้น สามีของมณี เสน่ห์แรงและใจดีกับหญิงอื่นมาก เมื่อมณี ทนพฤติกรรมของสามีไม่ไหว ประกอบกับตนเองก็ไม่มีบุตร (มีเพียงบุตรบุญธรรมที่ขอจาก น้องสาวมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็ก ๆ) จึงตัดสินใจแยกทางจากสามี แล้วทำมาหากินตามลำพังตั้งแต่นั้นมา ต่อมามณีประกอบอาชีพส่งคน ไปทำงานในต่างประเทศ ฐานะดี รุ่งเรืองมาก ทำบุญไปด้วยหากินไปด้วย มีเงินเก็บในบัญชีมากถึง ๑๒ ล้านบาท
มณีมีนิสัยใจคอโอบอ้อมอารี ชอบทำบุญกุศล เคยสร้างพระประธานถวายถึง ๗ วัด เคยถวายบ้านไม้สักทรงไทยหลังใหญ่ให้แก่วัดเขารวก ถวายรถยนต์แก่พระที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน (ปัจจุบันท่านเป็นสมภารเจ้าอาวาสวัดหนึ่งในจังหวัดชัยนาท) มณีไม่เคยปฏิเสธบุญ บางทีก็ขนทุเรียนบรรทุกเต็มคันรถไปถวายวัด บางทีก็เหมาร้านหมูสะเต๊ะไปออกร้านที่งานวัด
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น คือ อยู่มาวันหนึ่งมีคนมาชวนมณีไปเล่น การพนันอย่างหนึ่ง ซึ่งไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นอะไร ลูกจำชื่อไม่ได้ โดยให้เล่นเพียง ๓ ล้านบาทเท่านั้น ก็จะได้ค่าตอบแทนมหาศาล หากเสียเงินเกินกว่านี้ก็ให้หยุดเล่น แต่แล้วเมื่อเล่นจนเสียไป ๓ ล้านบาท มณีก็เกิดความรู้สึกว่า ยอมไม่ได้ ฮึดสู้ขึ้นมา เพิ่งเสียไปแค่ ๓ ล้านเอง เงินเก็บในบัญชียังมีมากกว่านั้น จึงพนันต่อไปเรื่อย ๆ ในที่สุดความโลภก็เข้าครอบงำ ทำให้ขาดสติ ทุ่มเงินทั้งหมดที่มีอยู่ในบัญชีลงไป และแล้วเงินจำนวน ๑๒ ล้านบาท ซึ่งเป็นเงินที่สู้อุตส่าห์เก็บไว้ในบัญชีมาหลายปีก็หายวับไปกับตาภายในช่วงเวลาแค่ข้ามคืน...จากเศรษฐี ๑๒ ล้าน เพียงข้ามคืนมณีก็ต้องกลายเป็นแม่ค้าขายของเล็ก ๆ น้อย ๆ และไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร
มณีเข้าวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๐ อายุ ๕๐ ปี ได้มาอยู่ธุดงค์ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์เป็นประจำ จนเมื่อปี ๒๕๓๑ มณีก็ จากบ้านมาอยู่วัด มาเป็นสมาชิกในโครงการ “เจ้าหน้าที่รักวัด” อาศัยนอนในกลดอยู่ที่บริเวณเต็นท์ ๑๓ (ใกล้กับสภาธรรมกายหลังคาจาก) อยู่วัดวันแรกก็ช่วยกันเก็บงานกฐิน ซึ่งเป็นกฐินครั้งแรกของคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง งานนี้มีสาธุชนมาอยู่ธุดงค์จำนวนมาก หลังงานจึงช่วยกันเก็บอุปกรณ์กลด ต้องตื่นก่อนตี ๔ นอนหลัง ๕ ทุ่มถึงเที่ยงคืน แต่ใจก็อิ่มบุญทุกวัน
นอกจากนี้ มณียังช่วยเตรียมอาหาร จัดอาหารถวายพระภิกษุสามเณร รับบุญทำความสะอาดสุขพิมาน เช็ดกระจก จัดดอกไม้ และอื่น ๆ แม้บางวันตอนดึกกลดหลังน้อยฝนตก น้ำท่วม ไม่ได้หลับไม่ได้นอน แต่ก็อดทนอยู่กันมาได้ แม้อายุมากแล้วก็ตาม เพราะเข้าใจ คำสอนที่หลวงพ่อให้ไว้ว่า “เกิดมาสร้างบารมี”
มณีชอบบอกบุญมาก กฐินคุณยาย ปี ๒๕๓๑ เธอบอกบุญจนได้รับโล่จากคุณยายด้วย และเมื่อมีการบอกบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เธอก็บอกบุญได้เป็นจำนวนนับร้อยองค์ จนได้รับเหรียญกล้าหาญหลานยายด้วย
มณีเป็นผู้ที่สามารถจดจำธรรมะของหลวงพ่อได้เป็นอย่างดี เด็ก ๆ ในครัวจึงชอบให้ “ป้ามณี” ของเขาเล่าธรรมะให้ฟังเสมอ ๆ เธอมักแนะนำทุกคนที่เข้ามาคุยด้วยว่า “ไม่มีชีวิตที่ไหนจะมีความสุข ประเสริฐ และได้สร้างบุญบารมีเหมือนเป็นลูกหลวงพ่อ ป้าชอบชีวิตพระ ชีวิตสามเณร ป้าทำบุญแล้วอธิษฐานให้ได้บวชทุกชาติ”
ปี พ.ศ. ๒๕๔๔ หลังจากผ่านชีวิตอยู่ช่วยงานวัดมาได้ ๑๔ ปี มณีก็เริ่มป่วยเป็นโรคเบาหวานและเริ่มมีโรคแทรกซ้อน จนกระทั่งเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ มีอาการชาที่มือ คุณหมอตรวจพบว่า เส้นโลหิตในสมองตีบ ต่อมาไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้เลย หลาน ๆ ฝ่ายโภชนาการไปดูแลอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นอย่างดี ผู้ดูแลเตือนให้ทำใจใส ๆ ไว้ ให้นึกถึงหลวงพ่อ คุณยาย และหมั่นถามว่า นึกถึง พระเดชพระคุณหลวงพ่อและคุณยายได้ไหม ถ้าได้ให้กะพริบตา เธอก็จะกะพริบตา ถามว่า “องค์พระใสไหม เธอก็จะบอกว่าใส” ด้วยการกะพริบตาเช่นกัน
วันที่มณีจะจากไปนั้น เธอหลับตานิ่ง ลมหายใจอ่อนลงเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็จาก พวกเราไปในวันที่ ๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๗ อายุ ๖๗ ปี
หลังจากส่งคำถาม ไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้
๑. มณีเพื่อนรักคู่บุญของลูกมีสามีเจ้าชู้และไม่มีบุตร เพราะเศษกรรมกาเมเจ้าชู้ของตนตามมาส่งผล และในอดีตมีครอบครัวแต่มีลูกเกเรที่มักจะทำความเดือดร้อนให้เสมอ จึงมักอธิษฐานจิตว่าภพชาติต่อไปขออย่าได้มีลูก อีกเลย
๒. ส่วนบุตรบุญธรรมที่เลี้ยงดูมาอย่างดี แต่พอโตขึ้นแล้วไม่ได้มาเลี้ยงดูตอบ เพราะขาดบุญเลี้ยงดูบิดามารดา
๓. มณีเพื่อนรักคู่บุญของลูกเข้าไปสู่ เส้นทางการพนันจนหมดตัว เพราะกรรมในอดีตได้คบคนพาลในสมัยที่เป็นผู้ชายตามมาส่งผลโดยในชาตินั้นเคยหลอกเพื่อนที่มีฐานะให้มาเล่นการพนันจนเพื่อนหมดเนื้อหมดตัว
๔. ที่แม่มณีรวยมีเงินถึง ๑๒ ล้าน เพราะบุญที่เคยทำไว้ในพระพุทธศาสนาตามมาส่งผล แต่บาปที่เคยหลอกเพื่อนมาเล่นการพนันจนหมดตัวส่งผลให้ไม่มีสิทธิ์ใช้เงิน
๕. แม่มณีบอกบุญเก่ง จำธรรมะได้แม่นยำ เพราะมีบุญที่เคยทำหน้าที่กัลยาณมิตรมาในอดีต ได้ศึกษาธรรมะด้วยความสนใจและปัจจุบันก็ใคร่ต่อการศึกษา ได้จดจำธรรมะมาเพื่อใช้สอนตนเองและทำหน้าที่กัลยาณมิตรผู้นำบุญ
๖. แม่มณีเส้นเลือดในสมองแตก เป็นเบาหวาน และอายุสั้น เพราะเศษกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารทั้งในอดีตและปัจจุบัน และกรรมในชาติที่เป็นผู้ชายได้คบคนพาลและหลอกเพื่อนมาเล่นการพนันจนหมดตัว
๗. ในชาตินั้น ยังเคยไปดักลอบตีศีรษะของผู้ติดหนี้พนันแล้วไม่จ่ายจนบาดเจ็บและเสียชีวิต กรรมนี้ตามมาส่งผล
๘. แม่มณีก่อนตายแม้ขยับตัวไม่ได้แต่มีสติอยู่ตลอด รับรู้ที่ทุกคนพูดเรื่องบุญและธรรมะทุกอย่าง เห็นดวงและองค์พระใสพร้อมทั้งภาพบุญทุกบุญได้ชัดเจนเป็นกรรมนิมิต คตินิมิตจึงสว่างไสว
๙. เมื่อตายก็วูบเหมือนหลับแล้วตื่นขึ้น เพราะได้ยินเสียงหัวหน้าบริวารมาเรียก จึงลุกขึ้นแล้วเดินไปในระหว่างแถวของบริวารด้วยจิตใจที่เบิกบานผ่องใสและรู้หลักวิชชาเป็นอย่างดี
๑๐. จนกระทั่งขึ้นไปนั่งบนเทวรถทองประดับรัตนชาติขนาดใหญ่พอสมควร และมีบริวารเยอะพอสมควร ได้เวียนประทักษิณรอบร่างของตัว เพื่อปลงธรรมสังเวชและระลึกนึกถึงว่าได้ใช้ร่างกายนี้สร้างบุญบารมี
๑๑. ภายหลังจากนั้นมาที่มหาธรรมกายเจดีย์เพื่อเวียนประทักษิณ ยิ่งทำให้กายสว่าง เพราะระลึกนึกถึงบุญต่าง ๆ ได้ทุกบุญ แล้วลอยขึ้นไปที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง
๑๒. ที่ไม่ได้ไปอยู่วงใน เพราะเศษกรรมกาเมยังมีอยู่ ต้องภพชาติต่อไปได้เกิดเป็นผู้ชาย แล้วบวชตลอดชีวิต จึงจะได้ไปอยู่วงใน
๑๓. ได้รับบุญที่อุทิศไปให้และมีความสุขสบายดี ขณะนี้กำลังจะออกจากวิมานทองของตัวเพื่อไปกราบรายงานมหาสมณเทวบุตร และเข้าร่วมประชุม
๑๔. ตัวลูก ลูก ๆ และพระลูกชาย ท้องผูกอย่างแรงเป็นประจำ เพราะในอดีตมีกรรมส่วนตัวคล้ายกัน คือมีนิสัยเหนียวหนี้ เวลาเป็นหนี้จะค่อย ๆ ใช้คืนทีละน้อย กะปริบ กะปรอย ทั้งที่มีเงินพอใช้คืนหมด กว่าจะใช้หมดก็นานจนเจ้าหนี้ร้อนใจ
๑๕. กอปรกับปัจจุบันพระลูกชายไม่ค่อยได้ออกกำลังกายบริหารขันธ์ ดื่มน้ำน้อย เป็นต้น ส่วนตัวลูกเองอายุมากขึ้นแล้วก็เป็นไปตามสังขาร ให้เลือกรับประทานอาหารที่ย่อยง่ายและมีกากเยอะบ้าง จะพอช่วยได้
๑๖. ลูกต้องสั่งสมบุญทุกบุญ โดยเฉพาะบุญพิเศษ คือ ถวายคิลานเภสัชหรือยารักษาโรคแด่พระภิกษุสามเณรเป็นประจำ
๑๗. พระลูกชายในอดีตเป็นกุลบุตรที่เป็นบัณฑิต มีความฉลาดและคงแก่เรียน มีศรัทธาออกบวชกับหมู่คณะเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ได้บวชจนหมดอายุขัย มีผลการปฏิบัติธรรมพอเอาตัวรอดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตใน
๑๘. ส่วนตัวลูกเคยสร้างบารมีกับ หมู่คณะมาแบบกองเสบียง ลงมาในชุดของ พระเดชพระคุณหลวงปู่ แต่พลาดไป บุญเก่าที่ทำไว้ยังนำมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกจนได้
๑๙. ให้ประคองใจอยู่ในบุญทุกบุญที่สั่งสมไว้ ละโลกแล้วจะได้ไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ แต่ถ้าได้ธรรมกายละเอียด จะได้ไปอยู่เขตใน แต่ถ้าได้ไม่ละเอียดแค่พอเป็นนิมิต จะได้ไปอยู่เขตเสบียง เพราะยังมีเศษกรรมกาเมส่งผลอยู่
๒๐. ลูกและเพื่อนสนิททั้งสองคนเคยสร้างบุญร่วมกันมาในอดีต กอปรกับปัจจุบันได้เกื้อกูลกัน จึงสนิทกัน
๒๑. ที่มาสร้างบารมีกับหมู่คณะตอนอายุมาก เพราะในอดีตชาติอธิษฐานมาไม่รอบคอบและไม่แน่นหนา ว่าให้มาเจอหมู่คณะและได้สร้างบารมีตั้งแต่ยังเยาว์วัย ดังนั้นกว่าจะมาเจอหมู่คณะก็อายุมากแล้ว สังขารก็เสื่อมไปตามวัย
