บวชพระธรรมทายาทนานาชาติ รุ่นที่ ๑ ปี พ.ศ ๒๕๔๖

 ในความเป็นจริงเป้าหมาย ของการเกิดมาเป็นมนุษย์  คือ ทำพระนิพพานให้แจ้ง  แต่เนื่องจากชีวิตฆราวาสหรือ ผู้ครองเรือนนั้น ยากที่จะปฏิบัติ เพื่อให้บรรลุธรรมชั้นสูง เพราะ มีเครื่องกังวลทั้งจากคน สัตว์ สิ่งของ  ดังนั้น จึงเกิดวิถีชีวิตหนึ่ง ที่เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม 
เพื่อให้หมดกิเลส เรียกว่า ชีวิตสมณะ

"สมณะ" แปลว่า ผู้สงบกิเลสแล้ว (โดยเฉพาะหมายถึงนักบวชในพระพุทธศาสนา) วิถีของ สมณะเป็นวิถีชีวิตที่ต่างจากผู้ครองเรือน ไม่ต้องทำมาหากิน ฝากเรื่องปากท้องไว้กับชาวบ้าน จึงมีเวลาว่างสำหรับมาศึกษาธรรมะและปฏิบัติสมาธิภาวนา โดยตอบแทนคุณข้าวของชาวบ้าน ด้วยการนำธรรมะที่ศึกษาและฝึกฝนอบรมตนจนได้ผลไปสั่งสอนให้คนทั้งหลายรู้ตาม
      ชีวิตสมณะ หรือ ชีวิตพระ เป็นวิถีแห่งการแสวงหาโมกขธรรม จึงมักเห็นภาพของพระที่ แบกกลดพร้อมอัฐบริขาร เดินธุดงค์เข้าป่า เพื่อหาสถานที่อันเหมาะสม วิเวกจากผู้คน ปฏิบัติธรรม บำเพ็ญตบะ และเจริญสมาธิภาวนา ต่างคนต่างทำ เพราะการบรรลุธรรมเป็นเรื่องเฉพาะตน เป็น "ปัจจัตตัง
"

ประเพณีเข้าพรรษา
      เมื่อต่างแยกย้ายกันไปปฏิบัติธรรม จึงต้องมีช่วงเวลาที่มาอยู่รวม กันเพื่อศึกษาธรรมะเพิ่มเติม และ เป็นโอกาสที่จะได้ซักถามข้อสงสัยจาก คณาจารย์และพระมหาเถระ ประเพณี การอยู่จำพรรษา ของพระภิกษุจึง เกิดขึ้น และปฏิบัติสืบต่อกันมาตั้งแต่ ครั้งพุทธกาล ด้วยเป็นพุทธบัญญัติ เพราะทรงเล็งเห็นประโยชน์ต่อตัว พระภิกษุเองและต่อคณะสงฆ์ โดย รวมด้วย
       ประเทศไทยของเรารับเอา พระพุทธศาสนาเข้ามา และได้ปฏิบัติ ประเพณีเข้าพรรษาด้วยเช่นกัน มี ข้อวัตรต่างๆ ทั้งประชุมสงฆ์ ให้โอวาทพระภิกษุ และบำเพ็ญเพียรภาวนาให้ยิ่งๆ ขึ้นไป
       นอกจากนี้ จึงเกิดประเพณีที่ดีงามประการหนึ่ง ด้วยคือ การอนุญาตให้กุลบุตรออกบวชในช่วงฤดูเข้าพรรษา เพราะเมื่อพระภิกษุรวมกันอยู่มากๆ ผู้บวชใหม่ ย่อมสามารถศึกษา สอบถามข้อข้องใจ และมีกำลังใจ ในการบวชให้ครบพรรษาได้
สมัยก่อนวิถีชีวิตคนไทยผูกพันกับการทำเกษตรกรรม จึงมีเวลาพักช่วงให้มาบวชได้นานถึง ๓ เดือน แต่ ณ ปัจจุบัน ผู้คนเบนเข็มสู่ภาคธุรกิจและอุตสาหกรรม การที่จะมีเวลาว่างยาวถึง ๓ เดือน นั้นค่อนข้างยาก หรือ มิฉะนั้นต้องมีอายุการทำงานไม่น้อยกว่า ๕ ปี หรือมาก กว่านั้นในบางแห่ง ส่วนใหญ่อนุญาตพอเป็นธรรมเนียม ๗ วันบ้าง ๑๕ วันบ้าง 
 

ผู้มีบุญจึงได้บวช
      ดังนั้น การที่กุลบุตรลูกหลานไทยคนใด ตัดสินใจบวชในช่วงเข้าพรรษา ต้องถือว่า เป็นผู้มีบุญมาแต่กาลก่อน (ปุ-พเพกตปุญญตา) สั่งสมเนกขัมมบารมี คุ้นเคยกับชีวิตนักบวช มาหลายภพหลายชาติ จึงมีกำลังใจ ฝ่ากระแสกิเลส ความสะดวกสบายทางโลก มาฝึกฝน อบรมตนเอง ผู้มีบุญจึงได้บวช น้อมนำคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาสู่กายใจ เพื่อ พัฒนาจากภาวะของปุถุชนคนธรรมดา มาเป็น "บัณฑิต" ในทางธรรม หรือภาษาไทยเดิมๆ จะใช้ว่า พัฒนาจาก "คนดิบ" มาเป็น "คนสุก" ด้วยธรรมะที่กล่อมเกลาใจนั้นเอง
      ปีนี้ งานเผยแผ่พระพุทธศาสนาของวัดพระธรรมกายยังขยายตัวอย่างต่อเนื่อง พระ ภิกษุส่วนหนึ่งได้ออกไปบำเพ็ญสมณกิจตามวัดสาขาและศูนย์สาขาต่างๆ ทั้งในและต่างประเทศ จึงมีพระภิกษุ-สามเณรอยู่จำพรรษาเฉพาะที่วัดทั้งหมด ๙๗๒ รูป แบ่งเป็นพระภิกษุ ๖๘๘ รูป และสามเณร ๒๘๔ รูป ในจำนวนนี้เป็น ธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษาจำนวน ๘๕ รูป