ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น
Case Study กรณีศึกษา
รักนี้... ต้องหวง
วันที่ ๒๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๘
กราบแทบเท้าคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพสูงสุด
ลูกเป็นนักเรียนประจำของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาตั้งแต่วันแรกที่เปิดโรงเรียนจนถึงปัจจุบันแบบนั่งอยู่ในห้องส่งตลอดค่ะ ลูกมีความสุขมากจนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงบุคคลที่เคารพรักและห่วงใย ลูกจึงติดจานดาวธรรมให้ที่ทำงานของพ่อและที่บ้านพี่ชายตั้งแต่จานรุ่นแรก ๆ ลูกอยากให้ทุกคนได้ฟังเรื่องราวที่เกี่ยวกับตัวเขาบ้าง จึงกราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่โปรดฝันในฝันให้ด้วยค่ะ
พ่อเป็นลูกชายคนโต กำพร้าแม่ตั้งแต่อายุ ๕ ขวบ คุณปู่จึงแต่งงานใหม่ และมีลูกอีก ๖ คน ซึ่งแม่เลี้ยงของพ่อก็คือ น้าสาวแท้ ๆของแม่ของลูกนั่นเอง ชีวิตพ่อน่าจะสุขสบายเพราะเป็นลูกชายเจ้าของร้านขายทองแต่หลังจากมีน้องต่างมารดาเพิ่มขึ้นอีก ๖ คนชีวิตก็เปลี่ยนไป ท่านต้องทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวตั้งแต่อายุ ๑๕ ปี ทำให้พ่อรู้จักสอนตัวเองมาตลอด แม้ท่านไม่เคยบวชเรียน แต่ท่านก็ไม่เคยแตะต้องเหล้าบุหรี่หรืออบายมุขใด ๆเลย ท่านมีความเคารพรักเทิดทูนและกตัญญูต่อคุณปู่มาก มักยกย่องเชิดชูคุณธรรมของคุณปู่ให้ปรากฏจนได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ท่านคอยดูแลสุขภาพของคุณปู่เสมอ ต่อมาคุณปู่ป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองและจากไปด้วยวัย ๘๒ ปี
พ่อขยันทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริตได้เงินเท่าไรก็ให้แม่เก็บหมด ตั้งแต่แต่งงานจนถึงปัจจุบัน พ่อจะมอบเงินให้กับมือแม่เองทุกครั้ง พร้อมกับพูดว่า "เงินนี้พี่มอบให้น้องเป็นของน้องแล้ว น้องจะเอาไปทำอะไรก็ได้แล้วแต่น้อง ตามใจน้อง" ซ้ำ ๆ ๔ ครั้งแล้วจึงมอบให้แม่
พ่อเป็นผู้ดำเนินกิจการปั๊มน้ำมันสามทหารตั้งแต่อายุประมาณ ๓๐ ปี ขายน้ำมันให้แก่ทางราชการเป็นส่วนใหญ่ ท่านได้รับความไว้วางใจจากผู้ใหญ่จนได้รับเลือกตั้งเป็นเทศมนตรีตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๒๘ติดต่อกัน ๙ ปี
ในช่วงเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๕ ไฟไหม้ปั๊ม พ่อต้องแก้ปัญหาและรับภาระหนี้สินมากมาย แต่ไม่เคยปริปากบอกแม่เลยซ้ำยังปิดบังตลอดเพื่อให้แม่สบายใจ
แม่ชอบทำบุญ เวลาทำบุญจะใจใหญ่ไม่เสียดาย เมื่อแต่งงานกับพ่อแล้ว ท่านถูกแม่เลี้ยงของพ่อดุด่าว่ากล่าว บางครั้งก็ทุบตีในขณะที่แม่มีลูกเล็ก ๆ ก็ถูกกีดกันเรื่องอาหารบ้าง จนแม่ทนไม่ไหว จึงปรึกษาพ่อพาลูก ๆแยกบ้านออกมาอยู่ตามลำพัง ตัดความเกี่ยวข้องกับญาติพี่น้องทั้งหมด ด้วยความคิดว่า “เจ็บแล้วต้องจำ” และยังห้ามพ่อและลูก ๆทุกคนไม่ให้ไปยุ่งเกี่ยวหรือพูดคุยกับทุกคนที่บ้านคุณปู่อย่างเด็ดขาด
พ่อยกให้แม่เป็นใหญ่ในบ้าน เพราะแม่เลี้ยงลูก อบรมสั่งสอนด้วยตัวเอง และรับภาระงานบ้านทั้งหมด อีกทั้งประหยัดอดออมทุกเรื่อง พร้อม ๆ กับดูแลลูกทั้ง ๔ คน ที่โตไล่เลี่ยกันโดยไม่เคยมีคนรับใช้ แม่เดินไปส่งข้าวกลางวันของลูก ๆ ชายหญิงทั้ง ๒ โรงเรียนซึ่งมีระยะทางห่างจากบ้านประมาณ ๒-๓ ก.ม.เพื่อให้ลูก ๆ ได้ทานอาหารดี ๆ มีประโยชน์แม่มีระเบียบมาก เช่น ท่านต้องเป็นผู้เปิดโทรทัศน์ให้ ลูก ๆ ถึงจะได้ดูกัน ท่านจะแบ่งงานในบ้านให้ลูก ๆ ทำ และถ้าลูกทำผิดไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ท่านจะเรียกลูก ๆ มาซักความจนยอมรับผิด ท่านมีประโยคมาตรฐานให้ลูกที่ทำผิดพูดตาม เช่น “โอ๊ตเป็นผู้ทำจานแตกเอง ต่อไปจะไม่ทำอีก ถ้าทำอีกจะให้แม่ตีแล้วทีนี้จะจำเอาไว้” และต้องทวนประโยคเดิมนี้ถึง ๔ ครั้ง เวลาแม่อารมณ์ดี ลูก ๆ ถามว่าทำไมต้องพูดซ้ำถึง ๔ ครั้ง แม่ตอบว่า เพราะมีลูก ๔ คน
แม่ยึดติดลูก ๆ มาก หวงลูกทุกคนหวงแม้กระทั่งกับพ่อ ท่านไม่ให้พ่อมาใกล้ชิดลูกหรือพูดคุยกับลูก ๆ เวลาตัวท่านไม่อยู่ ท่านไม่ยอมให้ลูกคนใดจากไปไหนเลย ท่านจึงเสียใจมากเมื่อพี่ชายจากไปมีครอบครัว ส่วนตัวลูกก็จากมาอยู่วัด
ลูกชวนพ่อแม่มาวัดพระธรรมกายเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๒๐-๒๕๒๑ ท่านมาเพียงไม่กี่ครั้งก็ไม่ยอมมาอีก อ้างว่าไกล ท่านได้ร่วมบุญหล่อหลวงปู่ทองคำครั้งแรก สร้างวิหารหลวงปู่ และสร้างพระธรรมกายประจำตัวแม่ศรัทธาหลวงปู่มาก แรก ๆ ท่านทำบุญด้วยทุกครั้งที่ลูกบอก ด้วยหวังว่าลูกจะกลับไปอยู่บ้าน แต่ลูกก็มีมโนปณิธานที่จะสร้างบารมีกับหมู่คณะไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม เมื่อแม่ไม่สมหวังก็ไม่ยอมทำบุญด้วยอีกเลย ขณะนี้แม่อายุได้ ๗๑ ปีแล้ว ท่านเปลี่ยนไปมาก จากคนที่ทำบุญง่ายกลายเป็นไม่ยอมทำบุญ
แม่เป็นโรคเบาหวานและเริ่มมีอาการสมองเสื่อม จะพูดอะไรก็นึกไม่ออก หงุดหงิดง่ายต้องให้พาไปนั่งรถเล่นนอกบ้านเกือบทั้งวันไม่ค่อยยอมพูด ไม่ค่อยยอมกิน และไม่ค่อยยอมเดิน ลูกชวนน้องสาวและน้องชายให้ส่งเงินมาสร้างพระธรรมกายประจำตัวภายในที่มหาธรรมกายเจดีย์ จารึกชื่อให้แม่เพิ่มอีก ๑ องค์แต่ไม่กล้าบอกท่าน เพราะท่านจะมีอาการหงุดหงิดทุกครั้งที่พูดเรื่องทำบุญ วันรุ่งขึ้นแม่หกล้มหน้ากระแทกพื้น เป็นแผลใกล้ตาซ้ายเส้นเลือดฝอยแตกบวมมากจนลืมตาไม่ได้ลูกกลับไปเยี่ยมและซื้อเต่ากับตะพาบน้ำไปให้ท่านปล่อยท่านดีใจ แต่ขอนั่งดูอยู่ในรถ แม่ยอมอธิษฐาน แต่ไม่ยอมให้ปัจจัย ท่านบอกว่า “ปล่อยไปแล้วไง” ลูกพยายามบอกให้แม่นั่งสมาธินึกถึงองค์พระที่ให้ท่านติดตัวไว้ และบอกว่าสร้างพระให้ท่านแล้ว พร้อมกับนำภาพองค์พระจารึกชื่อแม่ที่ฐานพระให้ท่านดูด้วย แม่พูดว่า “อนุโมทนาบุญด้วย” แต่ไม่ยอมควักกระเป๋าทำบุญเองเลยค่ะ
ตัวลูกเองอยู่ในท้องแม่นานถึง ๑๑ เดือนลูกต้องย้ายจากโรงเรียนคริสต์ต่างจังหวัดไปเรียนโรงเรียนคริสต์ในกรุงเทพฯ ตั้งแต่อายุ ๑๐ ขวบ แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยปี ๑ ได้รู้จักชมรมพุทธฯ ลูกไม่รู้จักแม้กระทั่งคำว่า “ทำวัตร”แต่ก็เข้าไปร่วมกิจกรรมอย่างเต็มตัว จนได้เป็นประธานชมรมพุทธฯ ที่เป็นผู้หญิงคนแรกติดต่อกัน ๒ ปี
พี่ชายคนโตกับพี่สะใภ้มีลูกแฝดสามเป็นหญิง ๒ คน ชาย ๑ คน ที่เกิดจากการทำกิฟต์ แม่ของลูกสั่งไว้ว่าอย่ามาให้เห็นหน้าเด็ดขาด ขณะนี้หลานแฝดทั้ง ๓ คน อายุได้ ๙ ขวบแล้ว น่ารักมาก ชอบดู DMC และทุกคนสร้างพระประจำตัวแล้วค่ะ
หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ดังนี้
๑. คุณปู่ตายแล้วไปเป็นภุมเทวดาชั้นดีด้วยบุญที่ทำตามประเพณีและสงเคราะห์ญาติได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว
๒. คุณย่าแท้ ๆ อายุสั้นเพียง ๓๙ ปี เพราะกรรมในอดีตที่ฆ่าสัตว์ใหญ่ เช่น วัว ควายเพื่อทำอาหารเลี้ยงแขกและเลี้ยงคนเป็นประจำตายแล้วไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์แล้ว ไม่ได้รับบุญที่อุทิศไปให้
๓. พ่อต้องทำงานหนักมากแม้อายุมากแล้ว แถมยังมีหนี้สิน เพราะกำลังทานบารมีในอดีตหย่อน และมักมีความเชื่อว่า จะมีเงินต้องขยันและทำงานหนักเท่านั้น กับเมื่อทำบุญแล้วมักจะเสียดายในภายหลัง
จะแก้ไขในปัจจุบันก็ต้องทำบุญทุกบุญให้มาก ๆ และจะต้องปีติยินดีทั้งก่อนทำ กำลังทำ และภายหลังจากทำไปแล้ว
๔. พ่อรักแม่มากในปัจจุบันจึงยอมตามใจแม่ทุกอย่าง กับเคยเป็นสามี-ภรรยากันมาในอดีตหลายชาติและก็รักแม่มากเหมือนชาตินี้
๕. แม่กับคุณย่าใหม่ไม่ค่อยถูกกันเพราะเหตุในปัจจุบันเป็นหลัก คือ คุณย่ามีนิสัยมักโกรธ มักจะคิดว่าพ่อไม่ใช่ลูกของตัว และเป็นเรื่องปกติธรรมดาระหว่างแม่ผัวลูกสะใภ้ส่วนในอดีตก็ไม่เคยจองเวรกันมา
๖. ในตอนหลังแม่ไม่ค่อยยอมทำบุญเลยเพราะความตระหนี่ และปัญหาทางสมองด้วย เพราะแม่เป็นคนมัธยัสถ์ ประหยัด อดออม จึงติดนิสัยและมีปัญหาทางสมองเพราะสุขภาพด้วย
๗. ท่านมีกรรมในอดีตชาติและปัจจุบันเวลาค้าขายมักจะชอบโกหกลูกค้า กรรมนี้มาส่งผล จึงทำให้สมองเสื่อม ส่วนเบาหวานก็เกิดจากกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารในอดีตมาส่งผล
๘. ให้ลูกทำบุญให้ท่านไปก่อน แล้วอธิษฐานจิตให้บุญบันดาลให้ท่านคิดจะทำบุญเองให้อธิษฐานดังนี้บ่อย ๆ สักวันหนึ่งบุญส่งผลท่านก็จะคิดออกเอง
๙. แม่มีเชื้อแห่งความตระหนี่มาก หวงหมดทุกอย่าง ยึดติดมาก แม้กระทั่งพ่อก็ไม่อยากให้เข้าใกล้ลูก และไม่อยากให้ลูกจากไปไหนเพราะคิดว่าเป็นของรักของตน และไม่อยากให้ใครมาแย่งของรักของตนไป
๑๐. แม้ลูกมาอยู่วัดเพื่อเอาบุญให้แม่แต่ท่านไม่เข้าใจเพราะเชื้อความตระหนี่และยึดติดที่มีมากเหลือเกินมาบดบังไว้ ดังนั้นให้ลูกทำใจใส ๆ ไว้
มีทางช่วยท่านทางไหนก็ทำไปเถิด เช่นไปหาท่านและพาท่านมาวัดบ้าง ก็คงทำได้อย่างนี้ไปก่อน
๑๑. พี่ชายและพี่สะใภ้เป็นโรคร้ายเพราะกรรมกาเมฯ กับกรรมปาณาติบาตในอดีตตามมาส่งผล ชาตินี้คงรักษาไม่หาย แต่ให้พยายามยืดอายุไปให้นานที่สุดเพื่อสร้างบารมีหนีวิบากกรรม
๑๒. หลานแฝด ๓ คน หญิง ๒ คน ชาย ๑ คน ในอดีตเคยเกิดเป็นพี่น้องกันเคยใส่บาตรด้วยกันแล้วอธิษฐานให้ได้มาเกิดร่วมกันและพร้อมกัน
๑๓. ที่ไม่ได้รับการยอมรับจากคุณย่าเพราะกรรมในอดีตตอนเป็นพี่น้อง ๓ คน มีย่าที่ดุ จึงทำให้หลานทั้ง ๓ คน ไม่ค่อยเข้าหา จนกระทั่งย่าอายุมากและป่วยก็ไม่ได้มาดูแลท่าน
๑๔. ย่าในชาตินั้นก็คือคุณย่าในชาตินี้ที่ผูกโกรธในหลานทั้ง ๓ คน ชาตินี้ได้กลับมาเจอกันเป็นย่า-หลานกันอีก ผังนี้จึงติดตัวมาทำให้คุณย่าเหมือนผูกโกรธอยู่และไม่ยอมรับ
๑๕. หลานชายก็มีบุญบวชช่วงสั้น
๑๖. คุณยายตายแล้วไปเป็นภุมเทวดาระดับกลาง ๆ ในหมู่บ้านภุมเทวดาแห่งหนึ่งได้รับบุญที่หลานอุทิศไปให้ ก็ทำให้สภาพดีขึ้น
๑๗. น้าสาวตายแล้วไปเป็นเทพธิดามีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส ๓ ด้วยบุญที่ทำตามประเพณีและทำกับหมู่คณะ ได้รับบุญที่อุทิศไปให้
๑๘. พ่อแม่ก็เคยสร้างบุญกับหมู่คณะแต่บางชาติก็เจอ บางชาติก็ไม่เจอ สายบุญจึงยังไม่แน่น ส่วนพี่ชาย พี่สะใภ้ และน้องสาวก็เช่นเดียวกัน ส่วนน้องชายกับตัวลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาตลอดต่อเนื่อง
๑๙. น้องชายทางธรรมในอดีตก็เป็นกุลบุตร เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมาได้บวชช่วงสั้นแล้วลาสิกขาไปครองเรือน แต่ต่อมาภายหลังเบื่อหน่ายชีวิตทางโลก ก็กลับมาบวชใหม่จนตลอดชีวิต โดยมีหน้าที่ช่วยเผยแผ่และมีตัวลูกเป็นพระพี่เลี้ยงคอยดูแล
๒๐. ลูกอยู่ในท้องแม่นานถึง ๑๑ เดือน เพราะวิบากกรรมในอดีตที่ชอบเลี้ยงลูกสัตว์ไว้ในกรง ไว้ดูเล่น เป็นวิบากกรรมเล็กน้อยมาส่งผล
๒๑. ต้องไปเรียนโรงเรียนคริสต์ ก็ไม่มีวิบากกรรมอะไร และต่อมาได้เป็นประธานชมรมพุทธฯ ก็เพราะบุญที่เคยเป็นผู้นำในการสร้างบารมีมาก่อน
๒๒. พุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชาจนตลอดชีวิต มีหน้าที่ทำวิชชากับเผยแผ่ เพราะปฏิบัติธรรมเข้าถึงวิชชาธรรมกายแต่เศษกรรมที่เป็นทหารได้ออกรบทรมานข้าศึกมากมาส่งผลให้ไม่แข็งแรง
๒๓. กรรมกาเมฯ เจ้าชู้หลายชาติตามมาส่งผลในชาตินี้ ทั้งที่พุทธันดรที่ผ่านมาไม่เจ้าชู้ แต่ยังมีนิสัยพระที่รักการประพฤติพรหมจรรย์ รักการเป็นพระ
๒๔. ชาตินี้มาเจอกันอีกก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย
