สมบัติอจินไตย มีไว้ให้รวยแล้วเลี้ยงโลก
เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนาหลวงพ่อธัมมชโย
เราเกิดมาสร้างบารมี เราเกิดมาสร้างบารมี เราเกิดมาสร้างบารมี อย่าลืมคำนี้ เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้จำกัด และการที่เราได้มาเกิดเป็นมนุษย์ก็ยาก เกิดแล้วมาพบพระพุทธศาสนายากอีก พบแล้วเกิดกุศลศรัทธาก็ยาก เกิดศรัทธาแล้วมีความพร้อมที่จะสร้างบุญ สร้างบารมีก็ยาก ตอนนี้ของยากมารวมกัน เราจึงจำเป็นจะต้องใช้สิ่งที่เรามีอยู่ให้เป็น ประโยชน์ให้ได้มากที่สุด ทั้งชีวิตก็ดี ทั้งทรัพย์สินอะไรต่างๆ ของเราก็ดี ศรัทธาก็ดี ให้มันคุ้มกับทีได้เกิดมาเป็นมนุษย์
ความตายก็ไม่มีนิมิตหมาย เราจะจากโลกนี้ไปเมื่อไร สถานที่ไหน ด้วยอาการอย่างไร ก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ ก็คือ ตายแล้วต้องไปปรโลก เราหลีกเลี่ยงไม่ไปที่อื่นได้ แต่หลีกเลี่ยงไปปรโลกไม่ได้ ปรโลกมีคติอยู่ ๒ อย่าง คือ ทุคติกับสุคติ ทั้งสุคติก็ดี ทุคติก็ดี มีชีวิตอยู่อย่างยาวนาน เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้าน เป็นหลายๆ ล้านปีทีเดียว แต่ในทุคติจะยาวนาน กว่า ยาวนานกว่าในสุคติภูมิเพราะฉะนั้นนะเมื่อเราได้ทราบอย่างนี้ เราก็จะต้องเตรียมตัว เตรียมใจของเราให้ดีที่สุด ให้ถูกหลักวิชชา ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านได้ตรัสเอาไว้ เกี่ยวกับเรื่องการเดินทางไปสู่ปรโลก ในสัมปรายภพ ขึ้นอยู่กับความใสหรือหมองของใจ ถ้าผ่องใสไม่เศร้าหมอง สุคติก็เป็นที่ไป ถ้าเศร้าหมองไม่ ผ่องใส ทุคติก็เป็นที่ไป ใจจะใสได้ ก็ขึ้นอยู่กับ เราได้สั่งสมบุญ สั่งสมความดี และระลึกนึกถึงพระรัตนตรัยอยู่เป็นนิจอย่างสมาเสมอ จะไปหวังเอาความใสในตอนใกล้จะละโลกน่ะไม่ได้ และโดยเฉพาะถ้าเกิดเราเดินทางไปโดย อุบัติเหตุยิ่งอันตราย ถ้าเราไม่ได้เตรียมตัวของ เราเอาไว้ด้วยการสั่งสมความดี เพราะฉะนั้นการสั่งสมบุญ สั่งสมความดีนี่ เป็นสิ่งที่จะทำให้ชีวิตของเราปลอดภัย แล้วก็มีชัยชนะ
ยิ่งเรามีเป้าหมายที่จะไปล่ที่สุดแห่งธรรมแล้วล่ะก็เราจะต้องมีบุญให้มาก บุญจะมีมากได้ก็จะต้องสั่งสมให้มากๆ จู่ๆ จะให้บุญหล่นทับนั้นมันไม่มีไม่เหมือนความแก่ ความชรา เราไม่ต้องหามามันก็ได้ฟรีๆ แต่การจะไต้บุญได้ บารมีน่ะ ไม่ได้ฟรีๆ หรอก จะต้องทำมาก่อน ต้องลงทุน
ชีวิตที่อยู่ในลังสารวัฏ และมีเป้าหมาย อันสูงสุดนั้นน่ะ เราต้องมีความพร้อม ถ้าไม่ พร้อมแล้วอยู่ในวัฏฏะไม่ได้ อันตรายนะลูกนะ ความพร้อมก็คือ เราจะต้องพร้อมด้วยรูปสมบัติ คือรูปร่างก็ต้องสวยงาม แข็งแรง อายุยืน จะ ได้สร้างบารมีกันไปนานๆ ต้องมีสมบัติแบบ อจินไตย สมบัติแบบไม่ต้องทำมาหากิน แต่ว่า เกิดขึ้นมาด้วยอานุภาพแห่งบุญ ตักเท่าไหร่ก็ไม่พร่อง เหมือนผู้มีบุญในกาลก่อนที่เขาได้มา ซึ่งเรียกว่า สมบัติจักรพรรดิ เราต้องมีคุณสมบัติ คือ มีความเฉลียวฉลาด มีดวงปัญญาในการใช้ทรัพย์ในการดำเนินชีวิต ต้องสมบูรณ์ทั้งลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผล นิพพาน วิชชาธรรมกาย เกิดมาก็จะต้องระลึกชาติได้ตั้งแต่เกิด ถ้าเราระลึกชาติได้ตั้งแต่เกิดนี้ จะทำให้เราดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง และก็มีกำลังใจที่จะสร้าง บารมีให้มันยิ่งๆ ขี้นไป จะต้องเข้าถึงพระรัตนตรัย ถึงวิชชาธรรมกายตั้งแต่เกิดกัน ตั้งแต่ยังเยาว์วัย ไม่เหมือนอย่างในปัจจุบันในชาตินี้ ในภพชาติต่อไปอย่าเป็นอย่างนี้นะลูกนะ เราจะต้องได้กันมาตั้งแต่เกิดเลย
ทั้งหมดนี้จะสมหวังได้ก็อยู่ที่ชาตินี้แหละ ถ้าทำเต็มกำลังเต็มที่ความสมบูรณ์ในอนาคต เราจะได้มีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีของเรา ให้มันเพียบพร้อม ให้มันบริบูรณ์ ไม่ต้องไปเที่ยวแสวงหากันเหมือนอย่างในชาตินี้ เราจะหาทรัพย์นี่มันยาก ทรัพย์มันมักจะเตลิดเปิดเปิงหนีหายไปไหนก็ไม่รู้ ซึ่งความจริงทรัพย์มันก็ยังมีอยู่ เป็นของกลาง มีบุญเท่านั้นจึงจะได้ครอบครอง ถ้าไม่มีบุญหรือหมดบุญน่ะ ทรัพย์นั้นก็เคลื่อนย้ายไป ที่เราได้ยินคำพังเพยที่ว่า สมบัติผลัดกันชม สมบัติน่ะเป็นของกลาง มีบุญก็ครอบครองได้ เพราะฉะนั้น เรามาเกิดในชาตินี้ มาเกิดเป็นมนุษย์นั้นยาก ตัวเรานะมา เกิดเป็นมนุษย์นั้นยาก มาเจอพระพุทธศาสนาก็ยาก เจอพระรัตนตรัยก็ยาก เกิดกุศลศรัทธาก็ยาก มีศรัทธาแล้วปัจจัยไทยธรรม เราขาดมันก็ยากต่อการสร้างบารมี แต่ตอนนี้เรามีพร้อมแล้ว ให้เต็มกำลังนะลูกนะ
ปัจจัยไทยธรรมที่เรานำมาบูชาธรรมก็ดี หรือนำมาสร้างพระธรรมกายประจำตัวและลานธรรมเพื่อถวายพระเถรานุเถระพระลังฆาธิการ ๓๐,๐๐๐ กว่าวัดทั่วประเทศก็ดี สิ่งที่เราทำนี้มันเป็นของเรานะลูกนะ ที่จะติดตามตัว เราต่อไปในอนาคต ให้เราได้สมบูรณ์มีความพร้อมดังกล่าวนั้นแหละ
ตอนนี้ใครทำเต็มที่ เต็มกำลัง จะไม่เสียใจในภายหลังว่า รู้อย่างนี้ทำให้มันเต็มที่ก็ดี เมื่อเห็นผลแห่งบุญมาบังเกิดขึ้น สิ่งที่เราทำใน วันนี้นี่เป็นเรื่องใหญ่นะ ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย ปัจจัยบูชาธรรมหลวงพ่อ หลวงพ่อก็เอามา สร้างบุญสร้างบารมี ตอนนี้กำลังตั้งใจสร้างพระธรรมกายถวายพระลังฆาธิการทั่วประเทศ ก็ทำทุกวันนั้นแหละ วันละ ๑ องค์ ๑ แผ่น ทุกๆ วัน บุญนี้ก็แบ่งปันให้ลูกทุกๆ คนนั้นแหละ ให้ ลูกทุกคนสมหวังดังใจในทุกสิ่ง
และปัจจัยที่เรามาสร้างพระถวายพระสังฆาธิการนี้ ๑. มันเป็นบุญของเรา ๒. เราทำหน้าที่แทนคุณยายที่จะกล่าวขอบพระคุณ พระเถรานุเถระที่ท่านทิ้งภารกิจ เดินทางมาเป็นเกียรติแก่งานของคุณยาย และก็มาเป็นเนื้อนาบุญของเรา ๓. เป็นประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนาที่จะปรากฏต่อไปในอนาคต ที่ว่าวันที่ ๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๕ ทั่วสังฆมณฑล ๓๐,๐๐๐ กว่าวัดทั่วประเทศ มีความพร้อมใจกัน มารวมประชุมกันในวันนั้น มันเป็นสิ่งที่ปรากฏเกิดขึ้นได้ยากนะลูกนะ ถ้าหลวงพ่อจำไม่ผิด ตั้งแต่สร้างชาติมา ยังไม่เคยมีปรากฏมาก่อนเลย
ลูกทุกคนน่ะมีบุญที่ได้มีโอกาส ได้ทำบุญกับท่าน ๓๐,๐๐๐ กว่าวัดทั่วประเทศ ยากเหลือเกิน ที่ท่านจะมารวมกันได้ทุกองค์ล้วนแต่มีคุณธรรมและคุณวิเศษ ไม่มากก็น้อย เพราะได้อุทิศตนรักษาพระพุทธศาสนาเอาไว้ ทั้งศาสนสถาน ทั้งศาสนวัตถุ ทั้งศาสนธรรม ฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ ทำประโยชนให้เกิดขึ้นกับโลก ที่เรามีพระพุทธศาสนาดำรงอยู่ได้ ในปัจจุบันนี้จนกระทั่งทำให้เราได้ศึกษาได้เรียนรู้ ได้เข้าใจเรื่องการดำเนินชีวิต ได้เข้าใจเรื่องเป้าหมายชีวิตได้ ก็เพราะพระเถรานุเถระ ทุกรูปนี่แหละ ที่ท่านรักษาเอาไว้ ถ้าปราศจากท่านเสีย แล้วนี่เราจะไม่มีพระพุทธศาสนา มาเป็นที่พึ่ง ให้กับเราได้
สิ่งที่เราทำในวันนี้เป็นเพียงเล็กน้อยที่ เราทำถวายท่าน แม้ว่าท่านไม่ได้หวังอะไรจากเรา แต่ว่ามันเป็นบุญใหญ่สำหรับลูกทุกคนที่จะ ติดตัวไปในภพเบื้องหน้า เป็นสิ่งที่ลูกทุกคนควร จะปลื้มปีติ และมีความสุขใจว่าทรัพย์ทุกบาททุกสตางค์นี่ กว่าเราจะหามาได้มันลำบาก แต่เรานำออกไปอย่างมีคุณค่า อย่างประหยัดสุด และก็มีประโยชน์สูงสุด นี่จะเป็นสมบัติใหญ่ ติดตามตัวไปในภพเบื้องหน้า
บุญอันใดก็ตาม ที่ทำในสถานการณที่ทุกข์ยาก และก็ถูกหลักวิชชา มีเนื้อนาบุญ มาให้เราทำบุญนั้นน่ะ เป็นบุญอันประณีต ผลแห่งบุญที่จะได้รับเป็นอจินไตย เกินควรเกินคาด เหมือนท่านเมณฑกะเศรษฐี ที่ท่านมีสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง เมื่อบุญส่งผลแพะกายสิทธิ์เบียดกัน แย่งกันผุดขึ้นมาจากแผ่นดินเป็นแผงๆ ทีเดียว ขึ้นมาเป็นฝูงๆ ตัวใหญ่ขนาดช้างก็มี เป็นแพะทองคำ ขนาดวัว ขนาดม้าก็มี ในปากก็มีด้าย ๕ สี ที่บันดาลทรัพย์ สมบัติให้แก่ผู้มีบุญทั่วทั้งพระนครได้เอาไปใช้ นี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก แล้วก็ได้เกิดขึ้นมาแล้ว ไม่ได้เฉพาะท่านเมณฑกะเศรษฐีอย่างเดียว เกิดขึ้นมากับผู้มีบุญในกาลก่อนนับครั้งไม่ถ้วนทีเดียวแหละ
เราไปดูบุพกรรมของท่าน ท่านทำบุญในยามยาก ยามที่เกิดทุพภิกขภัย ข้าวยาก หมากแพง อาหารนั้นเป็นมื้อสุดท้ายของท่าน และครอบครัว ซึ่งแบ่งปันกันเป็นส่วนๆ กันไป แล้วท่านเอาส่วนของท่านถวายแก่ทักขิไณยบุคคล พระผู้มีบุญพึ่งออกจากนิโรธสมาบัติมายืนอยู่ข้างหน้า สละชีวิตของท่านไปต่อชีวิตของปฏิคาหกกับพระผู้มีบุญนั้นน่ะ แล้วท่านก็อธิษฐานจิตว่าภพชาติต่อไปล่ะก็ อย่าได้เจอะเจอความลำบากยากแค้นอย่างนี้เลย สมบัติถ้าได้มา ขอให้ได้มาแบบอจินไตย อย่าได้มาด้วยทำมาหากิน ได้มาแล้วก็ตักไม่หมด และได้ทรัพย์มาแล้ว สามารถเลี้ยงคนทั้งชมพูทวีปได้ นี่คือหัวใจใหญ่ ที่ท่านหัวใจขยาย ทำบุญแล้ว ด้วยชีวิตอธิษฐานจิตอย่างนี้ แล้วสมบัติก็เกิดขึ้นคือสมบัติอจินไตย
สิ่งที่หลวงพ่ออยากให้ลูกทุกคนได้ศึกษา ก็คือหัวใจอันยิ่งใหญ่ของท่าน ตรงนี้คือ เมื่อมีทรัพย์อจินไตยแล้ว ขอให้ได้เลี้ยงคนทั้งชมพูทวีป หัวใจอย่างนี้น่ะ สมควรที่จะรวย ถ้าลูกหลวงพ่อ นักเรียนอนุบาลฝันในฝัน ไม่มีหัวใจอย่างนี้น่ะ คือรวยแล้วไม่คิดจะเลี้ยงคนทั้งโลก ไม่คิดที่จะสนับสนุนพระพุทธศาสนาให้เป็นที่พึ่งแก่ชาวโลก อย่าไปรวยเลย เพราะฉะนั้นถ้าใครคิดว่า เมื่อรวยด้วยสมบัติอจินไตยอย่างนี้แล้วนี่ จะเอาสมบัตินี้ เลี้ยงคนทั้งโลก เลี้ยงพระทั้งโลกให้ ยกมือขึ้น ใครตั้งใจอย่างนี้นะ ยกมือขึ้นแล้ว กล่าวสาธุด้วย
ให้ลูกทุกคนสมหวังดังใจ ได้สมบัติอจินไตย เป็นสมบ้ติอัศจรรย์ให้ยิ่งกว่าท่านเมณฑกะ และผู้มีบุญในกาลก่อน ได้ทรัพย์แล้วก็ให้ทรัพย์นั้นน่ะ เป็นที่พึ่งต่อชาวโลกทั้งหลาย ทั้งคน และต่อผู้ประพฤติธรรม ปฏิคาหก ให้เลี้ยงพระ เลี้ยงเณร เลี้ยงผู้ประพฤติธรรมได้ทั่วโลก ให้ ลูกทุกคนสมหวังดังใจ รวยเร็ว รวยแรง รวยรวด ทุกๆ คน นะ
วันอาทิตย์ที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖
(ภาคบ่าย)
