โย อตฺตโน ทุกฺขมนานุปุฏฺโฐ
ปเวทเย ชนฺตุ อกาลรูเป
อานนฺทิโน ตสฺส ภวนฺติ มิตฺตา
หิเตสิโน ตสฺส ทุกฺขี ภวนฺติ
ผู้ใดพอใครถามถึงทุกข์ของตน ก็บอกเขาเรื่อยไป
ทั้งที่ไม่ใช่กาลอันควร
ผู้นั้นจะมีแต่มิตรร่วมเสพสำราญ
ส่วนมิตรผู้หวังดีต่อเขาจะคอยร่วมทุกข์ด้วย
(ขุ.ชา. ๒๗/ ๑๗๘๒/ ๓๕๑)
เป็นเรื่องธรรมดาที่คนคุ้นเคยจะถามไถ่สารทุกข์กันเราควรจะตอบอย่างไร บอกเล่าทุกข์สุขแค่ไหนถามเรื่องสุขก็ต้องตอบพอประมาณ ไม่ตีไข่ใส่สีดูโอ้อวดแม้เป็นเรื่องจริงก็อย่าตอบให้เขาหมั่นไส้อิจฉาหรือไม่อยากฟังถามเรื่องทุกข์ ก็ต้องตอบพอประมาณไม่จำเป็นต้องปิดบังเท่ากับไม่จำเป็นต้องบอกพูดในกาลไม่ควร เล่าเรื่องทุกข์มากไปใครๆ ก็หลีกหนีเพื่อนๆ ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากถามเรื่องทุกข์อีกเราก็จะเจอแต่เพื่อนเสพสุขหาเพื่อนแท้ได้ยากส่วนเพื่อนรักเมื่อฟังเรื่องทุกข์ก็พลอยทุกข์ไปด้วยคอยรับฟังช่วยคิดช่วยหาทางแก้ไข เสพทุกข์ไปเต็มๆเราจึงควรบอกทุกข์พอประมาณ อย่าพร่ำแต่ปัญหาไม่ต้องเล่ากับทุกคน ไม่ต้องบอกทุกเวลาคิดในทางที่ดีบ้าง ทำใจให้นิ่งสงบบ้างความทุกข์จะลดลง และบางทีปัญหามันก็หายไปเฉยๆ เอง ไม่เชื่อก็ลองดู
-----------------------------------------------------------
" หนังสือส่องธรรม ล้ำภาษิต "
พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต
