สุทุทฺทสํ สุนิปุณํ ยตฺถ กามนิปาตินํ
จิตฺตํ รกฺเขถ เมธาวี จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ ฯ
ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิตที่เห็นได้ยากนัก ละเอียดนัก
มักตกไปในอารมณ์ที่น่าใคร่ เพราะว่า จิตที่คุ้มครองแล้ว นำสุขมาให้
(ขุ.ธ. ๒๕/๑๙)
แข็งใจแล้วใจจะแข็ง ใจอ่อนแล้วจะอ่อนใจ
เพราะยอมอ่อนข้อให้ ใจจึงเริ่มอ่อนแอ
เพราะความอ่อนความ จึงทำให้อ่อนอกอ่อนใจ
เพราะใจอ่อนปวกเปียก จึงทำให้อ่อนเปลี้ยเพลียแรง
เพราะใจวอกแวกอ่อนไหว จึงทำให้อ่อนเพลียละเหี่ยใจ
อย่าอ่อนแรงกับกิเลส อย่าอ่อนข้อกับใจตน
จงทำใจให้อ่อนละมุน จงอ่อนน้อมต่อพระรัตนตรัย
จิตใจจึงจะอ่อนนุ่มละเอียดอ่อน
ผู้มีปัญญาจึงทำใจให้อ่อนนุ่ม อ่อนละมุน
ด้วยการฝึกใจให้หยุดที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ (กึ่งกลางกาย)
ใจจึงเป็นสมาธิเข้าถึงสุดยอดแห่งพลังใจที่ไม่มีวันสิ้นสุด
ใจจึงถูกคุ้มครอง และแกร่งเกินกว่าความทุกข์ที่จะมาครอบงำได้
ความสุขจึงโถมทับทวีอย่างน่าอัศจรรย์
ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
