ส่องธรรม ล้ำภาษิต

โย นินฺทิยํ ปสํสติ ตํ วา นินฺทติ โย ปสํสิโย
วิจินาติ มุเขน โส กลี กลินา เตน สุขํ น วินฺทติ ฯ

ผู้ใดสรรเสริญคนควรติ หรือติคนที่ควรสรรเสริญ
ผู้นั้นย่อมเก็บโทษด้วยปาก เขาไม่ได้สุขเพราะโทษนั้น

(องฺ.จตุก. ๒๑/๔)

การสรรเสริญบุคคลที่ควรติ

เป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์

เป็นการเปิดช่องทางให้คนเลว

สรรเสริญเขา เพราะเอาใจเขา เพราะเกรงกลัวเขา

คนเลวจึงเหิมเกริมขึ้นทุกที

มีแต่คนชั่วเท่านั้นที่สรรเสริญคนชั่วได้ลง

ถ้าเราไม่ใช่คนอย่างนั้น สู้อยู่เฉยๆดีกว่า

 

การติบุคคลที่ควรสรรเสริญ

เป็นความล้มเหลวอย่างยิ่ง

เป็นการสกัดกั้นคนดี

บุคคลผู้ควรได้รับกำลังใจ ได้รับการให้เกียรติ

กลับถูกติติงให้เสียกำลังใจ ให้ถดถอยความตั้งใจดี

คนดีจะอยู่ในสังคมนั้นได้อย่างไร

 

หากสรรเสริญคนควรติ หรือติคนที่ควรสรรเสริญ

คนทั่วไปจะขาดความเป็นต้นแบบ

ขาดมาตรฐานแห่งความถูกต้อง

 

เมื่อโลกขาดตาชั่งมาตรฐาน

คนทั่วโลกจะเป็นสุขได้อย่างไร

มาสร้างมาตรฐานให้แก่โลกโดยเร็วพลัน

ก่อนจะสายเกินไป

 

ครั้นมหาชนทราบมาตรฐานแล้ว

ผู้ทำผิด ผู้พูดผิดมาตรฐานนั้น

ย่อมไม่พบสุขอย่างแน่นอน

 

มาเถิด มาให้กำลังใจคนทำความดี

สร้างขวัญให้คนดีอยู่ในสังคมได้อย่างเต็มภาคภูมิ

ยกย่อง ให้เกียรติคนดี

ชูความดี ประกาศความดี

สังคมย่อมอยู่เป็นสุขอย่างแน่นอน

ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย