ส่องธรรม ล้ำภาษิต

ติโรกฺขวาโจ อสตํ ปวิฏโฐ
โย สงฺคตีสุ มุทิเรติ วากฺยํ
อสสีวิโส ทุมฺมุโขตฺยาหุ ตํ นรํ
อารา อารา สํยเม ตาทิสมฺหา ฯ

บุคคลใดเป็นคนปากโป้ง จัดเข้าในพวกอสัตบุรุษ
ชอบพูดในที่ชุมชน บุคคลนั้นเรียกได้ว่า ผู้มีปากร้าย
คล้ายอสรพิษ ควรจะระวังบุคคลเช่นนั้นเสียแต่ไกลๆ

(ขุ.ชา. ๒๗/๕๑๓)

 

บุคคลใดเป็นคนปากโป้ง

ชอบพร่ำในที่สาธารณะ

จัดเป็นบุคคลอันตราย

เพราะพูดแบบไม่ยั้งคิด

พูดแบบไม่ยั้งปาก

พูดแบบขาดสติ

 

คำพูดเขาจึงเหมือนเป็นหอก

ทำร้ายตนเองและผู้อื่น

แม้จะเจตนา หรือมิเจตนาก็ตาม

เพราะความช่างพูด ไม่รู้ควรไม่ควรพูด

สิ่งที่ไม่น่าเปิดเผยก็จะถูกเปิดเผย

แล้วศัตรูจะสบช่อง คนพาลจะสบโอกาส

 

ผู้มีปัญญาจึงควรสงวนอารมณ์

สงวนความลับ ระวังตัวแม้เห็นแต่ไกล

แล้วเตรียมถอยออกไปห่างๆ

เพื่อรักษาใจ ไม่ให้ขุ่นมัว

และรักษาตัวให้ปลอดภัย

จากภยันตรายที่ค่อยๆย่างกรายมาอย่างเงียบๆ

ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย