ส่องธรรม ล้ำภาษิต

สุสุขํ วต ชีวาม     เวริเนสุ อเวริโน

เวริเนสุ มนุสฺเสสุ     วิหราม อเวริโน ฯ

ในหมู่มนุษย์ผู้มีเวรต่อกัน เราเป็นผู้ไม่มีเวร

จึงอยู่สุขสบายจริงหนอ

(ขุ.ธ. ๒๕/๔๑)

เมตตาเขาเถิด รักตัวเองเถิด อย่าผูกเวรเถิด

ความเจ็บที่เขาทำกับเรา.. มันแค่ไม่กี่วินาที

แต่ความเจ็บที่เราผูกใจเจ็บ.. มันชั่วนาตาปี

ความพลั้งเผลอที่เขาทำต่อเรา.. มันแค่ช่วงสั้นๆ

แต่ความจงใจที่เราย้ำคิด.. มันช่างยืดยาว

ความทุกข์ที่เขาหยิบยื่นให้เรา.. มันแค่ชั่วคราว

แต่ความทุกข์ที่เรายัดเยียดให้ตัวเรา.. มันของถาวร

สมควรแล้วหรือที่เราจะย่ำยีตัวของเราเอง

 

เมตตาเขาเถิด รักตัวเองเถิด อย่าผูกเวรเถิด

เขาเองเป็นคนไม่สมบูรณ์.. จึงกระทำสิ่งไม่สมบูรณ์

แล้วเราจะเอาความไม่สมบูรณ์มาไว้ในใจเราทำไม

 

เมตตาเขาเถิด รักตัวเองเถิด อย่าผูกเวรเถิด

เมื่อเราให้ความรัก ความปรารถนาดี

ไม่ผูกรัดกับความโกรธ ไม่ผูกพันกับเวรภัย

สิ่งเหล่านี้กลับทำให้เรามีความสุข

จิตใจจึงโปร่งสบาย สดชื่น และอิ่มสุขอยู่เสมอ

ผู้มีเมตตา ไม่ผูกโกรธ ไม่ผูกเวร

จึงเป็นจุดเย็นท่ามกลางความเร่าร้อนได้

อย่างน่าอัศจรรย์...

 

รักตัวเอง   จงอย่าโกรธ

รักคนทั้งโลก   จงเมตตา

รักสรรพสัตว์นา   จงอย่าจองเวร

 

ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒

สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย