ผู้ให้...ก็ย่อมได้
วนฺทโก ปฏิวนฺทนํ
ผู้ไหว้ย่อมได้รับการไหว้ตอบ
(ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๑๕๔)
การไหว้ก่อน การให้ก่อน
คือการอ่อนน้อม อ่อนโยน
แต่ไม่ใช่อ่อนแอ
คนจะเจริญได้เพราะการอ่อนน้อม
คนไม่เจริญเพราะความแข็งกระด้าง
แข็ง...ทิ่มแทง...ไม่ได้อะไร
อ่อน...ซึมซาบ...แผ่ไปทั่ว
อย่ายอมหักไม่ยอมงอ
ยอมๆเสียบ้าง ให้ก่อนเสียบ้าง
แล้วจะได้อะไรบางอย่าง มากกว่าการไม่ยอม การไม่ให้
ให้รอยยิ้ม
จะได้รับรอยยิ้มและความสดชื่น
ให้การไหว้
จะได้รับการไหว้และความเป็นมิตรภาพ
ให้ก่อนย่อมได้รับก่อน
ให้ไปเถอะแม้ผลนั้นจะยังไม่ชัดเจน
แต่ความภูมิใจในฐานะผู้ให้ย่อมเกิดขึ้นทันที่
“การให้” ได้สำเร็จประโยชน์ทันทีที่ให้
และความสุขที่เกิดจากการให้เริ่มก่อตัวขึ้นแล้ว
สังเกตดูเงียบๆ สิ...
ส่องธรรม ล้ำภาษิต โดย...อิ่มธรรม
