ไม่ว่าจะเป็นศาสนาใดๆ ที่มีอยู่ในโลกขณะนี้ มักมีอะไรที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง คือเรื่องราวปฏิหาริย์ต่างๆ ขององค์พระศาสดา หรือแม้ของบรรดาเหล่าสาวกผู้มีคุณธรรมพิเศษ ที่แสดงให้มหาชนจำนวนมากได้เห็นพร้อมๆ กัน ซึ่งมักได้รับการบันทึกไว้เป็นคัมภีร์ตำรับตำรา หรือกระทั่งจดจำบอกเล่าสืบต่อๆ กันมา และเป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง สำหรับศาสนิกชนครั้งกระโน้น สมัยเมื่อการศึกษาวิทยาการแขนงต่างๆ ยังไม่ก้าวหน้าแพร่หลาย เมื่อมีความเชื่อมั่นคง ย่อมเต็มใจปฏิบัติตามคำสอนของศาสนาโดยง่าย

มายุคปัจจุบัน ยุควิทยาศาสตร์เฟื่องฟู เทคโนโลยีก้าวหน้า การศึกษากว้างขวาง เน้นไปในเรื่องการพิสูจน์ได้ทางรูปธรรมเป็นสำคัญ ไม่นิยมศึกษาทางนามธรรมเท่าที่ควร โดยเฉพาะด้านพลังงานของจิตใจ

ความอัศจรรย์และปาฏิหาริย์เป็นเรื่องงานของจิตใจ เมื่อไม่ศึกษา ย่อมไม่มีความรู้ เมื่อไม่มีความรู้ ย่อมปฏิบัติไม่ได้ จึงคัดค้านว่า ปาฏิหาริย์ต่างๆ เป็นเรื่องไม่จริง แต่งกันขึ้นมาเอง

ในที่สุดความเชื่อก็เสื่อมคลายลง จนกระทั่งหลักธรรมคำสอนในศาสนาก็พาให้ไม่เชื่อมั่นเต็มเปี่ยมตามไปด้วย การปฏิบัติตนของศาสนิกชนทั้งโลกจึงย่อหย่อนตามไปด้วยเช่นกัน

พระพุทธศาสนาในประเทศไทยเรา ก็ตกอยู่ในสภาพนี้ คนที่ศึกษาเล่าเรียนทางโลกมามาก พากันปล่อยปละละเลยเพิกเฉยในเรื่องศาสนา คนที่เกิดตามมารุ่นหลัง เริ่มไม่แน่ใจ เกิดความลังเล ความศรัทธาเชื่อมั่นไม่เต็มที่ จำเป็นต้องมีผู้สืบสานงานต่อเนื่อง เรียกศรัทธามหาชนที่มีต่อพระพุทธศาสนา ให้กลับคืนมา

นับเป็นความโชคดีอันวิเศษสุดของพระพุทธศาสนา ที่พระมงคลเทพมุนี (หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ) แม้จะมรณภาพไปนานถึง ๓๙ ปีแล้ว เมื่อทราบว่าศิษยานุศิษย์จำนวนมาก ช่วยสืบสานงานฟื้นฟูพระพุทธศาสนาทั้งปริยัติธรรม ปฏิบัติธรรม และปฏิเวธธรรม ท่่านจึงมาให้กำลังใจ ด้วยการปรากฏภาพของท่านที่ดวงตะวันในท้องฟ้า ณ มหาธรรมกายเจดีย์ ประจักษ์แก่สายตา อนุโมทนาต่องานบุญของเหล่าศิษย์นับหมื่นๆ คน ในวันที่ ๖ กันยายน พ.ศ.๒๕๔๑

ทุกคนต่างพากันปีติปลื้มใจ น้ำตาไหลตื้นตัน ในของขวัญพิเศษ ที่ผู้พบเห็นด้วยตนเองทุกคนย่อมไม่มีวันลืม และย่อมเพิ่มพูนศรัทธาให้หนักแน่นมั่นคงในพระพุทธศาสนา โดยไม่มีวันเสื่อมถอยไปตลอดกาล ดังตัวอย่างผู้มีโชคดีหลายท่านดังนี้

"วันนั้น พาเพื่อนมาวัดพระธรรมกายได้เห็นเหตุการณ์พร้อมๆ กัน พระอาทิตย์ที่เห็นเวลานั้น เหมือนภาพวาดบนท้องฟ้า เป็นวงกลมนิ่ง มีสีฟ้าน้ำทะเลเหลือบสีเขียว เห็นชัดเจนและดูได้สบายตา อีกสักครู่เปลี่ยนเป็นวงกลม ที่ขยับเคลื่อนไหวได้อย่างช้าๆ มีสีขาวนวลและมีแสงสว่างผสมผสานกัน ดูนุ่มนวล ต่อจากนั้นแสงเริ่มสว่างจัดขึ้น และมีสีเหลืองอร่ามของจีวรหลวงพ่อวัดปากน้ำ ค่อยๆ ขยายขึ้นจนเต็มองค์ มีดวงใสนวลตาซ้อนอยู่กลางกายท่าน ทุกอย่างเป็นความจริง ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่เรื่องฟังมาจากคนอื่น เป็นประสบการณ์จริงของเราเอง"

"ได้ยินเสียงคนจำนวนมากอุทานค่อนข้างดัง ลูกก็บอกให้ดูที่พระอาทิตย์ ผมเห็นดวงอาทิตย์สว่าง แต่ไม่แสบตา ลอยอยู่กลางท้องหลวงพ่อสดเต็มองค์ท่านอยู่ในท่านั่งสมาธิ องค์ท่านใสมากเป็นแก้ว เห็นเต็มองค์ชัด แล้วองค์ท่านก็ขยายหายไป พระอาทิตย์ยังลอยอยู่ที่เดิมแต่เปลี่ยนเป็นสีเขียวสว่างไสว มีวงแหวนสว่างล้อมรอบ มีรัศมีทั้งดวง สว่างไปทั่วท้องฟ้า ผมได้เห็นด้วยตาเนื้อจริงๆ ของผม มิได้คิดไปเองหรือเคลิ้มฝันแต่ประการใด"

"หันไปทางด้านซ้ายมือ สาธุชนลุกขึ้นโบกธงส่งเสียงอื้ออึงไปหมด ดิฉันกับคุณแม่ก็งงว่าเกิดอะไรขึ้นจึงมองตามไป ดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรงยามบ่ายแก่ๆ มีดวงอาทิตย์อีกดวงขึ้นซ้อนทับอยู่ เป็นสีนวล มองด้วยตาเปล่าได้ มีรัศมีเป็นสีต่างๆ เป็นสีชมพู ฟ้า ม่วง สวยงามมาก ตอนนั้นคุณแม่ร้องกรี๊ดขึ้นสุดเสียงด้วยความปีติเต็มที่ ตัวดิฉันเอง อาการก็ไม่ยิ่งหย่อนกันเอง เมื่อหันกลับไปดูพระภิกษุที่นั่งบนสังฆรัตนะ ที่มหาธรรมกายเจดีย์เปลี่ยนเป็นสีชมพูสด เป็นริ้วเป็นแถวอย่างไม่เชื่อสายตา หันกลับขึ้นมองดูบนท้องฟ้าก็เห็นสีทองคล้ายองค์หลวงพ่อสดเต็มท้องฟ้าอีก มองตามไปทั่วทั้งฟ้าเห็นเต็มไปหมด จนตื้นตันใจ ร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว"

"เห็นดวงอาทิตย์โผล่พ้นเมฆออกมาเป็นดวงกลมใสมาก ใสกว่าดวงแก้วธรรมดาอย่างไม่ต้องเปรียบเทียบ ข้าพเจ้าแทบทำกล้องถ่ายภาพหลุดจากมือ เพราะภาพที่เห็นคือ เหมือนมวลบรรยากาศรอบดวงอาทิตย์ รวมตัวอย่างรวดเร็ว เกิดเป็นหน้าตักใหญ่มหึมาและกายขององค์หลวงพ่อพระมงคลเทพมุนี ก็พรึบขึ้นมาทั้งองค์ พระอาทิตย์อยู่ที่ศูนย์กลางกายของท่าน หลังจากนั้น ก็เปลี่ยนพรึบเป็นดวงแก้วอันใสซ้อนๆ กันมากมายจำนวนมหาศาล ช่วงสุดท้ายพระอาทิตย์เหมือนดวงแก้วมีความลึกเข้าไป มีพลังไหลรินเป็นเกร็ดแก้วออกมาตลอดเวลา ขอบของดวงแก้วใสจนไม่มีประมาณ พลันแสงนุ่มนวลเปลี่ยนเป็นสีทองฉาบไปทั่ว"

ท่านเหล่านี้ล้วนเป็นคนมีตัวตนจริง ยังมีชีวิตอยู่ มีการศึกษาทางโลกดี มีหน้าที่ อาชีพการงานเป็นหลักฐาน เป็นคนที่เชื่อถือได้ สามารถเป็นพยานยืนยันได้ทุกราย ถ้าท่านสอบถามไป

ความจริงแล้ว การเล่าเรื่องปาฏิหาริย์ไม่ได้มีเจตนาให้ผู้ฟังเชื่ออย่างงมงายไร้เหตุผล เจตนาเพียงเพื่อให้เป็นเครื่องยืนยันว่า การเป็นพุทธศาสนิกชนที่ดี ต้องปฏิบัติตามคำสอนของพระศาสดาจริง ทั้งปริยัติศึกษา ปฏิบัติศึกษา และให้ได้ปฏิเวธธรรมจริงๆ เหมือนที่ครูบาอาจารย์ของเราทำได้ การรู้และตอบแทนพระคุณตามหลักศาสนา ต้องประกอบพร้อมด้วยอามิิสบูชา และปฏิบัติบูชา

อามิสบูชา เป็นการบูชาด้วยวัตถุสิ่งของ

ปฏิบัติบูชา เป็นการบูชาด้วยการปฏิบัติตามคำสั่งสอน

เมื่อสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จดับขันธปรินิพพานไปนานกว่า ๒,๕๐๐ ปีมาแล้ว ครูบาอาจารย์ยุคปัจจุบันของเราคือหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ก็มรณภาพไปถึง ๓๙ ปีแล้ว ต่างไม่สามารถรับสิ่งของบูชาของเราด้วยตัวท่านเองได้อีก

ดังนั้น อามิสบูชาของเราที่ทำได้ดีที่สุด คือ สร้างปูชนียสถานให้พุทธศาสนิกชนตามระลึกนึกถึงพระคุณและปฏิบัติตามคำสั่งสอนของท่าน ย่อมเป็นการจรรโลงพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวมั่นคงไปในตัว

เมื่อพระพุทธศาสนามีอายุยืน ผู้คนย่อมมีโอกาสศึกษาหลักธรรม เป็นปฏิบัติบูชาตามไปด้วย จริงอยู่ แม้จะทราบกันดีว่า ปฏิบัติบูชามีค่ามากกว่าอามิสบูชา คนฉลาดแท้จริงจะไม่เลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่งแน่นอน แต่จะทำพร้อมกันไปทั้งสองอย่าง เหมือนเรารู้คุณพ่อแม่ เราก็ตอบแทนท่าน ทั้งให้ปันสิ่งของและทำตามคำสอนของท่าน

การสร้างถาวรวัตถุ อันเป็นที่เคารพสักการะของเทวดาและมนุษย์ อย่างมหาธรรมกายเจดีย์ นอกจากเป็นพยานวัตถุให้คนรุ่นหลังมีโอกาสได้รู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และคำสอนของพระองค์แล้ว ยังเป็นการสร้างมหาทานบารมีของผู้คน ที่ร่วมใจกันก่อสร้าง เป็นทั้งวัตถุทานและธรรมทาน

ด้วยเหตุนี้ การที่พวกเราพร้อมใจกันสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ บูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และครูบาอาจารย์ทุกท่าน จึงเป็นเรื่องควรทำอย่างยิ่ง เป็นทั้งที่พึ่งทางใจและได้บุญมากมายนับไม่ถ้วนต่อไปเบื้องหน้า นับเวลาอีกเป็นพันๆ ปี ตราบใดที่มหาธรรมกายเจดีย์ยังอยู่ แม้เหลือเพียงซากผุพัง แต่ยังมีคนกราบไหว้อยู่ เราก็ยังได้บุญเพิ่มอยู่เรื่อยๆ ตลอดไป