อาจารย์คัทลิยา เนียวสกุล (โทร.๐๑-๘๓๒๖๘๑๓) เป็นผู้เล่าว่า ได้เริ่มมาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย เมื่อเดือนธันวาคม ๒๕๔๐ ต่อมาได้ขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่เชียงใหม่ มีลูกชายคนเล็กชื่อ คุณานนท์ เนียวกุลไปด้วย กลับมาแล้วลูกมีศรัทธาบวชเป็นสามเณรแก้ว หลังสึกจากสามเณรแล้ว คุณานนท์ยังมาวัดกับมารดาอีก ๒-๓ ครั้ง

วันที่ ๗-๙ สิงหาคม อาจารย์คัทลิยา ได้มาบวชอุบาสิกาแก้ว ที่วัดพระธรรมกาย และตั้งใจจะทำบุญสร้างพระที่แกนกลางมหาธรรมกายเจดีย์ บูชาคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และกองทุนมหาภัตรัตนทาน ๓ กองทุน จึงกลับไปรวบรวมเงิน

วันที่ ๑๓ สิงหาคม กลับจากไปธุระที่ จ.กาญจนบุรี ถึงบ้านที่ชลบุรีประมาณ ๒๐.๓๐ น. ลูกสาวบอกว่า ลูกชายคนเล็กอยู่ห้อง ไอ.ซี.ยู. ที่โรงพยาบาล ถูกเพื่อนนักเรียนห้องเดียวกันทำร้ายร่างกายถึงกับม้ามแตก เส้นเลือดขาด เลือดคั่งภายใน อาการสาหัสกำลังจะเข้ารับการผ่าตัด

อาจารย์คัทลิยารีบไปโรงพยาบาล แพทย์แจ้งว่าอาการของลูกชายหนักมาก ต้องผ่าตัดด่วน เลือดคั่งในช่องท้อง ม้ามช้ำ หัวใจเต้นอ่อน ตัวซีด เส้นเลือดไปเลี้ยงม้ามขาด ทำให้ม้ามขาดเลือด ถ้าผ่าตัดในคืนนั้นแล้ว สัปดาห์หน้า อาจต้องผ่าอีกครั้ง ซึ่งต้องตัดม้ามทิ้ง จึงขอให้ทำใจดีๆ ไว้

เวลานั้นอาจารย์คัทลิยายังไม่ได้ไปทำบุญพระแกนกลาง เคยสร้างแต่พระธรรมกายประจำตัว และก็ไม่ได้นำพระของขวัญเดิมติดตัวมา ในกระเป๋าถือมีแต่ภาพพระมหาสิริราชธาตุอยู่ใบหนึ่ง จึงนำมาห้อยไว้ที่หัวเตียงนอนของคนป่วย ขอร้องทั้งแพทย์และพยาบาล ให้ติดรูปนี้ไว้ที่เตียงให้ลูกเห็นตลอดเวลา อย่าเอาอะไรบังพร้อมพูดกับลูกชายก่อนเข้าห้องผ่าตัดว่า

"ลูกจ๋า นึกถึงบุญที่หนูบวชเป็นสามเณรแก้วนะลูก บุญที่แม่บวชอุบาสิกาแก้วด้วย และนี่แม่กำลังจะทำบุญสร้างพระที่แกนกลางมหาธรรมกายเจดีย์ เราจะมีพระมหาสิริราชธาตุมาเป็นของเรา พระอย่างในรูปที่แม่ติดไว้หัวเตียงหนูนี่แหละจ้ะ หนูนึกถึงท่านไว้ตลอดเวลานะจ๊ะ แล้วท่านจะมาช่วยให้หนูหาย ได้อยู่กับแม่ต่อไป ทำใจให้เข้มแข็ง ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น พระท่านจะช่วยเรา" แม่พูดให้กำลังใจลูก

เมื่อผ่าตัดเสร็จออกมาใหม่่ๆ แพทย์ยังยืนยันว่า คงต้องตัดม้ามทิ้ง เพราะขาดเลือดไปหล่อเลี้ยงหลายชั่วโมง แต่เป็นเรื่องแปลก อาการของลูกดีขึ้นเรื่อยๆ เพียงวันเดียวแพทย์ให้ออกจากห้อง ไอ.ซี.ยู. ได้ในวันศุกร์ พอถึงวันจันทร์แพทย์ตรวจร่างกายอย่างละเอียดด้วยเครื่องมือทันสมัย แผลหายเป็นปกติ ม้ามทำงานได้เรียบร้อยดี ไม่ต้องตัดทิ้ง วันอังคารได้รับอนุญาตให้กลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้ โดยแพทย์ปรารภว่าน่าแปลกใจมากที่แผลและอาการต่างๆ หายเร็วผิดปกติ

อาจารย์คัทลิยาเชื่อมั่นว่า เพราะอานุภาพที่ระลึกถึงพระมหาสิริราชธาตุ แม้ยังไม่ได้นำเงินไปถวายทำบุญ แต่ตั้งใจมั่นแน่วแน่อยู่แล้ว จึงทำให้มีเหตุบังเอิญที่อัศจรรย์ ๓ อย่าง คือ

ประการแรก ลูกถูกทำร้ายแล้ว กลับมานอนที่บ้าน บังเอิญให้ลูกน้องคนหนึ่งของอาจารย์คัทลิยา มาหาที่บ้านมาพบเข้า และพาไปรักษาที่โรงพยาบาลได้ทันเวลา

ประการที่สอง คนป่วยช็อคหมดสติไปถึง ๒ ครั้ง แต่ยังฟื้นขึ้นมาบอกที่อยู่ และหมายเลขโทรศัพท์ของญาติ เพื่อติดต่อให้ไปลงชื่ออนุญาตให้ผ่าตัดได้ เพราะอายุเพิ่ง ๑๕ ปี ต้องมีผู้ปกครองให้ความเห็นชอบ

ประการที่สาม การฟื้นตัวหลังผ่าตัด มีอาการดีและหายเร็วผิดสังเกต

ฟังเรื่องนี้แล้ว ใครที่มีลูกหลานวัยรุ่น คงรู้สึกหวาดเสียว และสลดหดหู่ใจเต็มที่ เราเอาเด็กของเราเข้าวัดอบรมจิตใจให้มีนิสัยดีๆ เรียบร้อยแล้ว แต่ลูกของเราไม่ใช่อยู่แต่ในบ้าน ต้องไปโรงเรียน ที่นั่นมีลูกร้อยพ่อพันแม่ รวมกันอยู่ พ่อแม่บางคนก็ไม่มีเวลาว่างอบรม บางคนฐานะฝืดเคืองทั้งพ่อทั้งแม่ต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืดไปช่วยกันทำมาหากินมาเลี้ยงลูก กลับมาบ้านก็มืดค่ำเหมือนกัน จะมีเวลาให้ความอบอุ่น ให้กำลังใจแก่ลูกได้อย่างไร เงินทองเลี้ยงได้แต่กาย แต่เลี้ยงใจได้น้อยมาก

ตัวเด็กเองขาดที่พึ่งจากทางบ้านอยู่แล้ว ก็หงุดหงิดพาลโกรธเคืองอยู่ เมื่อพบเรื่องไม่ถูกใจจากเพื่อน ก็ระเบิดระบายอารมณ์ร้ายๆ ออกมา อย่างรายของลูกชายอาจารย์คัทลิยา เป็นเหยื่ออารมณ์ประเภทนั้นของเด็กที่มีสิ่งแวดล้อมดังกล่าว เราจะโทษใคร

ดังนั้นโรงเรียนที่เข้าใจความจริงของชีวิต จึงควรอบรมนักเรียนของตนให้มีคุณสมบัติพร้อม มี "ความรู้คู่คุณธรรม" จึงจะได้เด็กที่สมบูรณ์ เป็นประชากรที่มีคุณภาพของประเทศ และของโลกในที่สุด

ในเรื่องนี้ลูกชายอาจารย์คัทลิยานับว่าเป็นเด็กโชคดี มีแม่เป็นกัลยาณมิตร พาลูกเข้าวัดรับการอบรมจิตใจ มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ลูกจึงรู้จักนำสิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างพระมหาสิริราชธาตุมาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจในยามคับขัน ยังมีบุญที่ได้บวชเป็นสามเณร บุญที่ได้เห็นแม่ถือศีล มาเป็นกำลังใจ เรื่องอัศจรรย์จึงบังเกิดขึ้น คนเรามีชีวิตอยู่ได้ เพราะมีบุญ คนประสบเคราะห์กรรม คือคนมีบุญน้อยลงแล้ว บาปกรรมจึงตามให้ผลทัน แต่เมื่อผู้นั้นระลึกถึงบุญขึ้นมาอีก เป็นการทำบุญทางใจ เรียกว่ากุศลมโนกรรม มีอำนาจส่งผลแรงกาย วาจา ใจ ซึ่งใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด เป็นหัวหน้ากาย และวาจา เพียงนึกถึงสิ่งดีๆ บุญก็เกิดแล้ว สามารถช่วยชีวิตรอดได้อย่างปาฏิหาริย์