เรื่องที่ ๔๕ ค้าขายรุ่งเรืองเป็นอัศจรรย์
 

คุณกมลยืนยันว่า แค่ภาพถ่ายในกระดาษ เมื่อนำมาบูชา ทำสมาธิอธิษฐานจิต ก็เกิดความศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่น่าเชื่อ ตัวอย่างเช่น เรื่องแรก ในขณะที่ราคามะพร้าวอ่อนในท้องตลาดตกต่ำมาก และไม่ค่อยมีใครยอมรับซื้อ คุณกมลบรรทุกมะพร้าวไปขายเต็มคันรถ พอไปถึงร้านขาประจำทุกแห่งปฏิเสธหมด อ้างว่าขายไม่ดี ให้ไปขายที่อื่น คุณกมลขับรถไปเรื่อยๆ นึกออกว่าตนเองมีเบอร์โทรศัพท์ของลูกค้าใหม่อยู่รายหนึ่ง จึงลองโทรศัพท์ติดต่อดู ก่อนโทรได้นำภาพถ่ายพระมหาสิริราชธาตุที่พกติดตัวอยู่ตลอดเวลา ออกมาพนมมืออธิษฐานนึกถึงบุญกุศลที่กระทำไว้ ขอให้ติดต่อลูกค้าใหม่สำเร็จ ได้พบคนดีๆ มีการเงินคล่องๆ จะได้มีทรัพย์มาทำบุญให้ต่อเนื่อง

อธิษฐานเสร็จเดินไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ ติดต่อไป ฟังคำพูดของลูกค้าดูไม่เต็มใจซื้อเท่าไรนัก แต่เมื่อขับรถนำมะพร้าวไปให้ดู ลูกค้าเกิดพอใจรับซื้อหมดทั้งคันรถ และขอสั่งต่อให้นำมาส่งทุกวัน วันละ ๔ คันรถ โดยงดสั่งเจ้าเดิมที่เคยมาส่ง ให้คุณกมลส่งเพียงคนเดียว

ในตอนแรกๆ ที่การเงินไม่คล่องนัก คุณกมลใช้วิธีอธิษฐานจิตขอพรจากภาพถ่ายพระมหาสิริราชธาตุก็สำเร็จ ครั้งแรกคุณกมลคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญกระมัง ต่อๆ มาสำเร็จทุกครั้งที่ขอจึงเชื่อโดยสนิทใจ ค้าขายคล่องมาก จนคนรอบข้างสงสัย พากันไต่ถาม คุณกมลได้ชี้แจงให้ฟังว่าเป็นด้วยอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ ของขวัญต่างๆ ที่ทางวัดพระธรรมกายให้มาล้วนแต่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิ้น แม้กระทั่งค้อนที่ใช้ตอกเสาเข็มเอามาพนมมือนึกถึงบุญที่ทำไว้ แล้วค้อนตอกลงไปที่เข่งสินค้าเบาๆ เช่นเข่งมะนาว มะพร้าว จะขายหมด ได้ราคาดี ไม่ใช่เพียงหนเดียว แต่ค้าขายคล่องอยู่ตลอดเวลาจนถึงปัจจุบัน เป็นตัวอย่างให้คนใกล้ชิดคุณกมลพากันทำบุญตาม และได้พบความ สำเร็จทำนองเดียวกัน จึงพากันเชื่อในอานิสงส์ของบุญทุกคน

คุณกมลกล่าวตอนท้ายว่า "ตอนนี้มีเงินเท่าไหร่ ผมทุ่มสุดตัวเลย ผมเชื่อในเรื่องบุญมาก ยิ่งสร้างยิ่งดี ผมจึงอยากชวนผู้ใจบุญที่ได้อ่านประสบการณ์ของผมนี้ ให้ทุ่มบุญ สร้างบุญให้เต็มกำลังทรัพย์ เพราะบุญเท่านั้นจะทำให้เราดีทุกอย่าง ผมเชื่อในเรื่องบุญมาก ถ้าใครอ่านแล้วไม่เชื่อ ให้โทรมาคุยกับผมได้ โทรศัพท์ ๐๑-๓๐๘-๗๓๕๐"