เรื่องที่ ๕๐ รอดชีวิตอย่างเหลือเชื่อ
 

ระหว่างเดินทางกลับโคราช ได้มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น เมื่อรถของเธอที่ขับเข้ามาในเขตอำเภอปากช่อง พอถึงสามแยกลำสมพงษ์ ซึ่งทะลุไปลำนารายณ์ได้ คุณวรรณภาพร้อมกับเพื่อนร่วมเดินทาง ต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เห็นอยู่ข้างหน้าประมาณ ๔๐ เมตร ได้มีรถบรรทุก ๑๐ ล้อ พุ่งชนกับรถมอเตอร์ไซค์อย่างแรง ทำให้คนขับรถมอเตอร์ไซค์ซึ่งเป็นเด็กนักเรียนหญิงเสียชีวิตทันที ส่วนคนนั่งซ้อนท้ายมาด้วย ยังไม่รู้ชะตากรรม ขณะที่รถบรรทุก ๑๐ ล้อพุ่งชนรถมอเตอร์ไซค์นั้น ก็เสียหลักพุ่งชนกับรถเก๋งฮอนด้าซีวิค ซึ่งจอดรอเลี้ยวขวาเพื่อจะเข้าอำเภอปากช่อง ทำให้ฝากระโปรงหน้ารถเก๋งลอยละลิ่วมาตกตรงหน้ารถของเธอ ห่างเพียงประมาณ ๑๐ เมตรเท่านั้น แล้วยังไม่พอ รถบรรทุกสิบล้อยังเสียหลักพุ่งตรงดิ่งมายังรถของเธออีก ในช่วงเวลานั้นคุณวรรณภากับคุณลาวัณย์คิดว่าตัวเองจะต้องเสียชีวิตแน่ๆ ไม่มี ทางรอดมาได้ ทุกคนในรถแทบช็อคกันหมด ขณะเดียวกันเหมือนมีอะไรมาปัดรถบรรทุกคันนั้นให้พ้นจากรถของเธอ ทำให้เฉียดหน้ารถไปเพียงเมตรเดียว แล้วยังเสียหลักไปพุ่งชนกับรถอีซูซุ ซึ่งขับแอบชิดซ้ายอยู่ข้างหลังประมาณ ๑๐๐ เมตร ทำให้รถปิคอัพอีซูซุคันดังกล่าวพังยับไปครึ่งคัน แล้วยังถูกลากออกไปข้างทางอีกตั้งไกล ก่อนที่รถบรรทุก ๑๐ ล้อจะหมดฤทธิ์ พลิกคว่ำอยู่ข้างๆ รถปิคอัพอีซูซุ

เมื่อเพื่อนคนหนึ่งในรถได้สติ จึงบอกให้คนขับรถค่อยๆ ขับหลบชิดเข้าด้านซ้ายแล้วออกถนน ๔ เลนตรงไปยังโคราช พอขับมาถึงค่ายทหารปากช่อง คุณวรรณภากับเพื่อนร่วมงานได้แวะเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาที่บ้านญาติของเพื่อนที่มาด้วยกัน ตอนนั้นคุณวรรณภานึกขึ้นมาได้รีบหยิบรูปภาพพระมหาสิริราชธาตุออกมาดู แล้วพูดว่า เป็นเพราะรูปพระที่คุณเสาวณีย์ให้มาแน่เลยที่ช่วยชีวิตเอาไว้ และคุณลาวัณย์เองก็หยิบรูปพระมหาสิริราชธาตุออกมาดูเช่นกัน ส่วนคนขับรถก็บอกกับคุณวรรณภาว่า ผมก็มีเหมือนกัน พร้อมทั้งล้วงเอารูปภาพพระมหาสิริราชธาตุออกมาจากกระเป๋าเสื้อให้คุณวรรณภาดู

จากเหตุการณ์ครั้งนั้นจึงทำให้คุณวรรณภากับคุณลาวัณย์เชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ขององค์พระมหาสิริราชธาตุมากยิ่งขึ้น จึงได้ตัดสินใจช่วยกันสร้างองค์พระประจำตัวภายนอกก่อนวันที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ เพื่อที่จะได้องค์พระมหาสิริราชธาตุองค์จริงๆ เอามาไว้บูชา