เรื่องที่ ๔๘ ขายดีเห็นทันตาอย่างน่าอัศจรรย์
คุณนภารัตน์ วชิราวุฒิชัย เล่าว่า ครอบครัวของเธอทำธุรกิจมาได้ ๓-๔ ปีแล้ว รายได้มีแต่ลดลง ค้าขายได้เพียงวันละ ๒-๓ พันบาท และคงไม่สามารถดำเนินกิจการต่อไปได้แน่นอน พอดีทราบเรื่องการทำบุญสร้างองค์พระที่แกนกลางบูชาคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จึงตัดสินใจทำบุญ แต่ยังไม่ได้รับพระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุ ได้แต่ภาพพิมพ์ที่เป็นรูปท่านติดตัวไป ๔ แผ่น แจกคนในรถที่ไปวัดด้วยกันจนหมด เหลือติดตัวอยู่ใบเดียว ได้นำไปติดไว้ที่กระจกหน้าร้าน เพื่อให้ผู้คนมองเห็นได้ง่าย พร้อมกับอธิษฐานว่า "ขอให้การค้าเจริญขึ้นโดยเร็วพลัน ให้ธุรกิจที่ทำอยู่ฟื้นตัว" พร้อมทั้งตั้งใจแน่วแน่ว่า หากมีรายได้เพิ่ม จะทำบุญให้เต็มที่คุณนภารัตน์อธิษฐานตอนเช้าของวันที่นำภาพไปติดหน้าร้าน ตกตอนบ่าย ค้าขายดีขึ้นทันที เป็นที่น่าประหลาดใจ จากที่วันหนึ่งๆ เคยได้ ๒ พันบาท เพิ่มเป็นถึงวันละ ๒ หมื่นบาท ต่อเนื่องกันทุกวันนับเป็นสิบๆ วัน เรื่องขายได้พันบาทสองพันบาทไม่มีอีกเลยเมื่อได้รับผลสำเร็จอย่างอัศจรรย์ดังที่กล่าวแล้ว คุณนภารัตน์จึงคิดปรารถนาเชิญชวนผู้คนให้ทำบุญเช่นเดียวกับเธอ ก็เป็นเรื่องแปลก พอนึกต้องการชวนคนชื่อ "เจ๊เฮียง" ทำบุญสร้างพระที่แกนกลางเจดีย์ บูชาคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ เจ๊เฮียงก็เดินมาที่หน้าร้าน พอพูดชวนก็รับทำทันทีครั้นถึงวันกำหนดนัดพากันไปทำบุญ ขณะนั่งอยู่ในรถ มีคนพูดชวนเจ๊เฮียงขึ้นว่า น่าจะทำบุญสร้างให้ครบ ๔ องค์ เจ๊เฮียงก็รับปากบอกว่า ได้นำเงินติดตัวมาหนึ่งแสนสองหมื่นบาทพอดี เมื่อชวนคนทำบุญได้ง่าย ทำให้คุณนภารัตน์เกิดกำลังใจในการเป็นผู้นำบุญ ในที่สุดขณะถึงเวลาที่กำลังเล่าเรื่องอยู่ คือ ๓๐ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๑ ชวนผู้คนทำบุญสร้างองค์พระที่แกนกลางได้ถึง ๔๔ องค์แล้ว และจะพยายามต่อไปไม่หยุดยั้งจนกว่ามหาธรรมกายเจดีย์จะสร้างเสร็จ
