คุณรมย์ สุทธิสว่าง เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ อายุ ๑๕ ปี โรงเรียนหอวัง เล่าว่าเธอเป็นคนเสียงดีมาตั้งแต่เด็ก ทั้งครูและผู้ปกครองมักพาไปประกวดร้องเพลง หรือเล่านิทานอยู่เสมอ นับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จ เนื่องจากทุกครั้งสามารถทำได้ดีในเวลาฝึกซ้อม ครั้นพอเวลาจริงต้องขึ้นเวที ยืนต่อหน้าคนดูจำนวนมาก จะรู้สึกประหม่า ถ้าเป็นเพลงก็จะลืมเนื้อร้อง ถ้าเป็นนิทานก็จะลืมเนื้อเรื่อง ที่สุดแล้วไม่เคยแข่งขันชนะสักครั้งเดียว จนกระทั่งหมดกำลังใจ

เวลานี้ทำบุญสร้างองค์พระที่แกนกลาง ได้รับพระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุ และยังฝึกนั่งสมาธิ โดยเอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย นึกองค์พระมหาสิริราชธาตุให้ใสๆ ก็รู้สึกมีความมั่นใจมากมายเกิดขึ้น เมื่อได้มีโอกาสประกวดเล่านิทานครั้งสุดท้ายที่ผ่านมา ก่อนจะขึ้นเวที ได้นำพระมหาสิริราชธาตุมาทำสมาธิและอธิษฐานจิต นึกถึงท่านอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ให้องค์พระมหาสิริราชธาตุใสๆ อาราธนาให้ท่านคุ้มครองตัวเอง ให้ประสบความสำเร็จ

ปรากฏว่าขณะอยู่กลางเวที ไม่มีความประหม่าเลย ทุกคำพูดและกิริยาอาการ เหมือนถูกสั่งให้ทำจากศูนย์กลางกายทั้งหมด แสดงได้อย่างเต็มที่ ดีกว่าทุกครั้งที่เคยซ้อมมา จึงได้รับรางวัลชนะเลิศ

ความเชื่อมั่นในตนเอง เป็นกำลังใจสำคัญยิ่งอย่างหนึ่ง ทำให้เกิดความองอาจเข้มแข็ง เอาชนะอุปสรรคทั้งปวงได้สำเร็จ คนน้อยคนสามารถสร้างกำลังใจให้ตนเองได้ตามลำพัง ส่วนใหญ่แล้วต้องอาศัยจากสิ่งเกี่ยวข้อง หรือคนแวดล้อมอื่นๆ เช่น การเชียร์กีฬา คำชมเชย การให้รางวัล ล้วนเป็นสิ่งสร้างกำลังใจทั้งสิ้น

พระมหาสิริราชธาตุของพวกเรา ความจริงคือสิ่งที่ให้ขวัญและกำลังใจแก่เจ้าของ แต่ที่พิเศษล้นเหลือคือ ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาด้วยกันให้กำลังใจ แต่เป็นพระพุทธเจ้าที่นับประมาณมิได้ นับจำนวนไม่ถ้วน มอบผ่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาให้ อานุภาพของท่านจึงคำนวณไม่ไหว

อย่างไรก็ดี แม้ผู้ให้จะประเสริฐที่สุด ของที่ให้จะศักดิ์สิทธิ์ที่สุด แต่ถ้าผู้รับไม่เห็นคุณค่า ไม่สร้างบุญกุศลให้สม่ำเสมอ ขาดความเคารพเลื่อมใส อานุภาพของพระของขวัญย่อมไม่มีทางแสดงให้พบเห็นได้ เหมือนสายไฟฟ้าที่มีขั้วบวกเพียงอย่างเดียว ให้มีประจุไฟฟ้ามากมายมหาศาลแค่ไหน ก็ไม่ได้พลังงานไฟฟ้ามาใช้ แต่เมื่อใดมีสายไฟขั้วลบมาต่อเข้า จึงจะได้พลังงานนั้นมาใช้ทำประโยชน์ให้เกิดขึ้น

ด้วยเหตุนี้ ขอให้ทุกคนพึงระลึกนึกถึงพระคุณของพระบรมศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ในพระนิพพาน เรื่อยมาจนกระทั่งครูบาอาจารย์ยุคปัจจุบัน รวมทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในพระพุทธศาสนา โดยตอบแทนพระคุณท่านทั้งอามิสบูชา และปฏิบัติบูชา เสมือนเราทำหน้าที่เป็นสายไฟฟ้าขั้วลบให้ดีที่สุด

เมื่อทำหน้าที่สมบูรณ์ดียิ่งแล้ว เราก็ย่อมพบพลานุภาพพิเศษ สามารถเป็นที่พึ่งที่ระลึกให้ชีวิตของตนเองทั้งชีวิตในปัจจุบันนี้ และชีวิตในปรโลก ขอให้ยึดถือคำสอนของครูบาอาจารย์ และของขวัญอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นขวัญกำลังใจ สร้างบุญกุศลให้เต็มที่ หนีบาปอกุศลให้ห่างไกลออกไปทุกที ทุกที อย่าให้กระแสบาปอกุศลตามทัน ให้หนีพ้นจนถึงที่สุดแห่งธรรม