คุณจิราพร อินทรผดุง มีอาชีพขายข้าวสารอยู่ที่ตลาดไท ได้ทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวและได้รับพระมหาสิริราชธาตุไปแล้ว คุณจิราพร นำพระคล้องคอติดตัวไว้เสมอ ใครๆ ที่เห็นพระของคุณจิราพรแล้ว ก็จะพากันชมว่า องค์พระสวยมาก

วันหนึ่งมีลูกค้า ๒ คน เป็นน้าสาวกับหลานชายมาซื้อข้าว เมื่อหลานชายเห็นพระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุของคุณจิราพร ก็ชมว่า สวยมาก ถามว่าเป็นพระที่ทำมาจากอะไร และขอมาดูใกล้ๆ คุณจิราพรจึงถอดให้ดู เมื่อหลานชายของลูกค้าดูแล้วก็ส่งให้น้าสาวดูบ้าง

พอน้าสาวจับองค์พระเท่านั้น เกิดอาการขนลุกที่แขนขึ้นมาทันที และ ขนลุกตั้งอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งได้ส่งองค์พระคืนคุณจิราพร อาการดังกล่าวจึงหายไป หลานชายพูดปรารภกับน้าสาวว่า อยากทำบุญสร้างองค์พระ และอยากจะได้พระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุไว้บูชา พร้อมทั้งขอยืมองค์พระจากคุณจิราพรไปทำการอธิษฐานจิตตามที่คุณจิราพรแนะนำ เพื่อให้ได้เงินมาทำบุญไวๆ เมื่ออธิษฐานเสร็จ หลานชายก็ได้ส่งพระมหาสิริราชธาตุให้น้าสาวได้อธิษฐานบ้าง พอน้าสาวจับองค์พระ ก็เกิดอาการขนลุกขึ้นมาอีก

คุณจิราพรคิดว่า เนื้อธาตุขององค์พระมหาสิริราชธาตุนี้ ต้องมีฤทธิ์ มีพลังทำให้เกิดปฏิกิริยาให้คนที่ได้สัมผัสรู้สึกได้ นอกจากนั้นยังได้พบอานุภาพ ดึงดูดทรัพย์ได้เป็นอัศจรรย์ คือ

คราวหนึ่ง คุณจิราพรต้องรีบส่งเงินเพื่อใช้หนี้ เป็นจำนวนเงิน ๕ หมื่นบาทเศษ แต่คุณจิราพรมีเงินอยู่ขณะนั้นเพียง ๔๒,๐๐๐ บาท เมื่อขอยืมเงินจากน้องสาว น้องก็ไม่มีให้ยืม คุณจิราพรจึงนึกอธิษฐานจิตขอพรจากพระมหาสิริราชธาตุ ขอให้ขายข้าวสารได้โดยเร็วเป็นอัศจรรย์ เพื่อจะได้นำเงินมาใช้หนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากมาก เพราะในระยะนั้นกิจการค้าข้าวสารไม่ดีเลย

แต่เมื่ออธิษฐานจิตเสร็จ มีทหารหญิงผู้หนึ่งเดินเข้ามาสั่งซื้อข้าวสารจำนวนหนึ่งหมื่นบาท แต่ยังขนข้าวไปได้ไม่หมด ขอฝากไว้ที่ร้านก่อน แต่ก็ได้ชำระเงินให้ครบทั้งหมด ซึ่งเป็นเรื่องอัศจรรย์ เพราะตามธรรมดาแล้ว ลูกค้าที่ยังขนข้าวไปไม่หมดนั้น จะไม่ยอมจ่ายเงินเต็มจำนวนไว้ให้ จะจ่ายแค่บางส่วนเท่านั้น

และในวันหนึ่ง มีลูกค้าคนจีนที่มีความรู้เรื่องการดูลักษณะสิ่งต่างๆ มาเห็นพระมหาสิริราชธาตุของคุณจิราพรเข้า ลูกค้าคนจีนคนนั้นก็ชมว่า องค์พระสวย แล้วพูดว่า "พระองค์นี้เป็นพระตาทิพย์นะ ให้พรได้ เวลาพูดขอสิ่งใดกับท่านนั้น ต้องใช้คำพูดดีๆ พูดด้วยคำไพเราะ แล้วจะได้สิ่งดีๆ ตามที่ขอ" เขาพูดโดยที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยทราบเรื่องพระมหาสิริราชธาตุมาก่อน

ลูกค้ารายสุดท้ายที่มาเล่าให้ฟัง เขามีอาชีพขายน้ำผลไม้กระป๋องอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งย่านรังสิต วันหนึ่งติดธุระ จึงให้หลานชายอายุ ๑๒ ขวบ มานั่งขายแทน บังเอิญหลานชายมองเห็นหนังสืออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ ถูกขยำทิ้งอยู่ในถังขยะ จึงหยิบมาคลี่อ่าน และได้สวดบทสรรเสริญตามที่พิมพ์ไว้ในหนังสือจนจบ ทันใดนั้นเองก็มีผู้คนเข้ามาซื้อน้ำผลไม้เต็มไปหมด ขายได้จนหมดตู้ ทั้งที่ทุกๆ วันขายไม่เคยหมด

เมื่อลูกค้าคนนี้กลับจากธุระ มาถึงที่ร้านที่หลานช่วยขายแทนอยู่ เห็นของขายได้หมดตู้และเห็นหลานกำลังนั่งทำสมาธิอยู่ รู้สึกแปลกใจมาก เมื่อสอบถามดูจึงทราบว่า ได้สวดมนต์บทสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุตามในหนังสือที่เก็บได้จากถังขยะ ซึ่งพอเห็นหนังสือแล้ว รู้สึกอยากจะทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวทันที คุณจิราพรจึงให้คำแนะนำ และให้ใบกรอกรายละเอียดสำหรับสร้างพระแก่ลูกค้าคนนี้เพื่อได้ทำบุญตามความตั้งใจ

อานุภาพเรื่องสุดท้ายที่คุณจิราพรเล่านี้ น่าสนใจมาก จากในเรื่องแสดงว่าเด็กอายุ ๑๒ ขวบหลานชายเจ้าของร้านขายน้ำผลไม้กระป๋อง เป็นเด็กที่มีบุญ บุญในตัวบันดาลให้เห็นและหยิบหนังสืออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุมาอ่าน ทำให้ได้สวดบทสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุ และทำให้มีโอกาสได้สร้างพระธรรมกายประจำตัว

ตรงกันข้ามกับผู้ที่ขยำหนังสือทิ้ง นอกจากจะหมดโอกาสทำบุญแล้ว ยังเพิ่มบาปอกุศลให้ตัวเองด้วยการทิ้งหนังสือที่ชักชวนผู้คนให้มาสร้างบุญกุศล ทำให้เอกสารสูญไปเปล่า ผิดวัตถุประสงค์และเจตนาอันดีของผู้จัดทำ ผลแห่งการกระทำนี้ย่อมส่งผลกับผู้กระทำ ทำให้ไม่ได้รับความร่วมมือในการทำกิจการใดๆ ของตนเองทั้งในภพชาติปัจจุบัน และในอนาคต