ดิฉันเข้าวัดเมื่อปีพ.ศ.๒๕๒๙ ตอนนั้นยังทำงานอยู่ เป็นผู้ช่วยสมุห์บัญชีอยู่ที่โรงแรมมณเฑียร โดยทราบจากโทรทัศน์ที่ประกาศว่า จะมีวันรวมน้ำใจไทยทั้งชาติในวันเกิดในหลวง แต่ก็ไม่รู้จักรู้แต่ว่าไปขึ้นรถที่อนุสาวรีย์ แต่ก็ไม่รู้อีกว่ารถจอดตรงไหน ขึ้นรถมาถึงวัดก็ลงหน้าโบสถ์ รู้สึกเลยครั้งแรกก็ประทับใจว่าชอบมาก เป็นวัดที่สงบ ร่มรื่น แล้วก็สะอาด เป็นระเบียบ แล้วก็มีความรู้สึกเหมือนกับสิ่งที่เราหามาตั้งนานแล้ว ก็มาตลอดเลยตั้งแต่นั้นมาก็ทำงานทางโลก ๖ วัน จันทร์ถึงเสาร์ และวันอาทิตย์ก็จะไปวัดตลอด
พอดีเพื่อนของสามีชื่อจีรศักดิ์ เขาจบปริญญาโทเมืองนอก แต่ว่าเขาเล่นการพนันมาตลอดชีวิต เขาก็มาชวนไปสนามม้า ก็มีคนละแสนสองแสน แล้วก็ไปรับแทง แต่ว่าเราต้องจำแม่น เพราะว่าจดไม่ได้ แล้วในก๊วนนี้ก็เป็นผู้ชายหมด มีพี่คนเดียวที่เป็นผู้หญิง เล่นจนตำรวจเขาจับได้ในสนามม้า แต่เราก็ไม่รับเพราะไม่มีหลักฐาน ก่อนเข้าวัด ชี
วิตทุกอย่างก็คืออบายมุขล้วนๆ มีทั้งม้า มวย หวย ไพ่ การพนันทุกชนิด แล้วก็กินเหล้า เล่นงวดหนึ่งประมาณ ๗-๘ แสน เล่นจนเราเป็นเจ้าแม่หวย เพื่อนเขาบอกว่า เอ๊ะ ที่บ้านเราจุดธูปทีไร มันก็ออกเป็นเลขหวยทุกที มันก็ออกเป็นเลขหวยทุกที เขาก็จะมาขอดู พอเสร็จแล้วเขาแซวบอกว่าไม่ต้องทำงานแล้วแหละ เขาบอกจาดออกงานไปเลย แล้วก็ไปเปิดศาลอยู่ข้างบ้าน
ตอนนั้นเราก็ไม่รู้อีกแหละว่า มันกรรมทันตา เล่นม้านี่ไม่เคยได้นั่งเลย อยู่ในสนามม้านี่ก็วิ่งเหมือนม้าตลอด เพราะว่ามันต้องวิ่งไปสืบ ม้าตัวไหนจะสู้ไม่สู้ แล้วก็วิ่งไปแทงที่จุด วันหนึ่งกินน้ำ ๒๐ แก้ว ก็ไม่หายหิว พอบางทีม้ามันก็มาตายอยู่ตรงหน้าเราเลย เพราะว่าเขาโด๊ปยา
แต่ไพ่นี่เล่นก่อนอยู่แล้ว ที่เลิกได้เพราะมาเจอวัด แต่ว่ายังไม่รู้ซึ้งอะไรมากมาย แต่ก็เริ่มว่าจะทำความดีโดยที่มาวัดทุกอาทิตย์ ได้ฟังหลวงพ่อธัมมชโยท่านสอน จนกระทั่งได้พบหลวงพ่อทัตตชีโว ท่านไปเทศน์ที่โรงพยาบาลในอำเภอสัตหีบ จึงได้มีโอกาสไปกราบท่านที่บ้านพักในกรมทหาร ก็เลยกราบเรียนถามท่านว่า หลวงพ่อลูกเป็นอะไร ทำไมลูกถึงติดเล่นหวย
หลวงพ่อท่านก็หัวเราะ แล้วท่านก็บอกว่า ก็เอ็งไม่ได้เล่นมาชาตินี้ชาติเดียว เอ็งเล่นมาไม่รู้กี่ภพกี่ชาติแล้ว หลวงพ่อว่าเลิกได้ก็เลิกเสียนะลูก มันติดตัวเราข้ามภพข้ามชาติ พอได้ยินคำนี้ก็เลิกเด็ดขาดทุกชนิดเลยไม่เล่นอะไรทั้งสิ้นเลยธิวันละ ๑๒ ชั่วโมง ถือศีล ๘ พอวันที่ ๓ ก็ได้เข้าถึงดวงปฐมมรรค น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง แล้วก็บอกกับตัวเองทันทีว่า ตลอดชีวิตที่เราเสาะแสวงหามา จะกินของอร่อยขนาดไหน ทุกที่ที่เราไปเที่ยวมา จะเล่นอะไรทั้งหมด มันคือความเพลิน แต่อันนี้คือความสุขที่แท้จริง รู้เลยว่ามันเย็นกาย เย็นใจ เหมือนกับที่เราหามาตลอดชีวิต แล้วก็บอกกับตัวเองเลยว่า เราได้แค่นี้นิดหนึ่งแค่นี้ เรายังมีความสุขขนาดนี้เลย แล้วพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านขนาดไหน ทำไมท่านถึงไม่ไปองค์เดียว ทำไมท่านต้องมาห่วงชาวโลก ความรู้สึกมันเกิดขึ้นมาเองอย่างนั้นเลยนะคะ
ซื้อรถทัวร์ แล้วก็เวลาหลวงพ่อจะให้คนมาปฏิบัติธรรม จะได้ไม่ต้องไปเช่ามันแพง" ไม่นานเท่าไหร่ เราก็มีโอกาสได้ไปซื้อที่แปลงหนึ่ง แล้วก็โดยที่ไม่มีเงินเลย ตอนนั้นรู้เลยว่าด้วยบุญ แล้วเราก็ได้รถทัวร์มาในช่วงปีนั้นเอง ก็รู้เลยว่านี่ไม่ใช่ของเราหรอก เป็นรถของพระศาสนา เอาไว้ใช้สร้างบารมีเพราะว่าคนอย่างเราจะมีปัญญาไปได้เหรอ แล้วก็ทำหน้าที่โดยการพาคนมาวัดวันอาทิตย์ต้นเดือน เพราะรู้ว่าบูชาข้าวพระนี่สำคัญ โดยไม่ได้เก็บเงินค่ารถ จนกระทั่งก็ทำหน้าที่มาเรื่อยๆ เปิดบ้านปฏิบัติธรรม ก็จนในที่สุดก็ได้มาพบกับคุณจู่ ก็เริ่มทำงานเป็นทีมกันขึ้นมา พอตอนหลังก็ขออนุญาตหัวหน้าที่ศาลาว่าการเมืองพัทยา ท่านก็อนุญาต ก็เลยได้ไปนั่งสมาธิที่ศาลาว่าการเมืองพัทยา จนกระทั่งบุญเต็มเปี่ยมกัน มีคนมานั่งที่ศาลาว่าการถึง ๔๐๐ คน จนได้มีศูนย์กัลยาณมิตรในปัจจุบันต่อมาได้มีโอกาสไปกราบหลวงพ่อที่ศาลาดุสิต หลวงพ่อให้พระธรรมกายองค์ใหญ่สีทอง แล้วท่านก็ให้พรว่า "ต่อไปนี้พัทยาจะสว่างไสว เป็นธรรมกายสีทอง" โดยที่ตอนนั้นเราก็ยังนึกไม่ออก เพราะว่ามันเป็นแหล่งโลกีย์ เป็นเมืองอบายมุข แต่มาปัจจุบันนี้เราเข้าใจแล้วนะคะ ยิ่งมาถึงวันนี้รู้แล้วว่า ที่หลวงพ่อให้พรนั้น เป็นจริงแน่นอน เราทำอย่างนั้นได้แน่นอนพอมาถึงปี พ.ศ.๒๕๓๙ ก็เริ่มทำงานเป็นทีมที่ใหญ่ขึ้น เพราะหลวงพ่อท่านให้บุญใหญ่เราตลอดทั้งปี เริ่มตั้งแต่วันมาฆบูชา จากการที่เราพาคนมาแค่ ๒ คันรถ ก็พอทำงานเป็นทีมปุ๊บก็เป็น ๒๕ คัน แล้วก็พอวันวิสาขะ ก็เป็น ๓๕ คันร
ถ ทั้งปีมี ๘, ๙ งานบุญใหญ่ จนมาถึงวันตอกเสาเข็มวิหารหลวงปู่ถึง ๖๐ คันรถทัวร์ แสดงให้เห็นว่า ถ้าเราทำงานเป็นทีมนี้ มันจะมีพลังมาก ไม่เหมือนกับเราทำคนเดียว แล้วทุกอย่างก็สำเร็จได้ ไม่ยากเลย
เราก็เห็นมหาเศรษฐีที่เข้าวัด เขาทำบุญกันคนละมากๆ โดยที่ไม่ได้ประกาศเลย ไม่ได้ทำเพื่อเอาหน้า แต่เราคิดว่าเราไม่มีกำลังทรัพย์ขนาดนั้น แต่เรามีกำลังใจนี่แหละ ที่จะทำความดี ก็ทำหน้าที่ผู้นำบุญ
จากการทุ่มเทในการทำหน้าที่ จนได้เจออานุภาพบุญ บุญนี่เราพิสูจน์ได้ด้วยเหตุผลจริงๆ เพราะว่าจากชีวิตเราที่ไม่น่าจะมายืนอยู่ ณ จุดตรงนี้ได้เพราะสิ่งที่เราเคยทำ มันเป็นบาป บาปทั้งนั้น ก็คือตกนรกแน่นอน แต่ว่าตอนนั้นไม่ใช่ไม่ทำบุญนะคะ บุญก็ทำควบคู่มาตลอด แต่ไม่เคยรู้เรื่องนั่งสมาธิ ทรัพย์ที่ได้ตอนที่เราเล่นการพนันนี่เยอะมาก แต่ไม่เคยอยู่เลย ได้มาก็หมดไป อย่างไรเล่นหวย พอได้มาก็เลี้ยงเขาหมด ได้ม้าก็มาเสียหวย ได้หวยก็ไปเสียม้า คือมันเป็นเงินร้อน มันจะไม่อยู่กับเราเลย เพราะมันได้บนความลำบากของคนอื่นเขา แต่พอมาปัจจุบันนี้ค่ะ เราได้เป็นชีวิตที่เป็นครอบครัวธรรมกายนะคะ เพราะว่าเข้ากันหมดทั้งครอบครัวเลย มีลูกชาย ๑ คน ก็เข้าวัดตั้งแต่เล็ก ปิดเทอมก็จะบวช จนกระทั่งปีนี้เขาจะจบมหาวิทยาลัยแล้ว เขาไม่เคยทำความเดือดร้อนอะไรให้เลยนะคะ แล้วบุญก็จะคอยหล่อเลี้ยงเขาอยู่ตลอด โดยที่เราไม่ต้องห่วงกังวล เราทำหน้าที่ของกัลยาณมิตรได้อย่างเต็มที่
จากการที่ทุ่มเท โดยไม่ยุ่งกับงานทางโลก ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๔ โดยลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการโรงแรมแอสโธเรียที่พัทยา ตั้งใจว่าจะอุทิศชีวิตให้กับพระศาสนา เพราะเห็นความเหนื่อยยากของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่สอนให้เราทำบุญ ให้ถือศีลแล้วก็นั่งสมาธิ ไม่หนีไปอยู่ตามป่าตามเขา เพื่อจะบรรลุได้เร็ว
แต่ว่าหลวงพ่อท่านต้องเหนื่อยที่ต้องมาสอนเรา เริ่ม ก.ไก่ เป็นเวลา ๓๐ ปีแล้ว โดยที่คนที่ไม่รู้ก็จะว่าสารพัดว่า หลวงพ่อเป็นพระแล้วทำไมไม่สมถะ ต้องเอาอะไรใหญ่โตอะไร เราเห็นถึงจุดตรงนี้ว่า หลวงพ่อยอมนั่งให้คนว่าอะไรขนาดนี้ ก็เพื่อลูกๆ รักชาวโลก อยากให้ชาวโลกได้พ้นทุกข์ ก็เลยคิดว่าเราจะอุทิศชีวิตให้พระพุทธศาสนา เหมือนกับที่หลวงพ่อได้ให้ชีวิตใหม่แก่เรา เพราะว่าเราได้หลุดพ้นจากอบาย หลวงพ่อให้ชีวิตใหม่ทางธรรมกับเรา
เพราะเวลาของเราเหลือน้อยแล้ว ที่เราผิดพลาดมาตลอดที่อยู่ในทางโลก เราทำงานให้กับทางโลกมาตลอด เงินก็ไม่เคยเหลือเลย หามาได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ ก็เลยตั้งใจเลยจะทำหน้าที่กัลยาณมิตรเต็มที่ โดยไปหาใครที่เขามีความทุกข์ หรือเขาโทรมาหาเรา เราจะมีเวลาให้เขาตลอดเวลา แล้วก็ชวนเขาขึ้นมาปฏิบัติธรรมสวนบัว ก็เหมือนกับช่วยชีวิตให้เขาได้รอดจากความตาย บางคนจะฆ่าตัวตายก็มี
จากการที่เราสะสมบุญอย่างนี้ บุญก็ส่งผลมาตลอด มาถึงปัจจุบันนี้เห็นได้ชัดเลยว่า จากการที่เมื่อก่อนเราทำงานเหนื่อยยาก อยากได้เงินเยอะๆ อยากประสบความสำเร็จคือสูงสุดทางตำแหน่งหน้าที่การงาน ทำงานวันหนึ่งมากกว่า ๒๐ ชั่วโมง บางทีได้นอนแค่ ๒ ชั่วโมง แต่ปัจจุบันนี้เราเหมือนไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะมีรถทัวร์ แต่ว่าเป้าหมายจริงๆ ของเราแล้ว บอกได้เลยว่าเราไม่ได้ทำเพื่อธุรกิจทางโลก ไม่ได้ทำเพื่อหวังผลกำไร แต่ทำเพื่อสร้างบารมี เพื่อขนคนไปนิพพาน
เพราะฉะนั้นถ้าเมื่อไหร่ตรงกับงานของวัด มีงานของพระพุทธศาสนา เราจะไม่ได้ให้เขาเช่ารถในทางโลก แต่ว่าถ้าไม่ตรงกับงานวัด เราก็จะให้เขาเช่า แต่ก็จะเจอข้อสอบตลอดว่า เวลาเราจะรับบุญกับทางวัด จะพาพระไปปฏิบัติธรรม ก็๋จะต้องมีงานมาให้เรา ถ้าเกิดไปงานนี้คุณได้เงินถึง ๓ หมื่น ๔ หมื่นเอาไหม แต่เราตั้งมโนปณิธานไว้ว่าไม่เอา เราเอาบุญก่อน และที่เราไม่เห็นแก่เงิน ไม่เห็นแก่ความโลภ เอาบุญมาตลอดนี้ บางทีเราหมุนเงินไม่ทัน มีเงินไม่พอที่จะจ่ายค่าน้ำมันรถ แต่ถึงเวลาที่จะรับบุญก็จะมาพอทุกครั้ง จนปัจจุบันนี้
เรียกว่างานหลักของเราคือ ผู้นำบุญนะคะ งานรองก็คือ บริหารรถทัวร์ไป และกล้าพูดเลยค่ะว่า เป็นบริษัทเดียวในโลกก็ว่าได้ ที่ไม่เคยออกไปหางานเลย งานเข้ามาตลอด แล้วก็ไม่ต้องทำด้วย เพราะเราได้บริวารที่ดีๆ เงินก็จะมาตลอด ทำนิดเดียวได้เยอะ
เหมือนที่หลวงพ่อพูดไว้ว่า บุญจะดึงดูดแต่สิ่งที่ดีๆ มาหาเราเพราะเดี๋ยวนี้ทำแต่เรื่องบุญตลอด เป็นผู้นำบุญตลอด ก็มีเงินเข้ามาตลอดเลย
มีงานบุญอยู่ครั้งหนึ่ง ซึ่งเราก็ลุยเรื่องบุญ ออกไปชวนคนที่ว่าจะมาวัด พอรถเราเลี้ยวเข้าซอยบ้าน ก็มีรถตู้วิ่งไปเส้นทางพัทยาเหนือ มันถอยกลับมาชนเข้าตรงเราเต็มที่เลย แต่ใจเราจดอยู่กับองค์พระตลอดเวลา แทนที่จะชนเข้าตรงตัวประตูหน้าตรงที่เรานั่งอยู่ 
กลับไปชนประตูหลัง ประตูหลังบุบเข้าไปเลย รถเบนซ์บุบเข้าไปเลย เสร็จแล้วก็ไม่สนใจอีก เราก็ลุยกับงานบุญของเราไปก่อน พอเสร็จแล้วก็ไม่ได้ดูเรื่องรถหรอก อันนี้เป็น case ทึ่งที่สุดตั้งแต่เกิดอานุภาพบุญ ไม่เคยเห็นเท่ากับครั้งนี้ด้วยตัวเอง ปรากฏว่ารถมีสภาพปกติไม่มีรอยบุบเลย เป็นไปได้อย่างไร เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่นา เอารถไปล้างดูสิอะไรอย่างนี้ว่า เออ รถมันไม่บุบจริงๆ มันเป็นไปได้ไง สงสัยเทวดาเขาสงสาร เงินมีเท่าไหร่ เราเปลี่ยนเป็นบุญหมด เราไม่มีเงินกับตัว อานุภาพบุญนี่จะส่งผลเหมือนที่หลวงพ่อบอกจริงๆ ว่าบุญจะอยู่ฉากหลัง ความสุข ความสำเร็จทั้งปวงตรงกับคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า เราทำบุญถูกเนื้อนาบุญ เพราะพระที่วัดนี้ปฏิบัติ เรากราบไหว้ได้อย่างสนิทใจ เป็นเนื้อนาบุญที่ให้เรามาเก็บเกี่ยวบุญ แล้วอยากจะขอฝากข้อคิดว่า ถึงแม้เราจะไม่มีทรัพย์มากมายเหมือนมหาเศรษฐีทั่วไป แต่เราก็สามารถทำหน้าที่ผู้นำบุญ โดยการนำข่าวบุญที่จะสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ไปบอกให้ญาติสนิทมิตรสหาย คนทั่วไปได้ทราบว่าสิ่งนี้สำคัญอย่างไร แล้วที่สำคัญที่สุดก็คือ เป็นประโยชน์กับตัวเราและจะเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับพวกเราทุกคน ไม่เฉพาะชาตินี้ แต่จะเป็นเสบียงติดตัวเราข้ามภพข้ามชาติ
