เรื่องที่ ๑๒๖สาวสวยในชุดสีทอง
คุณพรพิมล เดชประภัสสร อาชีพค้าขาย อยู่บ้านเลขที่ ๓๕ ถนนนวลสกุล จังหวัดยะลา เล่าว่า เข้าวัดวันทอดกฐิน และ ทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว ปี ๒๕๓๙ ต่อจากนั้นได้มาร่วมบุญใหญ่ทุกครั้ง ตลอดจนให้ลูกชายมาเข้ารับการอบรมธรรมทายาท และอุปสมบทหมู่ภาคฤดูร้อนทุกปี พยายามสร้างครอบครัวให้เป็นครอบครัวธรรมกาย และทำหน้าที่ผู้นำบุญอย่างเต็มที่ชีวิตปกติใส่บาตรทุกวัน และทุกคืน วันอังคารถึงวันศุกร์ จะชักชวนสาธุชนให้ไปสวดมนต์ ปฏิบัติธรรมที่ศูนย์กัลยาณมิตรแก้วยะลา เป็นประจำ ไม่ว่าจะมีฝนตกมากน้อยอย่างไร ก็ไม่เคยขาด และถ้าหากมีพระ อาจารย์จากวัดพระธรรมกายมาสอนปฏิบัติธรรมที่ศูนย์
ตั้งแต่เข้าวัดปฏิบัติธรรมดังที่กล่าว มาแล้ว ชีวิตและอาชีพการงานดีขึ้นอย่างเป็นอัศจรรย์ จึงรู้สึกเชื่อมั่นในอานุภาพของการทำบุญมาก โดยได้พบตัวอย่างเช่น เมื่อทำบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวจารึก ชื่อให้คุณยาย ซึ่งได้เสียชีวิตไปนานหล
และพอสร้างองค์พระอุทิศให้แม่ของสามีที่เสียชีวิต ไปแล้วก็ทำนองเดียวกัน ผู้ตายมาเข้าฝันเป็นสาวสวยแต่งกายด้วยชุดสีเหลืองทอง มีลายกนกสวยงาม ใบหน้าท่าทางมีความสุขมาก ซึ่งน่าจะหมายถึงผู้นั้นอยู่ในสุคติโลกสวรรค์ ผู้ตายเมื่อได้รับผลบุญที่ญาติอุทิศให้ ย่อมอนุโมทนา บุญก็เกิดขึ้นกับตัว สมบัติอันเป็นทิพย์ก็บังเกิดขึ้นตามอำนาจแห่งบุญนอกจากนั้นคุณพรพิมลยังได้สร้างองค์พระที่ แกนกลางและองค์พระภายนอกมหาธรรมกายเจดีย์ บูชาธรรมครูบาอาจารย์ และได้รับพระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุกรอบพญานาคสีทองไปบูชา ได้ตั้งใจสวด สรรเสริญ ทำสมาธิอยู่เสมอ ทำให้ได้รับโชคลาภอยู่เสมอๆส่วนลูกจ้างทำงานบ้านของคุณพรพิมลป่วยหนัก รับประทานอาหารไม่ได้ นอนซมอยู่หลายวัน พาไปโรงพยาบาล แพทย์รักษาแล้วไม่หาย คุณพรพิมลจึงได้ลองนำพระมหาสิริราชธาตุแช่ลงไปในน้ำ และสวดสรรเสริญและทำสมาธิอธิษฐานจิตขอพร ให้น้ำนั้นเป็นน้ำมนต์ และนำน้ำนั้นมาให้ดื่มบ้าง เช็ดตัวบ้าง จนในที่สุดก็หายป่วยเป็นอัศจรรย์คุณพรพิมลได้กล่าวจบท้ายไว้ว่า "ขอเชิญชวนผู้ที่ยังไม่ได้สร้างพระธรรมกายประจำตัว ให้รีบมาสร้าง หากช้าไป มีผู้เป็นเจ้าภาพสร้างครบจำนวนแล้ว จะเสียใจไปตลอดชีวิต เงินนั้นหาเมื่อใดก็หาได้ แต่การที่จะได้ร่วมสร้างมหาธรรมกายเจดีย์มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น สร้างพระ คือการสร้างคนดีให้สังคม ใช้เงินให้เป็นประโยชน์สร้าง ปูชนียสถาน มีอายุนานเป็นพันๆ ปี ทำประโยชน์ให้แก่ส่วนรวม ลูกหลานในวงศ์ตระกูลเดียวกัน ย่อมภูมิใจที่ปู่ย่าตายายได้สร้างสิ่งสำคัญของโลกเอาไว้ ให้คนทั้งโลกได้มา กราบไหว้บูชาสันติสุขอันไพบูลย์จะบังเกิดขึ้นแก่มวลมนุษยชาติทั่วโลก ความปีติเบิกบานในบุญ ความเจริญรุ่งเรืองของชีวิต จะมีแก่ผู้ที่ร่วมสร้างตลอดไป ตราบวันเข้าสู่พระนิพพาน"
