เรื่องที่ ๒๐๔ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

          การระลึกนึกถึงคุณของพระมหาสิริราชธาตุ ซึ่งเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้านี้ ทำให้แคล้วคลาดจากอันตราย และประสบแต่สิ่งดีๆ

 

คุณสุรศักดิ์ คล้ายมณี อยู่ที่ตำบลสำโรง อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ เรียนจบปริญญาตรีวิศวกรรมเครื่องกล เทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี เล่าว่าเมื่อ ๙ ปีที่แล้ว เคยไปทำบุญงานกฐินคุณยายอาจารย์ เวลานั้นเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ รู้สึกชอบในความสะอาดและร่มรื่นมาก จากนั้นไม่ได้ไปอีกเลย มาเริ่มเข้าวัดอย่างจริงจังเมื่อวันเสาร์ที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ ซึ่งตรงกับวันคล้ายวันเกิดครบรอบ ๑๑๔ ปี หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ และได้ทำบุญต่างๆ กับทางวัดเรื่อยมา รวมทั้งบวชเป็นอุบาสกแก้วด้วย ได้เห็นเหตุการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว รวมถึงเวลานี้ (มีนาคม)ถึง ๖ ครั้ง ได้พบเรื่องราวอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุดังนี้คือ
 

คุณสุรศักดิ์ คล้ายมณี กับคุณแม่ และรถโตโยต้า คันที่ใช้เป็นประจำ

เรื่องแรก วันที่ ๕ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ ขณะที่คุณสุรศักดิ์เดินลงมาจากห้องนอน พบว่าคุณแม่ซื้อหนังสือพิมพ์มาวางไว้ ๑ ฉบับ ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติอย่างยิ่ง เพราะที่บ้านไม่เคยซื้อ ทั้งร้านขายก็อยู่ไกลมาก สิ่งที่คุณสุรศักดิ์เห็นเป็นเรื่องแรกเมื่อเปิดอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นก็คือ ภาพเชิญชวนผู้คนให้ไปทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว ในวันที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ วันปิดยอดองค์พระภายนอกมหาธรรมกายเจดีย์ อ่านแล้วรู้สึกอยากทำบุญขึ้นมาเต็มที่ จึงโทรศัพท์ถามรายละเอียด และได้ทำบุญสร้างองค์พระสมใจ

การที่คุณแม่ซื้อหนังสือพิมพ์มาวันนั้น คุณสุรศักดิ์ไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องบังเอิญ ต้องเป็นด้วยอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุตามหาเจ้าของบุญ จึงดลใจให้ผู้เป็นแม่คิดอยากซื้อพอดี และเขาได้อ่านพบเรื่องของทางวัด ตลอดจนเกิดแรงบันดาลใจให้เข้าวัดอย่างจริงจัง

เรื่องที่สอง เป็นเหตุการณ์หลังการบวชเป็นอุบาสกแก้ว ราวต้นเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๔๒ คุณสุรศักดิ์ได้รับพระมหาสิริราชธาตุแล้ว ยังได้รุ่นพิชิตมารอีกองค์หนึ่งด้วย เมื่อได้มาแล้วก็หมั่นสวดสรรเสริญท่านอยู่ตลอด ขับรถไปไหนมาไหนก็ขออานุภาพของท่านคุ้มครอง วันเกิดเหตุขับรถไปเที่ยวสวนหลวง ร.๙ มีเพื่อนนั่งไปด้วย กลับออกจากที่นั่นใกล้ค่ำ เมื่อออกมาถึงถนนเป็นเวลามืด คุณสุรศักดิ์จะขับรถข้ามไปฝั่งตรงข้าม จึงต้องเปลี่ยนเลน มองไปทางเลนขวาดีแล้ว ถนนว่างตลอดไม่มีรถ จึงหักรถ กำลังอยู่ระหว่างคร่อมเลน ก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะมีเสียงเบรคของรถคันหลังดังสนั่นหวั่นไหว มองดูแล้วเหมือนจะต้องชน เข้าตรงที่นั่งคนขับ คุณสุรศักดิ์นึกถึงพระมหาสิริราชธาตุ ภาพของท่านยังตั้งอยู่หน้ารถ ทันใดนั้นรถคันหลังก็หยุดกึกลงในทันทีทันใด ในระยะกระชั้นชิดอย่างไม่น่าเชื่อ
  เมื่อเพื่อนต่อว่า ว่าทำไมไม่เห็นรถหลังวิ่งมาหรือ คุณสุรศักดิ์ก็ยืนยันว่า มองแล้วถนนโล่งจริงๆ เจ้าตัวยืนยันว่า การเข้าวัดทำบุญ และการระลึกนึกถึงคุณของพระมหาสิริราชธาตุ ซึ่งเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้านี้ ทำให้แคล้วคลาดจากอันตราย และประสบกับสิ่งดีๆ

เรื่องแรก ที่คุณสุรศักดิ์คิดว่า คงเป็นบุญตามหาเจ้าของ ทำให้คุณแม่ซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น เข้าใจว่าคงเป็นจริงตามนั้น ไม่ใช่เหตุบังเอิญ บางคนเก็บหนังสืออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ ที่มีคนทิ้งมาอ่าน อ่านแล้วอยากทำบุญ บางคนแค่เห็นรูปที่เป็นกระดาษก็อยากได้ บางคนฝันเห็น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญทั้งสิ้น เป็นด้วยบุญเก่าที่เคยกระทำร่วมกับหมู่คณะกันมาในอดีตบันดาลให้ได้ทราบข่าว จะได้ร่วมสร้างบุญใหม่ในชาตินี้ด้วยกัันอีก คนที่ไม่เคยสร้างบุญไว้ด้วยกัน แม้ให้มีคนมาชักชวนก็ไม่มีศรัทธา บางทียังพาลโกรธเกลียดเอาด้วยซ้ำ คนเราจะมีชีวิตเจริญก้าวหน้าต้อง

๑.อยู่ในสถานที่ดี คือทำมาหากินสะดวก ไม่มีโจรผู้ร้าย มีสถานที่ให้ประโยชน์อื่นๆ เช่น โรงเรียน โรงพยาบาล ฯลฯ

๒.มีผู้คนแวดล้อมเป็นคนดี เรียกว่ามีกัลยาณมิตรคอยชี้ทางถูกต้องให้ปฏิบัติ

๓.ตั้งตนไว้ดี ตัวเองก็ต้องเป็นกัลยาณมิตรชั้นเยี่ยมให้ตนเอง คือสอนตนเองได้ เพราะใครก็สอนได้ไม่ดีเท่าตนเอง

๔.มีบุญเก่าที่เคยทำไว้ในอดีต ทั้งชาตินี้ ชาติก่อน บุญจะเป็นกัลยาณมิตรผลักดันให้ทำความดีใหม่เพิ่มอย่างเต็มใจ

ส่วนเรื่องที่สอง คนเราเวลาเจอกรรมตามทัน จะต้องมีอุบัติเหตุแล้ว จะมองไม่เห็นเป็นคู่กรรม มองไปก็เห็นถนนว่าง มาทราบอีกทีก็ชนไปแล้ว ยังดีที่นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นพุทธานุสสติ ทำให้จิตเป็นมหากุศล มีบุญใหญ่เกิดขึ้นทัน ตัดรอนกรรมเก่านั้นให้อ่อนกำลัง เลิกส่งผล จึงรอดตัวไป