|
|
คุณสมชาย แก้ววิเชียร
พบแต่สิ่งดีๆ
ด้วยอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ
|
|
|
|
คุณสมชาย แก้ววิเชียร รับราชการเป็นครู ตำแหน่งอาจารย์ ๒ ระดับ ๖ โรงเรียนวัดหลักสี่พิพัฒน์ราษฎร์อุปถัมภ์ อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร เล่าว่า ได้พบอานุภาพบุญ และอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุรวม ๒ เรื่องดังนี้
เรื่องแรก เมื่อสมัยได้รับเหรียญปราบมารจากทางวัด คุณสมชายได้นั่งสมาธิตลอดคืน อธิษฐานจิตขอพรจากพระบรมพุทธเจ้า และหลวงพ่อวัดปากน้ำ ขอให้มีคนมาร่วมทำบุญสร้างเสาค้ำเจดีย์กับตนเองสำเร็จ รุ่งเช้ามีคนมาร่วมทำบุญด้วยจริงๆ ๑ แสนบาท เมื่อผู้นั้นทราบว่าจะทำบุญสร้างเสาสภาธรรมกายสากลด้วย อีกหนึ่งสัปดาห์ เขาก็มาร่วมทำบุญด้วยอีก ๑ แสนบาท ครั้นคุณสมชายพูดชวนเรื่องเสาค้ำธาตุธรรม เขาก็เต็มใจทำอีก ๑ แสนบาท รวมทั้งหมดทำบุญถึง ๓ แสนบาทในเวลาใกล้ ๆ กัน
เรื่องที่สอง คุณสมชายมีห้องพักในคอนโดมีเนียมแห่งหนึ่ง ทำเลไม่ดีนัก จึงไม่มีคนเช่า คุณสมชายจึงสวดสรรเสริญ อธิษฐานจิตขอพรพระมหาสิริราชธาตุ เพียง ๒ สัปดาห์ มีผู้มาขอซื้อ ได้ราคาดีถึง ๒ แสน ๖ หมื่นบาท คุณสมชายเชื่อมั่นว่า เป็นเพราะอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุแน่นอน ไม่น่าขายได้ แต่ก็ขายได้
สิ่งดีๆ ที่คุณสมชายพบทั้ง ๒ เรื่อง คุณสมชายรู้สึกแปลกใจว่าเหมือนเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่ความจริงแล้ว หากเข้าใจเรื่องของบุญ ซึ่งก็หมายถึงกรรมดีอย่างถ่องแท้ จะเห็นว่า สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดา อยู่ในเกณฑ์การทำงานของกรรม
คุณสมชายทำบุญไว้มาก ต่อเนื่องสม่ำเสมอตลอดมาตั้งแต่เข้าวัด ปี พ.ศ.๒๕๓๒ เป็นเวลาถึง ๑๐ ปี สั่งสมบุญด้วยกำลังทรัพย์ของตนเองยังไม่พอ ยังทำบุญด้วยเวยยาวัจจมัยกุศล ชักชวนผู้คนมาช่วยกันร่วมบุญอยู่เสมอ ยังมีเรื่องรักษาศีล และปฏิบัติภาวนา บุญทุกอย่างเหล่านี้ทับทวีมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นสมบัติละเอียดติดตัว เมื่อมีความปรารถนาสิ่งใดที่ไม่เกินกำลังบุญที่มีอยู่ ย่อมจะต้องประสบความสำเร็จโดยง่าย เปรียบเสมือนเศรษฐีมีเงินฝากอยู่ในธนาคารนับสิบๆ ล้านบาท ต้องการซื้อของราคาเป็นเรือนแสน ทำไมธนาคารจะไม่ยอมให้เบิกเงินเล่า ยิ่งเบิกมาแล้วนำมาทำบุญเพิ่ม ก็เหมือนนำมาทำกำไร ส่งฝากธนาคารเพิ่มอีกทอดหนึ่ง ธนาคารจริงในโลกมนุษย์ บางทีคนละประเทศ ก็เบิกเงินไม่ได้แล้ว แม้จะเป็นธนาคารยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็เพียงแค่ใช้จ่ายได้ทั่วโลก ถ้าเจ้าของเงินสิ้นชีวิต ก็หมดสิทธิ์เบิกเงินใช้
แต่หากเป็นธนาคารบุญ แม้เสียชีวิตแล้ว ไปเกิดที่ไหน ภพภูมิใด ก็เบิกใช้ได้ตลอด สมดังพระพุทธภาษิตว่า "ปุญญานิ ปรโลกัสมิง ปติฏฐา โหนติ ปาณินัน" บุญ เป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า