วัน คืน เดือน ปี ล่วงไปๆ มิได้ล่วงไปแต่วันคืนเดือนปีเปล่า
ชีวิตของเราล่วงตามวันคืนเดือนปีนั้นไปด้วย
ชีวิตที่เป็นอยู่ร้อยปี พอหมดไปเสียวันหนึ่งก็ขาดร้อยปีไปวันหนึ่งแล้ว ลดคืนหนึ่งผ่านร้อยปีไปคืนหนึ่งแล้ว หมดเสียวันกับคืนหนึ่ง ขาดร้อยปีไปวันกับคืนหนึ่งแล้ว อย่างนี้เรื่อยไป
เมื่อวันคืนเดือนปีล่วงไปเท่าไร ชีวิตก็หมดไปเท่านั้น ฯ
(กัณฑ์ที่ ๒๒ : ปัพพโตปมาคาถา ๒๘ มีนาคม พ.ศ.๒๔๙๗
จากหนังสือมรดกธรรมของหลวงพ่อวัดปากน้ำ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร)
