ฉายา ในคำวัดหมายถึง ชื่อที่เป็นภาษาบาลีหรือภาษามคธซึ่งพระอุปัชฌาย์ตั้งให้แก่พระภิกษุตอนทำพิธีอุปสมบท ถือเป็นชื่อในขณะที่เป็นพระภิกษุ
ฉายาที่พระอุปัชฌาย์ตั้งให้จะมีความหมายตามชื่อบ้าง ตามนามสกุลบ้างของผู้บวช หรือตั้งตามวันเกิด เช่น ผู้บวชชื่อมานิต ตั้งฉายาให้ว่า มานิโต ผู้บวชชื่อวินัย นามสกุล ทองคำ ตั้งฉายาให้ว่า สุวัณโณ ผู้บวชชื่อบุญ เกิดวันจันทร์ ตั้งฉายาให้ว่า ขันติธโร
ฉายานี้ จะเขียนต่อจากชื่อคล้ายเป็นนามสกุล เช่น พระมานิต มานิโต พระวินัย สุวัณโณ ก็ได้ จะใช้เรียกเป็นชื่อปกติ เช่น มานิโต พระสุวัณโณ ก็ได้
