สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๑๒๙
ใจต้องเป็นกลางๆ : พอเรานิ่งจริง ๆ บริสุทธิ์จริง ๆ ไม่ติดอะไรเลย ดูภาพภายในแบบธรรมดา ๆ เดี๋ยวก็จะเห็นชัด นิ่งในนิ่ง นิ่งในนิ่ง กลางจริง ๆ ปล่อยใจลงไปตรงกลาง ดูตรงกลางที่เดียว เป็นที่รวมข้อมูลของทุกสรรพสิ่ง ให้ดูเหมือนเราดูก้อนหิน ๑ ก้อน ต้นไม้ ๑ ต้น คน ๑ คน โดยปราศจากความคิดปรุงแต่ง ให้บริสุทธิ์จริง ๆ ใจต้องเป็นกลาง ๆ ไม่ติดอะไรเลย
เรื่องธรรมดา : เราเป็นคนธรรมดา ต้องทำแบบคนธรรมดา ต้องยอมรับว่า ความมืด ความเมื่อย ความฟุ้ง เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนจะต้องเจอ ไม่ใช่เป็นเรื่องแปลกเฉพาะเราอยู่คนเดียว ทุกคนต้องเจอทั้งนั้น เพราะฉะนั้น อย่าไปวิตกกังวลทุกข์ร้อน
ไม่ต้องแสวงหา : สบายตรงไหน เอาตรงนั้น ไม่ต้องแสวงหา และไม่ต้องเสียดายว่า เราสูญเสียอารมณ์ดี ๆ อย่างนั้นไป อารมณ์ดี มีเยอะ มีเหลือเฟือ ทำเฉย ๆ ดูเฉย ๆ เดี๋ยวจะมาอีก แล้วจะดีกว่าเดิม สบายตรงไหนเอาตรงนั้นไปก่อน หากเรารู้สึกมันเคว้งคว้าง หาจุดไม่เจอ ไม่ต้องแสวงหาจุด ชอบตรงไหน เอาตรงนั้น ไม่มีอะไรใหม่ให้ดู ก็ช่างมัน อย่างนี้เดี๋ยวได้ ไม่ยาก
คุณครูไม่ใหญ่
