สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๑๓๐
เราต้องใจเย็น ๆ : เราต้องยอมรับความไม่ได้ดั่งใจ แล้วเราจะได้ดั่งใจทุกครั้ง ถ้าเราไม่ยอมรับความไม่ได้ดั่งใจ เราก็จะไม่ได้ดั่งใจทุกครั้ง นึกให้นิ่งไม่ได้ ต้องนิ่งโดยไม่ต้องนึก เราต้องใจเย็น ๆ น้ำแข็งว่าเย็นแล้ว ลูกต้องเย็นกว่า ใจเย็น รอให้ได้ เราต้องยอมรับว่า เราควบคุมอะไรไม่ได้ทั้งหมด เหมือนเราส่องกระจก ก็พบว่ามีคนอยู่ในกระจก เป็นคนธรรมดา ไม่ใช่เทวดา เราคนธรรมดา เนรมิตไม่ได้ เราต้องคอย คอยให้เป็น เย็นให้พอ เดี๋ยวจะได้
นั่งแล้วต้องมีความสุข : ความสุขในการปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งสำคัญ ส่วนเห็นดวงเห็นองค์พระเป็นของแถม เพราะอย่างไรเราต้องเห็นอย่างแน่นอน เนื่องจากสิ่งเหล่านี้มีอยู่แล้วในตัวของเรา แต่ฐานของใจที่จะเข้าไปถึงตรงนี้ได้ ต้องมีความสุข หากใครนั่งแล้วมีความสุข รู้สึกตัวโล่ง โปร่ง เบา สบาย แสดงว่าเราเริ่มวางใจกันเป็นแล้ว ได้สุขจากสมาธิ ซึ่งจะเป็นแรงกระตุ้น ทำให้เราอยากนั่งต่อไปเรื่อย ๆ ทุกวัน ถ้าหากเรายังนั่งตื้อ ๆ ยังฟุ้ง ยังง่วง ยังหลับ หรือยังตึง ไม่มีฐานความสุข บางทีมันก็ทำให้เราเบื่อ แต่เราก็ต้องพยายามฝืนเอาชนะมัน
คุณครูไม่ใหญ่
