อาศัยหยุดกับนิ่งอย่างเดียว : เราต้องเป็นพระให้ได้ เพราะวิชชาธรรมกายเป็นวิชชาของพระ ซึ่งจะเรียนวิชชานี้ต้องเรียนด้วยพระธรรมกาย จะเป็นพระได้ก็ต้องอาศัยหยุดกับนิ่งอย่างเดียว “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” ให้ลูกนิ่งในนิ่ง นิ่งแน่นจนเราเป็นพระ ฝึกจนกว่าจะได้อารมณ์ของพระ เป็นพระธรรมกาย
ดูแบบพระ : ต้องดูภาพภายในแบบพระ ดูไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ดูแบบพระ ใจต้องเป็นพระ ดูมันต้องเป็นหนึ่งเดียวกับองค์พระธรรมกาย ใจจะได้ใส ๆ เกลี้ยง ๆ ดูธรรมดา
ให้โอกาสตัวเอง : ลูกทุกคนเป็นผู้มีบุญมาแต่ปางก่อน ปัจจุบันก็สั่งสมบุญ เหลือเพียงว่า เราไม่ให้โอกาสบุญเก่ากับบุญใหม่มาเชื่อมกัน ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ อย่างจริงจัง จึงทำให้เรายังทำไม่ได้ต่อเนื่องตลอดเวลา เมื่อวันเวลาที่เหลืออยู่มีจำกัด ความตายไม่มีนิมิตหมาย ย่อมเป็นเครื่องเตือนใจเราว่า เราจะประมาทในการดำเนินชีวิตไม่ได้ จะชะล่าใจว่า เรายังแข็งแรงอยู่ มีเวลาเหลือเฟือก็ไม่ได้ หรือจะห่วงแต่งานหยาบอย่างเดียว โดยไม่ห่วงงานละเอียด (การปฏิบัติธรรม) ก็ไม่ได้ จะต้องทำทั้งสองอย่างให้สอดคล้องกัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แล้ววันแห่งชัยชนะก็จะเป็นของลูกทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
