สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๑๓๖
บุคคลมหัศจรรย์ : คุณยายอาจารย์ฯ ท่านรักธรรมะ รักวิชชาธรรมกายมาก จึงไม่ต้องมีใครมากระตุ้นเตือน เป็นสิ่งที่ท่านรัก หวงแหน และเทิดทูน เพราะว่า เอาไว้ช่วยตัวเองก็ได้ ช่วยคนอื่นก็ได้ ช่วยใครก็ได้ ท่านจะรักวิชชาธรรมกายมาก นั่งธรรมะไม่เคยขาดเลย ท่านมีฉันทะ ซึ่งมีเองเลย ฉันทะมีความสำคัญมาก ถึงไม่มีใคร ท่านก็นั่งคนเดียว มีสองคนก็นั่งสองคน จะมีกี่คนท่านก็นั่ง หลวงพ่อว่านะ ท่านเป็นบุคคลมหัศจรรย์มาก พอเจอท่านครั้งแรก เห็นบุคคลิกของท่าน ถึงแม้ตัวของท่านจะสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น แต่ก็มีดวงตาที่สดใส ดูมีน้ำมีนวล ดวงตาท่านจะเด่นมาก ตั้งแต่แรกเห็นดวงตาท่านฉายแววความบริสุทธิ์จากภายใน เห็นแล้วน่าเข้าใกล้ และน่าเกรงขามในตัว แต่ก็น่าเข้าใกล้ เข้าไปก็มีความสุข ถัดมาก็ถามคำถามท่าน แล้วท่านก็ตอบ ล้วนเป็นสิ่งมหัศจรรย์ทั้งสิ้น
นั่งธรรมะเหมือนปลูกต้นไม้ : ทุกครั้งที่เรานั่งหลับตาฝึกใจให้หยุดนิ่ง ความบริสุทธิ์จะถูกสั่งสมไปทีละเล็กทีละน้อย ใจจะถูกขัดเกลา กรอง แล้วก็กลั่นให้ใสขึ้น สมาธิก็จะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อย เหมือนปลวกที่ขนดินเข้ามาก่อเป็นจอมปลวก เหมือนเรารดน้ำที่โคนต้นไม้ ต้นไม้เจริญเติบโตขึ้นทุกวัน แต่เราสังเกตไม่ออกว่า มันโตขึ้นวันละเซ็นต์หรือสองเซ็นต์ แต่เผลอประเดี๋ยวเดียว มันก็มีผลให้เราได้ชื่นใจ ได้ลิ้มรส
คุณครูไม่ใหญ่
