อบาย ตามรูปคำแปลว่า จากไป ไปเป็นอย่างอื่น ใช้ในความหมายต่างๆ ที่มีลักษณะไปจากความสุข ไปจากความเจริญรุ่งเรือง ไปจากกำไร
อบาย ทั่วไปแปลว่า ความเสื่อม ความหายนะ ความฉิบหาย ความสูญเสีย ความรั่วไหล การขาดทุน นิยมใช้ทั้งในรูปคำเดียวและนำหน้าคำอื่น เช่นใช้ว่า
- เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก
- ผู้ใดระลึกชาติก่อนๆ ได้ เห็นสวรรค์และอบาย บรรลุถึงความสิ้นชาติ
- อบายโกศล คือความฉลาดในความเสื่อม
- อบายภูมิ ภูมิที่ปราศจากความเจริญ
- อบายมุข คือปากทางหายนะ
