สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๐๑
กำลังใจ...ไม่มีที่สิ้นสุด : เราเกิดมาชาติหนึ่งก็จะต้องเพิ่มอุปนิสัยที่ดี และขัดเกลาแก้ไขนิสัยที่ไม่ดีให้หมดไป เราต้องใช้วันเวลาเพื่อการนี้นะลูกนะ วันหนึ่งคืนหนึ่งมันประเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็หมดเวลาแล้ว แค่หลับตาลืมตาไม่กี่ทีก็มืดแล้ว เราเกิดมาสร้างบารมี ก็ต้องสร้างบารมีให้เต็มที่อย่าให้กำลังใจของเราตกต่ำ อย่าไปหวังพึ่งกำลังใจจากใคร หรือไปเที่ยวขอกำลังใจจากคนอื่นเหมือนวณิพก หรือเหมือนมหาทุคตะที่ยากจนกำลังใจ อย่าทำอย่างนั้นนะลูกนะ กำลังใจมันอยู่ในตัวเรา จะดึงเอาออกมาใช้เท่าไรก็ได้เท่านั้น ซึ่งมีมากมายไม่มีที่สิ้นสุด เหมือนภูเขาหรือทะเลแห่งกำลังใจที่ไม่มีฝั่ง และยิ่งใหญ่กว่าภูเขาพระสุเมรุที่กว้างกว่าทะเลมหาสมุทร สอนตัวเองให้ได้อย่างนี้ ดึงกำลังใจมาใช้ในการทำความดีในการสร้างบารมี อย่าฝึกนิสัยท้อแท้ เบื่อหน่าย สิ้นหวัง อย่างนี้ไม่เอา เดี๋ยวมันจะติดข้ามภพข้ามชาติ
อย่าตั้งใจมาก : อย่าตั้งใจมากไป ยังไงเราก็ได้อยู่แล้ว เพราะว่า
๑. เรามีพระธรรมกายในตัวอยู่แล้ว
๒. ศูนย์กลางกายของเราก็มี
๓. ใจของเราที่จะไปถึงศูนย์กลางกายก็มี เหลือเพียงอย่างเดียว คือ ปฏิบัติให้ถูกวิธี ทำตัวให้สบาย ทำใจให้หยุดนิ่งเฉยที่ศูนย์กลางกาย อย่านั่งแข่งกับวันเวลา ให้กำหนดใจที่ศูนย์กลางกาย ถ้าตึงหรือเครียดอย่าไปฝืน ให้ลืมตาขึ้นมา นึกถึงสิ่งที่ทำให้ใจเราสดชื่น อาจจะเป็นเรื่องธรรมชาติ ความงามของดอกไม้ หรือเรื่องความดี เรื่องบุญกุศล ความอินโนเซ้นท์ของเด็ก ๆ หรือสิ่งที่ทำให้ใจสบาย เมื่อใจสบายแล้ว เราค่อยกลับมาที่ศูนย์กลางกายใหม่
คุณครูไม่ใหญ่
