สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๓๑
นึกภาพแล้วตึง : บางท่านเมื่อนึกถึงภาพดวงใส ๆ แล้วตึง เพราะติดนิสัยเป็นคนเอาจริงเอาจัง เมื่อนึกถึงภาพทีไร มักจะตึง ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ให้วางใจเฉย ๆ ไม่ต้องไปคำนึงถึงภาพอะไรทั้งสิ้น เอาใจวางนิ่ง ๆ อยู่ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” ประคองใจไปด้วยก็ได้ หรือจะไม่ภาวนาก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าทำอย่างนี้แล้ว แม้ไม่นึกภาพก็ยังตึง เพราะอดเอาลูกนัยน์ตากดลงมาดูที่ ฐานที่ ๗ ไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนี้ ให้สำรวจดูว่า เราควรจะวางใจไว้ที่ฐานใดฐานหนึ่ง ซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของใจก่อนก็ได้ อาจจะเป็น ฐานที่ ๑ ปากช่องจมูก หญิงซ้ายชายขวา หรือ ฐานที่ ๒ ที่หัวตาของเรา หญิงซ้ายชายขวา หรือ ฐานที่ ๓ ก็ให้สำรวจดูตัวเราว่า วางใจไว้ตรงไหนแล้วรู้สึกสบาย ก็ให้ทำความรู้สึกของใจอยู่ตรงนั้นไปก่อน พอใจหยุดนิ่งถูกส่วน นุ่มนวลควรแก่การงาน เดี๋ยวเราก็ค่อย ๆ น้อมนิดเดียว ใจก็จะเข้ามาตั้งมั่นอยู่ที่ ฐานที่ ๗ แต่ตอนนี้เราจะเริ่มต้นตรงไหนก่อนก็ได้ จะนอกตัว จะข้างหน้า จะข้างใน หรือจะตรงไหนก็เลือกเอา นี่สำหรับผู้ที่ไม่ชอบนึกภาพ
การค้นพบที่ยิ่งใหญ่ : การที่เราค้นพบว่าตัวเราเองมีข้อบกพร่อง ข้อควรปรับปรุงตรงไหน หลวงพ่อถือว่าเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่และน่าอัศจรรย์ยิ่งกว่าการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ แล้วจะอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นเข้าไปอีกถ้าค้นพบแล้ว ลด ละ เลิก แก้ไขปรับปรุงตัวเราให้ดีขึ้น ซึ่งผลที่ได้ก็คือตัวของเราดีขึ้น เราจะเป็นมนุษย์วิเศษ มนุษย์อัศจรรย์ทีเดียว
คุณครูไม่ใหญ่
