สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๓๐
ดูเฉย ๆ จนความสุขมาติด : เราเป็นทหารกองทัพธรรม ลูกต้องสู้นะ ตั้งใจศึกษา ฝึกฝน ซึ่งไม่หนีหลัก ดูเฉย ๆ จนความสุขมาติดเรา และมีความสุขในการดู สมัยก่อนใช้แตะ ๆ แต่กลายเป็นกด จึงต้องมาเรียนภาษาไทยกันใหม่ คือให้ดูเฉย ๆ จนได้อารมณ์เฉยและสุขมาด้วยกัน เกิดความสว่าง เกิดภาพ เกิดความรู้ เกิดความเห็นความเป็น ความรู้แจ้ง เกิดแล้วก็เป็นไปเอง ดูเฉย ๆ ให้เฉยกับสุขมาด้วยกัน ดูไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวเป็นไปเอง
หยุดใจได้เข้าถึงบรมสุข : เราเป็นผู้มีบุญมากได้เกิดอยู่ในบุญเขต ในดินแดนแห่งพระพุทธศาสนาก็จะต้องเดินตามรอยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยการประพฤติอยู่ในทำนองคลองธรรม และหมั่นฝึกใจให้หยุดนิ่ง เพราะเป็นกิจที่ต้องทำ เพื่อการดับทุกข์ และให้หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ เราจะมีความสุขด้วยตัวของตัวเอง เป็นสุขอย่างยิ่ง ที่ไม่มีสุขใดเทียบได้ ไม่ว่าจะเป็นสุขจากการได้เห็นของสวย ๆ งาม ๆ ได้ฟังเสียงที่ไพเราะ นุ่มนวล ได้รับการยกย่อง ชื่นชม สรรเสริญ หรือสุขจากการได้ดมกลิ่นหอม ๆ แล้วชื่นอกชื่นใจ ได้ลิ้มรสอาหารที่อร่อย ๆ แต่ก็ยังสู้ความสุขภายในไม่ได้ หรือได้สัมผัสที่นุ่มนวล ทำให้เพลิดเพลินในระบบประสาทและกล้ามเนื้อสุขสัมผัสนั้นก็สู้ความสุขที่แท้จริงภายในไม่ได้เลย หรือเพลินในการนึกคิด ฟุ้งฝัน ในเรื่องรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสต่าง ๆ ก็นำมาเทียบกับความสุขที่เกิดจากการหลุดพ้น จากกิเลสอาสวะไม่ได้เลย เพราะเป็นบรมสุข คือ สุขอย่างยิ่ง สุขอย่างเดียว ไม่มีทุกข์เลย จะเข้าถึงได้ต้องอาศัยใจหยุดนิ่งอย่างเดียวเท่านั้น
คุณครูไม่ใหญ่
