สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๖๓
รอให้เป็น เย็นให้พอ ถึงจะพอดี : หยุดแรกต้องให้สมบูรณ์ ที่ผ่านมาก็สมบูรณ์ แต่เราจะทำให้สมบูรณ์ขึ้น ต้องใจเย็นพอ รอให้ได้ ให้สม่ำเสมอ ตรงไหนที่ยาก (ฝึกปล่อยทิ้งเข้าไปทั้งตัว ปล่อย คือ การปล่อยทิ้งกายหยาบเข้าไปทั้งตัว) ปล่อยไม่ใช่ดัน ปล่อยกายหยาบเข้าไป ทิ้งดิ่งไม่ใช่ดัน (สังเกตว่า ต้องใจเย็น ๆ จริง ๆ ถึงจะเข้าไปได้) ต้องใจเย็น ๆ เย็นเหมือนน้ำแข็ง เพราะเราไม่มีทางเลือกอื่นใด ก็เพราะเราเลือกทางนี้ ปล่อย ไม่ใช่ดัน ทิ้งดิ่งก็ไม่ใช่ดัน
เปิดช่องให้ใจได้รับความสุข : ทางสายกลางจะต้องไม่โต่งไปข้างใดข้างหนึ่ง มันต้องพอดี...พอดี ไม่ซ้าย ไม่ขวา ไม่โต่งไปข้างใดข้างหนึ่ง เราจะเอาชนะมันตรงนี่แหละ ถ้าไม่โต่ง...เราจะเข้าไปสู่ภายในได้ แต่มันจะคอยดึงใจเราให้โต่งไปข้างใดข้างหนึ่ง เราจึงจำเป็นต้องปล่อยวางเพื่อเปิดช่องให้ใจได้รับความสุขบ้าง เราถึงจะเข้ากลางได้
คุณครูไม่ใหญ่
