สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๓๒๗
สนให้ถูกที่ : ความสามารถหยุดนิ่งแน่นมีอยู่ในลูก ๆ ทั้งหมดทุกคน แต่ยังเอาออกมาใช้ไม่ได้ เหมือนพ่อแม่ฝากเงินเอาไว้ในบัญชี ให้เบิกได้ตอนอายุ ๒๐ แต่ตอนนี้อายุเพิ่ง ๑๒ ยังเอามาใช้ไม่ได้ ต้องคอยอีก ๘ ปี แต่ถ้าสำหรับตอนนี้ถ้า ๒๐ ปี ลูก ๑๙ เศษแล้ว เหลืออีกนิดเดียวก็จะเบิกเอามาใช้ได้ อีกนิดเดียว ลูกคงเข้าใจนะ อย่าไปสนใจอย่างอื่น มีที่สนอยู่ในใจ เหมือนเข็มที่มีด้านทู่กับด้านแหลม มีที่สนอยู่ด้านเดียว สนให้ถูกที่ ต้องนิ่ง ๆ ให้นิ่งแน่นเข้าไปเลย อย่าไปสนเรื่องอื่น ฝึกไปอย่างนี้นะ ฝึกให้นิ่งแน่นเข้าไปอีก ต้องนิ่งแน่น ฝึกซ้ำ ๆ ไม่ยาก ถ้านิ่งจริง ๆ จะมีความสุข ถ้ามีความสุขจะอยากนิ่งเข้าไปอีก ถ้ายังไม่อยากนั่งต่อ แสดงว่าไม่มีความสุข เพราะยังไม่นิ่ง ก็ต้องฝึกต่อไป
คุณยายเป็นแบบอย่าง : รู้ตัวกันหรือเปล่าว่า...เรามีบุญเยอะ เมื่อใดที่เราเข้าถึงธรรมกาย เราจะรู้แจ้งเห็นแจ้งด้วยตัวของเราเอง เพราะฉะนั้นต่อจากนี้เป็นต้นไป ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ อย่าหงุดหงิด งอแง ท้อแท้ เบื่อหน่าย ให้ดูคุณยายเป็นแบบอย่าง ท่านสร้างบารมีมิได้หยุดหย่อน ไม่ท้อถอย จนกระทั่งร่างกายเสื่อมไม่ไหว แต่ท่านอยู่ในภาวะที่ชนะแล้วร่างกายเป็นเหมือนอ้อยควั่น ที่บีบเอาความหวานออก เหลือแต่ชาน ชานก็ทิ้งไป ร่างกายเมื่อใช้ประโยชน์เต็มที่แล้ว ก็ทิ้งไป แยกเป็นดิน น้ำ ลม ไฟ ดูตัวอย่างยาย เอาท่านเป็นต้นแบบต้นบุญ ท่านทำอย่างไร เราทำอย่างนั้น เดินตามรอยเท้าท่านไป ถ้าทำได้อย่างนี้ เดี๋ยวเราจะเป็นอย่างยาย
คุณครูไม่ใหญ่
