คําถามของหลวงปู่
เมื่อคุณยายปฏิบัติธรรมอยู่ในโรงงานทําวิชชาผ่านไปได้4 วันแล้ว หลวงปู่ได้ถามคําถามแรกกับคุณยายว่า “ลูกจันทร์ หลวงพ่อเดินออกมาว่าจะไปหอฉันนะ เห็นนกมันบินมาในอากาศ มันมาเกาะทีหลังคาโบสถ์แล้วมันก็เหลียวไปมองข้างหลัง จากนั้นก็หันกลับไปมองข้างหน้าเหมือนเดิม แล้วมันก็บินออกไป มันทําอย่างนั้นทําไมวะ” เมื่อได้ยินคําถามแล้ว คุณยายก็วางใจจรดนิ่งที่ศูนย์กลางกายเรื่อยไปท่านบอกว่าตอนนั้นมีอาการประหม่า ตัวสั่นอยู่บ้างเพราะเป็นครั้งแรกที่หลวงปู่ถามท่าน แต่เมื่อนั่งนิ่งได้สักพักก็พบคําตอบ ท่านจึงพูดไปตามภาพที่เห็นว่า “หลวงพ่อเจ้าคะ นกมันบินมาเกาะบนหลังคาเพราะจะไปหากิน มันเหลียวหลังไปเพื่อจําทิศทางที่มันบินมา แล้วมันก็หันกลับไปมองที่หมายข้างหน้า แล้วก็บินออกไปหากินต่อเจ้าค่ะ” เมื่อหลวงปู่ได้ยินคําตอบแล้ว ท่านก็พอใจ บอกว่า “เอ้อ...ต้องอย่างนั้นสิวะ” วันถัดมา พระเดชพระคุณหลวงปู่ก็ถามขึ้นอีกว่า “นี่นะเพิ่งกลับมาจากหอฉัน เห็นคนอยู่คนหนึ่งขาเป๋ มันพิการน่ะ ไปดูซิกายละเอียดมันพิการหรือเปล่าวะ” เมื่อคุณยายถามพระธรรมกายในตัวแล้วจึงตอบไป แล้วหลวงปู่ก็ว่า “เอ้อ...มันก็ต้องอย่างนั้นสิวะ”
การที่คุณยายบอกว่าท่านค้นคําตอบด้วยการถามพระธรรมกายในตัวนั้นก็หมายความว่า แม้เราจะไม่ทราบคําตอบ แต่พระธรรมกายที่สถิตอยู่ภายในตัวของเราทุกคนท่านทราบ เพราะท่านเป็นผู้รู้เห็น มีธรรมจักขุและมีญาณทัสนะ ธรรมจักขุคือดวงตาที่มี ความเห็นแตกต่างจากดวงตาของมนุษย์ชาวสวรรค์พรหม และอรูปพรหม เพราะเห็นได้รอบตัวทุกทิศทาง ธรรมจักขุไม่ถูกจํากัดด้วยระยะทาง ไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือไกลก็สามารถเห็นได้เท่ากันทั้งในอดีตปัจจุบัน และอนาคต ไม่มีอะไรบดบังธรรมจักขุของพระธรรมกายได้หมายความว่าภพทั้งสามก็อยู่ใน ขอบข่ายธรรมจักขุของพระธรรมกาย ส่วนญาณทัสนะหมายความว่าเห็นถึงไหนก็รู้ถึงนั่น ซึ่งต่างจากดวงตาของมนุษย์ที่แม้เห็นแล้วก็อาจจะไม่รู้ไม่เข้าใจในสิ่งที่เห็น
ต่อมาเมื่อคุณยายมีความชํานาญมากขึ้น ท่านหาคําตอบด้วยการฟังคําถามของพระเดชพระคุณหลวงปู่ที่ศูนย์กลางกาย อุปมาเหมือนกับเอาหูและลูกนัยน์ตาไปไว้ที่เดียวกัน คือศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ฟังคําถามและดูไปด้วยพร้อมกัน ทําเช่นนี้เรื่อยๆ เพราะว่าท่านอยู่ในฐานะที่พร้อมจะศึกษาวิชชาอยู่แล้ว ในระหว่างที่สั่งสมประสบการณ์ท่านก็เรียนรู้และค่อยๆ ทําความเข้าใจทีละนิด แต่เนื่องจากท่าน เป็นผู้เอาใจใส่การงานทุกอย่าง รวมถึงการศึกษาวิชชาธรรมกาย ท่านจึงศึกษาเรื่องราวภายในทุกอิริยาบถ ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงของการทําวิชชาในโรงงาน หรืออยู่ข้างนอกเพื่อทําภารกิจอื่นๆ ไม่ว่ากําลังทําอะไร ท่านจะตรึกระลึกถึงธรรมะและศึกษาค้นคว้า ภายในเรื่อยไปเป็นการส่วนตัว โดยจําคําถามและคําสั่งที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ถามรุ่นพี่เอาไว้แล้วก็นํามาศึกษาด้วยตัวเอง
คําถามแต่ละคําถามของพระเดชพระคุณหลวงปู่ถือว่าเป็นคําถามที่ไม่ธรรมดา เพราะเป็นคําถามของผู้รู้ที่ถามนักเรียนผู้รู้ด้วยกัน นักเรียนคนใดตอบคําถามได้ก็ถือว่าไม่ธรรมดา เมื่อหลวงปู่วัดปากน้ําถามคําถามในภพแล้ว ความรู้ก็ค่อยๆ ขยายไปเรื่อยๆ เพิ่มขึ้นตามลําดับจนกระทั่งถึงคําถามนอกภพ คําถามที่ยากขึ้นเรื่อยๆ ของพระเดชพระคุณหลวงปู่จึงเปรียบเสมือนการดึงคุณยายจากชายหาดลงสู่ทะเลที่ลุ่มลึกไปตามลําดับ จนกระทั่งไปถึงมหาสมุทรแห่ งความรู้อันบริสุทธิ์ที่กว้างขวางไร้ขอบเขตของวิชชาธรรมกาย
