คำพ่อ คำเเม่
ตอน ฟังหูไว้หู
ลูกรัก...
ในวงสนทนานั้นย่อมจะหนีไม่พ้นการพูดจากันจนเลยเถิด โดยยกเอาเรื่องคนนั้นคนนี้มานินทามาวิจารณ์กัน ลูกจะต้องทำใจให้หนักแน่น ในเรื่องนี้ ทำหูให้หนักเข้าไว้ อย่าเป็น คนหูเบาเชื่อคำพูดใครง่ายๆ โดยเฉพาะถ้าลูกเป็นผู้ใหญ่เป็นผู้บังคับบัญชา เป็นหัวหน้าคนหรือเป็นหัวหน้าครอบครัว เพราะคนบาง
คนพูดไปโดยไม่รับผิดชอบ พูดไปตามที่ใจอยากจะพูด ไม่คำนึงถึงผลกระทบว่าจะทำให้ใครเดือดร้อนเสียหายอย่างไร นึกอยากจะพูดก็พูด บางคนก็พูดด้วยความสนุกปาก อยากเห็นคนฟังเต้นไปตามคำพูดของตัว เขาเรียกคนประเภทนี้ว่า “ปั้นน้ำเป็นตัว"
บางคนพูดเพราะต้องการให้แตกแยกกัน ต้องการกดคนอื่นไว้ มีสารพัดเรื่องสารพัดความต้องการ ลูกฟังคนเหล่านี้พูดแล้วต้องชั่งใจให้ดี อย่าเชื่อทันที ฟังหูไว้หูก่อน ต้องพิสูจน์ต้องพิจารณาให้รอบด้าน ลูกจะได้ไม่เสียใจ ไม่ผิดหวัง และไม่เดือดร้อนภายหลัง
คนหูเบานั้นทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อน เสียคน เสียเครดิต ไม่เป็นที่นับถือของใครๆ มามากแล้ว และความเป็นคนหูเบานั้น ทำให้สามีภรรยากันต้องหย่าร้าง แยกทางกันเดิน ทำให้ครอบครัวล่มจม อยู่ไม่เป็นสุข หวาดระแวงกัน หรือต้องระทมทุกข์กันทั้งสองฝ่ายมามากต่อมากแล้ว ระวังตัวไว้ก่อนเป็นดี
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
