คำพ่อ คำเเม่
ตอน ระวังคำหวาน
ลูกรัก...
ถึงแม้ว่าคนโบราณจะสอนกันมาว่า “อันอ้อยตาลหวานลิ้น แล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย” ดังนี้ก็ตาม แต่ลูกควรระวังคำพูดของคนอื่นโดยเฉพาะคำพูดหวานๆ ของคนไว้บ้างก็ดี น้ำอ้อยหรือน้ำตาลที่มีรสหวานทิ้งไว้นานเข้าก็กลายเป็นน้ำเมาได้
น้ำคำหวานๆ ของคนบางคนก็ทำให้เราเมาได้เหมือนกัน พอเมาแล้ว ก็ทำให้หลง ลืมตัวลืมใจ เสียรู้เสียท่า บางครั้งถึงกับเสียเงินเสียทองให้เขาอย่างที่ไม่น่าจะเสียเพราะไปเชื่อคำหวานของเขา
ข้อนี้ขอให้ลูกพิจารณาให้ดี ใครมาพูดจาหวานๆ ยกยอเราว่าดีอย่างนั้นเก่งอย่างนี้ ลูกต้องระวังไว้ก่อนทีเดียว อย่าเพิ่งไปหลงใหลได้ปลื้มกับคำพูดของเขาในทันที ลูกจะได้ไม่เสียใจภายหลัง ปลาที่ตายไป ส่วนหนึ่ง เพราะถูกเขา “ยกยอ ” ขึ้นมา ถ้ามันไม่ติด “ยอ ” มันก็จะไม่ตาย เรื่องมันเป็นอย่างนี้ จึงควรระวัง จะถูก “ยกยอ ” แล้วตายไปเหมือนปลา
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
